Σοφά Λόγια από τον Άγιο Βασίλειο τον Μέγα.

Ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

·  Δεν γνωρίσαμε εμείς τον Θεό για τη δικαιοσύνη μας, αλλά ο Θεός μας γνώρισε διά μέσου της αγάπης του.

·  Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι είναι αναρίθμητες οι ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός για να τελειοποιηθούμε.

·  Ο Θεός δίνει τη δύναμη που χρειάζεται στον άνθρωπο στους κόπους και τους αγώνες του για την αρετή. 

·  Από την μνήμη των παρελθόντων και από την πείρα των παρόντων διδασκόμαστε για το μέλλον. 

·  Όποιος γεύτηκε την γλυκύτητα του λόγου του Θεού και τον πρόδωσε, μοιάζει μ' εκείνον που άλλαξε το πολύτιμο διαμάντι μ' ένα χρωματιστό γυαλί.

·  Μια έφοδος του ένθεου δεν μπορεί να φέρει κακό, αν εμείς έχουμε όπλο την πίστη.

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης: Αποφθέγματα.

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης (1829-1908)

Για την καρδιά: «Η καρδιά είναι ο πρώτος παράγοντας στη ζωή μας. Η καρδιακή γνώση προηγείται της νοησιαρχικής. Η καρδιά βλέπει άμεσα, αστραπιαία, ενιαία. Αυτή η γνώση της καρδιάς μεταδίδεται στο νου, και μέσα στο νου χωρίζεται σε μέρη, αναλύεται σε συστατικά. Η αλήθεια ανήκει στη καρδιά και όχι στο νου. Στον εσωτερικό άνθρωπο και όχι στον εξωτερικό…

Στη κατάσταση της απιστίας για κάτι αληθινό και άγιο, η καρδιά συνήθως γεμίζει από στενοχώρια και φόβο. Αντίθετα στην ειλικρινή πίστη νοιώθει χαρά, ηρεμία, άνεση και ελευθερία. Η αλήθεια φανερώνεται και θριαμβεύει στις καταστάσεις της καρδιάς…

Από τη Γέννηση του Χριστού στη γέννηση των Χριστουγέννων.

Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια η γέννηση του Χριστού δεν αποτελούσε ιδιαίτερη γιορτή και οι χριστιανοί την γιόρταζαν μαζί με τη βάφτιση στις 6 Ιανουαρίου. Μάλιστα σύμφωνα με την παράδοση πρώτος ο Μέγας Βασίλειος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το έτος 376 μ.Χ εκφώνησε την πρώτη ομιλία για τη γιορτή των Χριστουγέννων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 

«Τοῦτο δέ ὅλον γέγο­νεν ἵνα πληρωθῇ τό ρη­θέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ προ­φή­του λέ­γον­τος· ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνο­μα αὐτοῦ Ἐμμανου­ήλ» (Ματθ. 1.22-23).

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προ­ε­τοι­μάζει γιά τό κοσμο­σω­τήριο γεγονός τῆς θεί­­ας ἐναν­θρωπήσεως μέ τό εὐαγ­γε­λικό ἀνά­γνω­σμα στό ὁποῖο ὁ ἱε­ρός εὐαγγελιστής Μα­τθαῖος περιγράφει ὅλα ὅσα προ­­η­γή­θηκαν τοῦ ἱε­ροῦ γεγονότος πού θά ἑορ­τάσουμε.

Το χάραγμα του αντιχρίστου και η σφραγίδα του Χριστού.

 

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου

 

 

Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας, δηλαδή πρίν 50 χρόνια, καί μάλιστα τήν δεκαετία τοῦ 1970, καί στήν συνέχεια, γινόταν πολύς λόγος, μέ ἐπίδραση ἀκραίων προτεσταντικῶν ὀργανώσεων τῆς Ἀμερικῆς, γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου πού θά σφραγίση τούς Χριστιανούς, γιά τό ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἦλθε ἤ πρόκειται σύντομα νά ἔλθη, μέ παρερμηνεία τῶν σχετικῶν χωρίων τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

Τότε κάθε νέο πού εἰσαγόταν στήν κοινωνία, κάθε νέα ἀνακάλυψη τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας, κάθε νέος τρόπος διακίνησης τῶν προϊόντων μέ γραμμωτό κώδικα (bar code) καί προστασίας τῆς κοινωνίας, μέ νόμους γιά τίς ταυτότητες, τά διαβατήρια, τούς ἑνιαίους ἀριθμούς χαρακτηριζόταν ὡς ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου ἤ τῶν προδρόμων του, καί καθένας πού ἔκανε χρήση αὐτῶν τῶν νέων ἐπιτηδευμάτων, θεωρεῖτο ἀπό μερι­κούς συντηρητικούς ὅτι δέχθηκε τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου καί ἦταν ὁπαδός του.

Αὐτό συνεχίστηκε καί τά ἑπόμενα χρόνια. Τά ἴδια γράφονται καί λέγονται καί σήμερα γιά τά φάρμακα, τά ἐμβόλια πού χρησιμοποιοῦνται ἐναντίον τοῦ κορω­νοϊοῦ, συνεχίζοντας ὅλη αὐτήν τήν συζήτηση πού γινόταν τίς δεκαετίες τοῦ 1970 καί 1980, ὅτι δηλαδή ὁ ἀντίχριστος μέ αὐτά σφραγίζει τούς ἀνθρώπους καί τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Χριστό.

Δεν δημιούργησε ο Θεός τον πόνο.

 

Ο πόνος είναι ξένος προς το σχέδιο του Θεού και δεν δημιουργήθηκε από Αυτόν

Ότι ο Θεός δεν θέλει ουσιαστικά τον πόνο, τούτο φανερώνεται με σαφήνεια από το γεγονός ότι δεν τον δημιούργησε στην απαρχή της δημιουργίας και ούτε τον πρόσθεσε μεταγενέστερα σε αυτή. Είναι ξένος προς το θείο σχέδιο σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα όντα της δημιουργίας, όπως αυτό εκδηλώνεται από τις απαρχές του και στους αιώνες των αιώνων.

Ο καθολικά αγαθός χαρακτήρας και η απουσία του κακού από καθετί που δημιούργησε ο Θεός υπογραμμίζονται στο βιβλίο της Γενέσεως, τόσο για κάθε στάδιο της δημιουργίας: «Και είδεν ο Θεός ότι καλόν» (πρβλ. Γεν. 1, 4.8.10.12.18.21.25), όσο και στο τέλος αυτής για το σύνολό της. Με μια διατύπωση που επιμένει στο γεγονός ότι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός ήταν πολύ καλά: «Και είδεν ο Θεός τα πάντα όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν» (Γεν. 1, 31).

Στάρετς Σέργιος : Η βάση των ψυχικών ασθενειών δεν είναι η σεξουαλικότητα, αλλά η υπερηφάνεια.

 

Ένας ακόμη σύγχρονος Στάρετς, ο Στάρετς Σέργιος, συμφωνεί με τα λεγόμενα του Γέροντος Πορφυρίου και του Γέροντος Παϊσίου, που μόλις παρουσιάσαμε: «Στή βάση των ψυχικών ασθενειών», παρατηρεί ο Στάρετς Σέργιος, «βρίσκεται η υπερηφάνεια.

Θεμέλιο των ψυχικών ασθενειών είναι η θεώρηση του εαυτού μας ως κέντρου των πραγμάτων. Όλοι οι ψυχικά ασθενείς έχουν ως κέντρο τον εαυτό τους».

Εδώ ο Γέροντας ταυτίζεται πλήρως με τον Γέροντα Πορφύριο, που ομιλεί για τον εγωισμό ως αιτία της κατάθλιψης. Και συνεχίζει: «Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την ασθένειά τους.

Η υπερηφάνεια, όπως και τα άλλα πάθη, έχουν στο άτομο ποικίλες προελεύσεις: την προσωπική βούληση, αλλά και τήν… κληρονομικότητα, το οικογενειακό περιβάλλον, την κοινωνία, τις προσωπικές σχέσεις και την ιστορία του καθενός.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ)

 

 

«Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» (Ἐφεσ. 5.8).

Αὐτή τήν προτροπή πού ἀπευ­θύ­νει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό ση­με­ρινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέ­σου, ἀπευ­θύνει καί πρός ὅλους ἐμᾶς, πού ἤρθαμε σήμερα νά τιμή­σουμε τόν ἑορταζόμενο ἅγιο καί θαυ­μα­τουργό Σπυρίδωνα.

Τί ἐννοεῖ ὅμως μέ τήν προτροπή αὐτή ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Καί τί σημαίνει «τέκνα φωτός»;

Φῶς καί σκότος εἶναι δύο ἔννοιες πού σχετίζονται μέ τήν παρουσία καί τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου κυ­ριαρχοῦσε τό σκο­τά­δι καί ὁ Θε­ός ἦταν ἐκεῖνος πού ἔφερε τό φῶς μέ τήν παρουσία του, διότι, ὅπως δια­κηρύσσει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, αὐ­τός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου.

Στάρετς Σέργιος: Η απόρριψη των λογισμών από την πρώτη στιγμή που εμφανίζονται, πρέπει να αποτελεί απόλυτη αρχή.

 

Ας μην παγιδευτούμε σε αυτόν τον δρόμο (την αντιρρητική ικανότητα προς τους δαίμονες ενώ βρίσκονται σε διάλογο μαζί τους, την έχουν μόνο οι πνευματικά προχωρημένοι), αλλά ας υιοθετήσουμε αμέσως τον πιο σίγουρο τρόπο, που είναι η άμεση και πλήρης απόρριψη των λογισμών από την πρώτη στιγμή της εμφανίσεώς τους.

Ο Γέροντας παρομοιάζει τον λογισμό με φλόγα που μόλις άναψε. Αν δεν σπεύσουμε να τη σβήσουμε αμέσως, φουντώνει και εξελίσσεται σε πυρκαγιά που μπροστά της είμαστε εντελώς ανίσχυροι.

Ο Γέροντας παρομοιάζει επίσης τον πειρασμό με φίδι που ετοιμάζεται να μας δαγκώσει, που πρέπει να το χτυπήσουμε μόλις αισθανθούμε να μας αγγίζει στο δέρμα.

Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης:Τελικά μας σώζει αυτό που μας καταστρέφει...

Ολόκληρο το μυστήριο της Εκκλησίας, που εί­ναι απόδειξι της μεθ' ημών παρουσίας του Κυρίου, φανερώνεται ως κάλλος αμήχανον μέσα απ' όλη τη λειτουργική θεολογία και λατρευτική ζωή, με τα τυπικά, τις προσευχές, τα λειτουργικά σκεύη, τις εικόνες και την υμνολογία, όπου ψάλλεται σε όλους τους ήχους η δογματική αλήθεια πού έγινε ποίησι.

Και όπως το κάλλος της θείας καλοσύνης σώ­ζει, η αληθινή σωτηρία μέσα στην Εκκλησία γεννά αγίους-καλλιτέχνες. Και συνεχίζεται η ζωή, ως φιλοκαλία Παραδείσου.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Λίγη πίστη, περισσότερη στεναχώρια.

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι ή στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι ή απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες. 

Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέρας, πού φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή ή αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΣΑΒΒΑ)

 

 

«Εἰ ζῶμεν ἐν πνεύματι πνεύματι καί στοιχῶ­μεν» (Γαλ. 5.25).

Στήν ἱερά ἁλυσίδα τῶν προφητῶν καί τῶν ὁσίων, τῶν πατέρων καί τῶν μαρτύρων πού τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας πρίν ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἐξέχουσα θέση κατέχει, ἀδελφοί μου, ὁ ἑορταζό­μενος σήμερα ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Σάββας ὁ ἡγιασμένος.

Καί ἡ θέση ἡ ὁποία κατέχει δέν εἶναι ἀπο­τέ­λεσμα συμβάσεων κο­­­­­σμι­κῶν ἤ ἀνθρώ­πι­νων ἐπιλογῶν, ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς εὐσε­βοῦς καί ὁσιακῆς ζωῆς του, χάρη στήν ὁ­ποία ἔφθασε σέ δυσ­θεώ­ρητα ὕψη ἁγιό­τη­τος.

Ὁ ὅσιος, τοῦ ὁποίου τή μνήμη πα­νηγυρίζουμε σή­μερα, δέν ἔζησε ὅπως ζεῖ συνήθως ὁ σύγ­χρο­νος ἄνθρωπος, ἀκο­λου­θώ­ν­τας δηλαδή τίς ἐπι­ταγές τοῦ κόσμου καί τίς ἀπαι­τήσεις τῆς μό­δας. Δέν διακρίθηκε γιά τά πολυτελῆ του ἐνδύ­μα­τα καί τήν ἄνετη δια­βίωσή του. Ἔζησε ἐν νη­­στείᾳ καί προσευχῇ. Διακρίθηκε γιά τήν ἄ­σκη­ση καί τήν ἐγκρά­τειά του. Ἔλαμψε ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ παναγίου Πνεύμα­τος, πού ἐνοικοῦσε στήν ψυχή του. Πορεύ­θηκε στήν ἐπίγεια ζωή του κατά τήν ἐπιταγή τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου: «εἰ ζῶμεν ἐν πνεύ­ματι, πνεύματι καί στοι­­χῶμεν».

Ἄν καί ἐνδεδυμένος τήν ἀνθρώπινη σάρκα ἔζησε ὁ ὅσιος Σάββας ἐν Πνεύματι, γεγονός πού τόν μετέβαλε ἀπό χοϊκό ἄνθρωπο σέ οὐράνιο, ἀπό πολίτη τῆς γῆς σέ κληρονόμο τῆς βασι­λεί­­ας τῶν οὐρανῶν.