ΚΥΡΙΑΚΗ Z´ ΛΟΥΚΑ (Αποστολικό ανάγνωσμα)

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2.19-20).

Μία ἀπό τίς πιό συγκλονιστικές ἐκφράσεις ἀγάπης πρός τόν Χριστό ἀκούσαμε νά διατυπώνει στό σημερινό ἀποστολι­κό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­ος ἀπόστολος Παῦλος.

Δέν ἔχει σημασία, ἐάν ἀρχικά ἦταν διώκτης τῶν χριστιανῶν, για­τί τότε ἀγνοοῦσε ποιός εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ μεταστροφή του ὅμως μετά τό ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ ἔκα­νε τόν ἀπόστολο Παῦλο ὄχι ἁπλῶς ἔνθερμο κήρυκα τοῦ εὐαγ­γελίου ἀλλά καί ἀπόλυτα ἀφο­σιωμένο στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή τήν ἀγάπη ἐκφράζει ἐπανει­λημ­μένα στίς ἐπιστολές του, περιγράφοντάς μας συγχρόνως καί τό πραγματικό περιεχόμενο τῆς ἀγά­πης. Καί αὐτό εἶναι ἡ ταύτιση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό. Αὐτός δηλαδή πού ἀγαπᾶ τόν Χριστό, ἐπιθυμεῖ σφοδρά νά ὁμοιάσει στόν Χριστό, νά γίνει ὅπως Ἐκεῖνος, νά ζεῖ μαζί του καί νά τόν αἰσθάνεται δίπλα του σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς του.

Κάτι ἀνάλογο, ἄλλωστε, δέν εἶναι καί ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν ἄλλο ἄνθρωπο; Δέν θέλουμε νά ὁμοι­άζουμε αὐτούς πού ἀγαποῦμε; Δέν θέλουμε νά κάνουμε ὅ,τι κά­νουν καί νά εἴμεθα ὅπου εἶναι; Καί ἐάν αὐτό θέλουμε γιά τούς ἀνθρώ­πους, πολύ περισσότερο εἶναι φυ­σικό νά τό ἐπιθυμοῦμε καί νά τό ἐπιδιώκουμε γιά τόν Χριστό.

Πῶς ὅμως μποροῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό; Μᾶς τό ἐξηγεῖ, ὅπως εἴπαμε, στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐ­κέ­τι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Τί ἔκανε ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος πρῶ­τος ἀπό ὅλους μᾶς ἀγάπησε τόσο πολύ, ὥστε ταπεινώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά χάρη μας;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

«Γνωρίζω ὑμῖν, ἀδελφοί, ὅτι τό εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ᾽ ἐμοῦ οὐκ ἔστιν κατ᾽ ἄνθρωπον» (Γαλ. 1.11)

Μία σαφῆ καί ξεκάθαρη δήλωση ἀκούσαμε νά κάνει σήμερα ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς χριστιανούς τῆς Γαλα­τίας. Μία δήλωση ἡ ὁποία ἀποτελεῖ συγχρόνως καί ἀπάντηση πρός ἐκείνους πού τόν ἀμφισβητοῦν, ἐπειδή δέν ἀνῆκε ἀπό τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΛΟΥΚΑ

 

«Ἵνα φροντίζωσιν καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ» (Τίτ. 3.8).

Κυριακή τῶν ἁγίων καί θεοφό­ρων πατέρων τῆς ἑβδόμης ἐν Νι­καίᾳ Οἰκου­με­νικῆς Συνόδου καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ἐκείνους τούς πιστούς καί γενναίους ἱεράρχες καί πατέρες οἱ ὁποῖοι ὑπερασπίσθηκαν τήν ὀρθή πί­στη. Ἐκείνους πού ὑπερασπί­σθη­καν τίς ἱερές εἰκόνες ἀπό τή μανία τῶν δυσ­σεβῶν εἰκονομάχων, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦ­ντο πεισματικά τή λα­­τρευ­τική προ­σκύνηση τῶν σε­πτῶν καί ἁγί­ων εἰκόνων καί ἐπέ­βαλαν μέ αὐ­τοκρατορικά διατάγ­μα­τα τήν ἀπο­μάκρυνσή τους ἀπό τούς ναούς καί τά δημόσια κτίρια, διώκοντας, φυ­λακίζοντας καί ἐξο­ρί­ζοντας ὅσους πίστευαν ὅτι ἡ ἀπό­δοση τι­μῆς πρός τίς ἱερές εἰκό­νες «ἐπί τό πρωτότυπον διαβαί­νει», δέν εἶναι δηλαδή προσκύ­νη­ση καί λατρεία τῆς ὕλης, ἀλλά ἀνα­­φέρεται στό «πρωτότυπο», ἀνα­φέρεται στά ἱε­ρά πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Πα­ναγίας καί τῶν ἁγίων, τά ὁποῖα ἀπεικονίζουν.