Εγκύκλιος Πρωτοχρονιάς 2018

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

«Εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Στήν ἀρχή ἑνός νέου χρόνου, τόν ὁποῖο μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εὑρισκόμεθα σήμερα, ἀδελφοί μου, καί ὁ νοῦς μας γυρίζει στόν χρόνο πού πέρασε.Ἄς εὐχαριστήσουμε καί ἄς δοξάσουμε τόν Θεό καί γιά τόν χρόνο πού μόλις τελείωσε ἀλλά καί γιά τόν νέο χρόνο πού σήμερα ἀρχίζει.

«Εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Κάθε χρόνος εἶναι γιά ὅλους μας μία εὐκαιρία. Εἶναι ἕνα πεδίο στό ὁποῖο μποροῦμε νά σπείρουμε τίς εὐχές μας καί νά τίς καλλιεργήσουμε ὥστε νά γίνουν πραγματικότητα. Εἶναι ἕνα πεδίο στό ὁποῖο μποροῦμε νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά βελτιώσουμε τή ζωή μας καί νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ζιζάνια πού μᾶς ἐμποδίζουν νά προχωρήσουμε. Εἶναι ἕνα πεδίο στό ὁποῖο μποροῦμε νά ἐργασθοῦμε γιά ὅ,τι ἐλπίζουμε καί εὐχόμασθε γιά τούς ἀγαπημένους μας καί γιά τόν κόσμο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ: Μια νέα αρχή που οδηγεί στη σωτηρία μας.

 (Μαρκ. 1.1-8)

«Ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου Ἰη­­­­σοῦ Χριστοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις· ἰδού ἐγώ ἀπο­στέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου».

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἑορ­­­τάσαμε, ἀδελφοί μου, τή γέννηση τοῦ Κυρίου, ἕνα γεγονός πού σηματο­δο­τεῖ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ μιά ἀλλαγή, μιά νέα ἀρχή στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Μιά ἀρχή ἀνά­λογη μέ αὐτή γιά τήν ὁποία κάνει λόγο ὁ εὐ­αγ­γε­λιστής Μάρκος στήν ἀρχή τοῦ εὐ­αγ­γελίου του.

Γιατί ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ ἁ­πλῶς τήν ἀφετηρία καί τό σημεῖο ἐκκινήσεως τῶν γε­γο­νότων πού θά μᾶς πα­ρου­­σιάσει στό εὐαγγέλιό του ὁ εὐαγγελιστής Μάρ­κος, ἀλλά ἀποτελεῖ αὐτή καθεαυτή ἀρχή τοῦ εὐαγ­γε­λίου, ἀρχή τῆς καλῆς ἀγ­γε­λίας πού ἔφερε μέ τή σάρ­κω­σή του ὁ Χριστός στόν ἄν­θρωπο καί τόν κόσμο.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι το όμορφο!

Μην παίρνουμε τον γλυκανάλατο ρόλο του θύματος και ας προσπαθήσουμε επιτέλους να γνωρίσουμε τους άλλους πριν τους απορρίψουμε.

Δες στους άλλους την ομορφιά τους. Μην λες ότι δεν έχουν.

Γιατί τιμούμε το πρόσωπο της Παναγίας μία ημέρα μετά τα Χριστούγεννα;

Την δεύτερη ημέρα μετά την Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας τιμά το δεύτερο πιο σημαντικό πρόσωπο μετά το πρόσωπο του Χριστού που πήρε μέρος στο θείο γεγονός. Έτσι η Εκκλησία στις 26 Δεκεμβρίου τιμά το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώ π.χ. αντίστοιχα στις 7 Ιανουαρίου –δεύτερη ημέρα Θεοφανείων- τιμά το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Η Εκκλησία λοιπόν πολύ σοφά προβάλει μετά τα μεγάλα κοσμοσωτήρια γεγονότα και τα πρόσωπα που συνέβαλαν σ’αυτά.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2017

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη».

Μυστήριο μέγα καί παράδοξο τελεσιουργεῖται σήμερα στή Βηθλεέμ. Γιά πρώτη φορά τό φῶς τοῦ Θεοῦ καταυγάζει τούς ἀνθρώπους. Γιά πρώτη φορά ὁ ὕμνος τῶν ἀγγέλων, πού πλημμυρίζει τόν οὐρανό, ἀκούεται καί στή γῆ καί κάνει γνωστό τό μεγάλο καί κοσμοσωτήριο γεγονός, πού συμβαίνει στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, στούς ἀγραυλοῦντες ποιμένες. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη».

Ἀκατανόητο τό μήνυμα γιά ὅσους δέν ἔχουν καθαρό νοῦ καί καθαρή ψυχή γιά νά τό κατανοήσουν καί νά τό δεχθοῦν. Ποιό εἶναι τό νόημα τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου; Ποιά σχέση ἔχει ὁ ἐν Ὑψίστοις Θεός μέ τήν ἐπί γῆς εἰρήνης;

Στά ἐρωτήματα αὐτά ἀπαντᾶ ὁἱερός ποιητής τοῦ Κανόνος τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ,ἅγιος Κοσμᾶςὁ μελωδός. «Θεός ὤν εἰρήνης, πατήρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης βουλῆς σου τόν ἄγγελον εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ: Η Γέννηση του Χριστού ήταν μια πράξη υπακοής.

 (Ματθ. 1.1-25)

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως σή­μερα, ἀδελ­φοί μου, καί ἡ Ἐκ­κλη­σία μᾶς παρουσιάζει τήν ἱστο­ρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ δύο τρόπους.

Ἀφενός μᾶς τήν πα­ρου­σιάζει μέσα ἀπό τό ἀποστο­λι­κό ἀνάγνωσμα, στό ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος ἐξι­στο­ρεῖ τήν ἱστορία τῆς πί­στεως ὅλων ἐκεί­νων τῶν ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναι­κῶν πού ἔζησαν πρίν ἀπό τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ μέ τήν πί­στη στίς ὑποσχέσεις καί τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ. Καί ἀφετέρου μᾶς τήν πα­ρου­σιά­ζει μέσα ἀπό τήν ἀτε­­­λείωτη ἁλυσίδα τῶν ἀν­­­θρώ­πων πού ἔζησαν στή γῆ ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τόν Χριστό· τῶν ἀν­θρώ­πων πού, ἄν καί πολλές φορές ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν Θεό, δέν ἔπαυσαν ποτέ νά ἀναμένουν τόν Μεσσία, αὐ­τόν πού ἐπρόκειτο νά τούς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά πού τούς κατέτρυχαν· δέν ἔπαυ­σαν ποτέ νά ἀκοῦν καί νά διαβά­ζουν τίς προφητεῖες μέ­­σω τῶν ὁποίων ὁ Θεός προανήγγελε τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους διά τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω!

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.
Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας τον Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.
Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους, αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι.

Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.
Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!

Τι ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ;

  Θαυμαστά και παράδοξα πράγματα! Στην Ιουδαία -όπου προϋπήρχαν οι προφήτες, οι πατριάρχες, οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης- το μήνυμα για τη γέννηση του Υιού του Θεού το έφεραν οι ειδωλολάτρες, οι μάγοι εξ ᾿Ανατολών! Έκαναν μακρινό ταξίδι για να τον δουν και να τον προσκυνήσουν και περιπλανόμενοι ρωτούν• «Πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;».

Γι᾿ αυτό ακριβώς κρύφτηκε και το αστέρι, ώστε χάνοντας τον οδηγό τους οι μάγοι να αναγκαστούν να ρωτήσουν τους ιουδαίους και μ᾿ αυτόν τον τρόπο να τούς κινήσουν κι εκείνους σε αναζήτηση του νεογέννητου Μεσσία.

Το ότι γεννήθηκε πρόσωπο υψηλό και επίσημο το ήξεραν καλά κι ήταν σίγουροι, διότι τούς το μήνυσε τ᾿ αστέρι. Ο Θεός δεν τούς έστειλε προφήτη, διότι δεν θα τον παραδέχονταν• ούτε με τις Γραφές μπορούσε να τούς μιλήσει, διότι δεν τις γνώριζαν. Τους έστειλε, λοιπόν, ένα σημάδι γνώριμο και προσιτό σ᾿ αυτούς.

Το γιατί και το πώς της Σαρκώσεως του Θεού.

του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως 

 

Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος και σπάργανα και λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα πάντα να είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια. Είδες πλούτος που υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια; Είδες πως, ενώ ο Χριστός ήταν πλούσιος, φτώχευσε για χάρη μας; Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα και γι’ αυτό τοποθετήθηκε σε μια ξερή φάτνη.

Μητροπολίτης Anthony Bloom: Ὁμιλία στὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ

 Κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, διαβάζουμε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ χρόνια ἀναρωτιόμουνα, γιατί; Γιατί πρέπει νὰ διαβάζουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σημαίνουν τόσο λίγα πράγματα γιά μᾶς, ἐὰν δὲν σημαίνουν τίποτα; Καὶ τότε μοῦ ἔγινε αἰσθητὴ ἡ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ μᾶς αὐτὰ τὰ ὀνόματα.

Τὸ πρῶτο στοιχεῖο εἶναι, ὅτι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπὸ τὶς οἰκογένειές τους προέρχεται ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὅλοι συγγενεῖς Του, καὶ αὐτὸ μᾶς εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ μᾶς προκαλοῦν βαθιὰ συγκίνηση: ὁ Χριστὸς εἶναι αἷμα τους, ἀνήκει στὴν οἰκογένειά τους. Ὁ καθένας τους ὅταν σκέφτεται τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νὰ πεῖ, «εἶναι παιδὶ τῆς οἰκογένειάς μας», καὶ γιὰ τὸν Χριστό, «καὶ Ἐκεῖνος εἶναι παιδὶ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μας, ἂν καὶ εἶναι ὁ Θεός, ὁ Σωτήρας μας, ἡ ἀληθινὴ Θεικὴ παρουσία ἀνάμεσά μας» . Ἐπιπλέον, κάποια ὀνόματα ξεχωρίζουν: ὀνόματα Ἁγίων, ἡρώων τοῦ πνεύματος, καὶ ὀνόματα ἁμαρτωλῶν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ: Η πρόσκληση του Χριστού δεν είναι για το μέλλον αλλά για το τώρα μας.

(Λουκ. 14.16-24, Ματθ. 22.14)

«Λέγω γάρ ὑμῖν ὅτι οὐδείς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου».

Λίγες ἡμέρες μᾶς χωρίζουν, ἀδελ­φοί μου, ἀπό τή μεγάλη καί κοσμο­σω­τήριο ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἀπό τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία θά ἑορ­τάσει καί πάλι ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἔλευση Ἐκείνου πού ὑπῆρξε καί χαρακτη­ρίσθηκε ὡς «ὁ μεγάλος Ἀναμενό­με­νος» τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, αὐτός πού ὅλοι πε­ρίμεναν γιά νά λυτρώσει τόν ἄν­θρωπο ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τήν κατάρα τοῦ νόμου.

Για να υψωθείς χρειάζεται να ταπεινωθείς.

Στον πνευματικό σου αγώνα μεγάλη σημασία έχει να κρύβεις τον αγώνα σου.
Αλλά νομίζω δεν αρκεί αυτό.
Να προσπαθείς να ταπεινώνεσαι, ειδικά τότε που ο κόσμος αρχίζει να σε επαινεί και να σε σέβεται. Γιατί συνήθως κρύβουμε τον αγώνα μας με τέτοιο τρόπο που να φανερώνεται "ταπεινά" στους άλλους.
Γι' αυτό να εφευρίσκεις τρόπους να χαλάς της εικόνα σου. Όχι για να σκανδαλίσεις, αλλά για να απομακρυνθείς από τον κίνδυνο της έπαρσης.
-------------------------------------

Άγιος Πορφύριος: Ο Χριστός είναι η αγάπη μας, ο έρωτάς μας.

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ: «Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον» (Ψαλ. 22, 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. 5, 8).

Κανένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξος!

Κανένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξος. Αυτό πάει κόντρα στην ελπίδα στον Χριστό.
-------------------------------
Μέσα στην άβυσσο, μέσα στην αμαρτία μας μην αποκάμουμε. Λίγο φιλότιμο θέλει ο Θεός για να μας αρπάξει στον παράδεισο. Λίγο φιλότιμο, λίγη προσπάθεια· ακόμα και τότε που ο λογισμός σου λέγει "η μετάνοιά σου είναι υποκριτική και ψεύτικη". Μην δώσεις τόπο στον λογισμό αυτό. Το ότι καταλαβαίνεις την πτώση σου είναι μεγάλο πράγμα. Μόνο με τη Χάρη του Θεού ο άνθρωπος καταλαβαίνει την αμαρτία του. Το ότι το κατάλαβες λοιπόν είναι ελπιδοφόρο. Μετανόησε σήμερα. Άσε το αύριο. Προσπάθησε τώρα, άσε το "για πάντα".

Ο άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός

Άνθρωπος, όπως λέμε εμείς σήμερα του βουνού και του κάμπου. Άνθρωπος της υπαίθρου, Και τέτοιος πραγματικά ήταν ο άγιος μας. Τέτοιοι ήσαν και οι γονείς του. Άνθρωποι αγρότες, φτωχοί, αλλά πολύ ενάρετοι και πιστοί. Γι' αυτό και το παιδί τους το ανέθρεψαν με προσοχή και φόβο θεού. Το ανέθρεψαν, όπως λέγει κι ο θείος Παύλος για τον μαθητή του Τιμόθεο, ότι τον ανέθρεψε η γιαγιά του Λωΐδα κι η μητέρα του Ευνίκη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: Πίστη και υποκρισία.

 (Λουκ. 13.10-17)

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρθώθη καί ἐδό­ξα­ζεν τόν Θεόν».

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ σημερινή εὐαγ­γε­λική περικοπή, τό θαῦ­μα τῆς συγκυπτούσης γυ­ναικός, ἡ ὁποία ἐπί δε­καοκτώ χρόνια δέν μπο­ροῦσε ἐξαι­τίας κάποιας ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρ­θια καί νά περπα­τή­σει. Καί ὅμως παρά τή δυ­σκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθα­νόν αἰσθανόταν, δέν πα­ρέ­λειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ. Δε­κα­οκτώ χρόνια ἀσθε­νής, καί κα­νείς δέν εἶχε ἐν­διαφερθεῖ γιά τήν κα­τά­­στασή της· μέ­χρι πού συνάντησε τόν Χριστό. Εἴτε δέν τόν γνωρίζει εἴτε δέν θέλει νά τόν ἀ­πασχο­λήσει μέ τό προ­σω­πικό της πρό­βλημα, ἡ συγκύπτουσα γυ­ναίκα δέν πλησιάζει τόν Χρι­στό οὔτε τοῦ ἐκ­θέτει τόν πόνο της. Ἴ­σως καί δέν προλα­βαί­­νει νά τό κά­νει, για­τί ὁ Χριστός τήν πλη­σιάζει γιά νά τῆς προσ­φέρει αὐτό πού ἐπιθυ­μοῦσε, δηλαδή τήν ὑγεία της. «Ἐ­πέ­θη­κεν αὐτῇ τάς χεῖ­ρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρ­θώ­θη».

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

     

  Οι Επίσκοποι της Παλαιάς Ρώμης, παρά τις μικρές και μη ουσιαστικές διαφορές, είχαν πάντοτε κοινωνία με τους Επισκόπους της Νέας Ρώμης και τους Επισκόπους της Ανατολής μέχρι το 1009-1014, όταν για πρώτη φορά κατέλαβαν το θρόνο της Παλαιάς Ρώμης οι Φράγκοι Επίσκοποι. Μέχρι το 1009 οι Πάπας της Ρώμης και οι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης ήσαν ενωμένοι στον κοινό αγώνα εναντίον των Φράγκων Ηγεμόνων και επισκόπων, αλλά και των κατά καιρούς αιρετικών.

Το φως σε κάνει να συνειδητοποιείς τι είναι το σκοτάδι.

"Ο άνθρωπος καλλιεργώντας την αρετή συνειδητοποιεί το βάθος της αμαρτίας, και όχι το ανάποδο".

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

------------------------

Ο ταπεινός καταλαβαίνει την βλάβη της υπερηφανείας.

Ο ανεξίκακος καταλαβαινει την αστοχία της μνησικακίας.

Ο εγκρατείς καταλαβαίνει την ρυπαρότητα της πορνείας.

Ο ελεήμων καταλαβαίνει την αιχμαλωσία της φιλαργυρίας.

Αυτός που γεύεται την θεία παρηγορία καταλαβαίνει την δυστυχία που φέρνει η ελπίδα μονάχα στην ανθρώπινη παρηγοριά.

Η αρετή φωτίζει τον άνθρωπο να εννοήσει το μέγεθος της αμαρτίας.

Το φως σε κάνει να συνειδητοποιείς τί είναι το σκοτάδι.

Το να ορθοτομείς τον λόγο της Αληθείας με την ζωή σου, σε κάνει να βλέπεις την πλάνη και να την χαστουκίζεις όπως έκανε ο Άγιος Νικόλαος.

Χαστούκισε τον Άρειο από αγάπη στην Α' Οικουμενική Σύνοδο. Δεν τον χάιδεψε, δεν είπε "δεν πειράζει ας λέγει τις πλάνες του".