ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΡΙΝΗΣ (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

 

«Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπι­στεύ­σαμεν» (Ρωμ. 13.11).

Μέ μία διαπίστωση ἀρ­­χίζει τό σημερινό ἀ­πο­στολικό ἀνάγνω­σμα. Καί ἡ διαπίστωση αὐτή ἀφορᾶ σέ ὅ,τι πιό σπου­δαῖο καί σημαντι­κό ὑπάρχει στή ζωή μας. Ἀφορᾶ στή σω­τη­ρία μας. Τί εἶναι ὅμως ἡ σω­τη­ρία μας καί γιατί εἶναι τώρα πιό κοντά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύαμε;

Σωτηρία εἶναι, ἀδελ­φοί μου, ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπό τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πα­ρακοῆς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀπο­δέσμευσή μας ἀπό ὅ,τι βαρύνει τήν ψυχή μας καί δέν τήν ἀφήνει νά ἐπιστρέψει καί νά ἑνω­θεῖ μέ τόν Θεό. Εἶ­ναι ἡ δυ­­νατότητα νά ἀνοί­ξου­­με καί πάλι τήν κε­κλεισμένη πύλη τοῦ πα­­­ραδείσου καί νά σπεύ­σουμε πρός τόν δη­μιουργό καί Πατέρα μας Θεό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΚΡΕΩ

 «Καί ἀπελεύσονται … οἱ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώ­νιον» (Ματθ. 25.46).

Τρίτη Κυριακή τοῦ Τρι­­ωδίου σήμερα, ἀ­δελ­φοί μου, καί πρίν νά μᾶς ὑπεν­θυμίσει ἡ Ἐκ­κλησία μας τήν ἔξωσή μας ἀπό τόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ καί νά μᾶς καλέσει νά εἰσέλθουμε στό στάδιο τῶν ἀρετῶν γιά νά ἀγωνισθοῦμε, ὥστε νά καθάρουμε τήν ψυχή μας ἀπό τούς ρύ­πους τῆς ἁμαρτίας καί νά βρεθοῦμε προετοι­μα­­­­σμένοι κατάλληλα κα­­­τά τήν ἡμέρα τῆς κρί­­σεως, μᾶς παρου­σιά­ζει σήμερα αὐτήν ἀ­κρι­βῶς τήν ἡμέρα. Μᾶς πα­ρουσιάζει καί μᾶς πε­ρι­γράφει τί θά συμβεῖ, ὅταν θά ἔρθει ὁ Χριστός με­τά δόξης γιά νά ἀπο­δώσει δικαιοσύνη.

Ἡ πε­ριγραφή αὐτή δέν εἶ­ναι περιγραφή κά­ποιου ἀνθρώπου, ὥστε νά μπο­ρεῖ νά ἰσχυρισθεῖ κα­νείς πώς εἶναι φαν­τα­­στική ἤ δέν εἶναι ἀ­κρι­βής. Εἶναι ἡ περι­γρα­­φή τοῦ Χριστοῦ πού γνωρίζει καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλο τί θά συμβεῖ ἐκείνη τήν ἡμέρα, καί τά δεδομένα εἶναι ἁπλά καί σαφῆ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ

«Ἰδού τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καί οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καί ἐμοί οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετά τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ» (Λουκ. 15.29).

Δεύτερη Κυριακή τοῦ Τριωδίου καί τό πρόσωπο πού πρωταγωνιστεῖ, θά λέγαμε, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι ὁ νεώτερος υἱός ἑνός ἀγαθοῦ πατέρα, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἄσωτη ζωή του ὀνοματίζει τόσο τήν εὐαγγελική παραβολή πού ἀκούσαμε ὅσο καί τή σημερινή Κυριακή τοῦ Ἀσώτου.

Ἄν ὅμως ὁ ἄσωτος υἱός εἶναι πρωταγωνιστής τῆς σημερινῆς παραβολῆς, δέν εἶναι ἀσφαλῶς ὁ μόνος. Ὑπάρχει καί ἕνας τουλάχιστον ἀκόμη. Καί αὐτός εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του. Ὁ δεύτερος πρωταγωνιστής εἶναι ὁ πρεσβύτερος υἱός, ὁ εὐπειθής, ὁ ὑπάκουος, αὐτός πού τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ πατέρα του, χωρίς νά ἔχει ἀπαιτήσεις. Θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι τό δικό του παράδειγμα εἶναι αὐτό πού θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε. Ἀρκεῖ ὅμως ἡ ἐπιστροφή τοῦ ἀσώτου ἀδελφοῦ του, γιά νά δείξει ὁ πρεσβύτερος ἀδελφός ποιός πραγματικά εἶναι. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

«Κατέβη οὗτος δε­δι­και­­ω­μέ­­νος εἰς τόν οἶ­κον αὐτοῦ ἤ γάρ ἐκεῖ­νος» (Λουκ. 18.14).

Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου ἡ σημε­ρι­νή Κυ­ρι­ακή καί ἡ Ἐκ­κλησία μας μᾶς παρου­σιάζει μέ τό ση­με­ρινό εὐ­αγγελικό ἀνά­­γνω­σμα δύο πρό­σω­πα ἐξαι­ρετικά οἰκεῖα σέ ὅλους μας.

Ἡ οἰκειότητα αὐτή δέν ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι ἡ εὐαγ­γε­λι­­κή πε­ρι­κο­πή εἶναι πο­λύ γνω­στή σέ ὅλους μας. Ὀφείλεται κυρίως στό γε­γο­νός ὅτι ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά ἀναγνω­ρί­σει στή συμ­πε­ρι­φορά τῶν δύο πρω­ταγωνιστικῶν προ­­­­σώ­­­πων τοῦ εὐαγ­γελι­κοῦ ἀνα­γνώ­σμα­τος στοιχεῖα τῆς δικῆς του συμπερι­φο­ρᾶς καί τοῦ δικοῦ του χαρακτήρα.