Η υπακοή φέρνει καρπούς όταν μας ξεβολεύει.

Να μάθουμε να κλείνουμε το κεφάλι μας στο θέλημα του Θεού που κατεργάζεται την σωτηρία μας και να μην επιμένουμε στο δικό μας θέλημα.
--------------------
Κι αυτό κατορθώνεται με την υπακοή που θα επιδείξουμε στους κανόνες και στην παράδοση της Εκκλησίας, στον πνευματικό μας, στους γονείς μας, στους διδασκάλους μας, στην εργασία μας, στην παρέα. Υπακοή που θα μας κρατά στην ασφάλεια της ταπείνωσης και όχι υπακοή που θα μας οδηγεί σε αμαρτωλές καταστάσεις.

--------------------
Τότε η υπακοή μας βγάζει από το εγώ μας, μαλακώνει την καρδιά μας, ταπεινώνει τα "θέλω" μας, την γνώμη μας, την μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας.
--------------------
Όποιος δεν θυσιάζει το βόλεμά του, μην πλανάται, δεν κάνει υπακοή. Πολλές φορές λέμε ότι κάνουμε υπακοή, αλλά κάνουμε υπακοή μόνο σε κάτι που μας βολεύει ή μας αρέσει.
--------------------
Το θέμα είναι να κάνουμε υπακοή σε κάτι που θα μας ζορίσει, που θα έρθει σε σύγκρουση με την λογική μας, με την "αξιοπρέπειά" μας. Τότε η υπακοή φέρνει πνευματικούς καρπούς, όταν δεν γίνεται κατόπιν υπολογισμούς αλλά γίνεται για χάρη της αγάπης προς τον Χριστό και τον συνάνθρωπο.
--------------------
Η υπακοή συντρίβει τους λογισμούς και γεννά ειρήνη. Αρκεί να γίνεται ελεύθερα δηλαδή υπεύθυνα, με επίγνωση.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος