«Ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς
λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται
αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρός αὐτοῦ».
Ἔχουμε ἤδη διανύσει, ἀδελφοί μου, τό ἥμισυ τῆς
Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς· καί καθώς σήμερα οἱ θειότατοι πατέρες ὅρισαν
νά ὑψώνεται στούς ἱερούς μας ναούς εἰς προσκύνηση τό σύμβολο τοῦ τιμίου καί
ζωοποιοῦ Σταυροῦ γιά νά μᾶς ἐνισχύσει καί νά μᾶς ἐνδυναμώσει στόν πνευματικό
μας ἀγώνα, ὅρισαν νά διαβάζεται ἀντί ἄλλου εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ἡ
περικοπή ἐκείνη ἀπό τό κατά Μάρκον εὐαγγέλιο στήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Χριστός
καθορίζει τίς προϋποθέσεις πού χαρακτηρίζουν τούς μαθητές του. Αὐτές τίς
προϋποθέσεις θεωρεῖ ἡ Ἐκκλησία μας σκόπιμο καί ὠφέλιμο νά τίς ὑπενθυμίσει καί
σέ μᾶς πού ἀθλούμεθα στόν πνευματικό στίβο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἔτσι ὥστε
νά γνωρίζουμε ποιό εἶναι τό ζητούμενο αὐτῆς τῆς ἀθλήσεως καί αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος,
γιά νά μήν κοπιάζουμε χωρίς ἀποτέλεσμα, ἐφόσον ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς
προειδοποιεῖ ὅτι «ἐάν καί ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ».
Δηλαδή, δέν ἀρκεῖ ἁπλῶς νά ἀγωνιζόμαστε γιά νά λάβουμε τόν στέφανο τῆς δόξης ἀπό
τόν ἀγωνοθέτη καί ἀθλοθέτη Χριστό, ἀλλά χρειάζεται νά ἀγωνιζόμαστε σύμφωνα μέ
τούς κανόνες πού Ἐκεῖνος ἔχει θέσει, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τούς ἐγκόσμιους
ἀθλητές πού ἀγωνίζονται στούς ἀθλητικούς στίβους.