ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: Ας εμπιστευτούμε την ζωή μας στην αγάπη του Θεού.

«Ἵνα … ἰσχυράν πα­ρά­κλησιν ἔχωμεν οἱ κατα­φυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος».

Στίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ πρός τούς Ἰσραη­λιτικό λαό ἀναφέρθηκε στό σημερινό ἀποστο­λι­κό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά νά πείσει τούς συμπα­τρι­­ῶτες του ὅτι μπο­ροῦν νά ἐμπιστεύονται στόν Θεό, διότι πραγμα­τοποιεῖ τίς ὑποσχέσεις του καί ἀποτελεῖ τή σταθερή καί ἀκαταίσχυ­ντη ἐλπίδα ὅσων προσ­φεύγουν σ᾽ αὐτόν καί τοῦ ἀνα­θέτουν τή ζωή καί τό μέλλον τους.

Καί δέν ἦταν μόνο οἱ Ἰσραηλίτες πού ἀνα­ζη­τοῦσαν ἐλπίδα καί στή­ριγμα στή ζωή καί στήν πορεία τους ὡς ἔθνος καί ὡς ἄτομα. Ἡ ἀβε­βαιότης πού μᾶς δη­μι­ουργεῖ τό ἄγνωστο μέλ­λον σέ συνδυασμό μέ τίς ἀγωνίες καί τίς ἀμ­φιβολίες τοῦ παρόντος κάνει ὅλους τούς ἀν­θρώ­πους νά ψάχνουν στηρίγματα, νά θέλουν νά βροῦν κάποιον ἤ κά­ποιους πού νά τούς πα­ρέχουν βεβαιότητα καί ἀσφάλεια γιά τό μέλ­λον, νά ἀναζητοῦν κά­ποιον ἤ κάποιους στούς ὁποίους μποροῦν νά κα­­ταφύγουν καί νά ζη­τήσουν, ἄν χρειαστεῖ, βοήθεια.

Πολλοί ἀναζητοῦν αὐ­τή τήν ἐλπίδα καί αὐτή τήν ἀσφάλεια στίς κο­σμικές ἐξουσίες καί δυ­νάμεις. Ἄλλοι τήν ἀνα­ζητοῦν στούς ἰσχυ­ρούς καί ἐπιφανεῖς τῆς γῆς. Ὅμως καί οἱ μέν καί οἱ δέ ξεχνοῦν ὅτι ὅλοι αὐ­τοί τούς ὁποίους ἐμ­πι­στεύονται, ὅλοι αὐτοί στούς ὁποίους ἐλπί­ζουν, εἶναι ἄνθρωποι. Καί οἱ ἄνθρωποι ἀκόμη καί ἐάν ἔχουν δύναμη, ἀκόμη καί ἐάν μᾶς ὑπό­σχονται βοή­θεια, εἶναι ἄνθρω­ποι, καί ὡς ἄν­θρω­ποι συχνά ρυθμί­ζουν τή στά­ση καί τή συμ­­περι­φορά τους ἀνά­λ­ογα μέ τίς περιστάσεις καί ἀνάλο­γα μέ τά συμ­φέ­ροντά τους. Γι᾽ αὐτό καί πολλές φορές δέν μᾶς προσφέρουν τήν προστασία καί τή βοή­θεια πού περιμένουμε καί μᾶς ἀπογοητεύ­ουν. Καί αὐτό δέν εἶναι κάτι πού συμβαίνει μό­νο σή­με­ρα· εἶναι κάτι πού συνέ­βαινε πάντοτε, γι᾽ αὐτό καί ὁ ψαλ­μω­δός Δα­βίδ μᾶς συστήνει: «μή πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρ­χο­ν­τας, ἐπί υἱούς ἀν­θρώ­­πων, οἷς οὐκ ἔστι σω­τηρία».

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: Ο Σταυρός ως δρόμος προς τον Ουρανό.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν ἀπαρ­νη­σάσθω ἑαυτόν καί ἀρά­τω τόν σταυρόν αὐ­τοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

Τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν καί ἡ Ἐκκλη­σία μας ὑψώνει τόν Σταυρό τοῦ Χρι­στοῦ, τό σύμβολο τῆς θυ­σίας καί τῆς νίκης, γιά νά ἐνισχύσει τούς ἀγωνιζομένους πιστούς στήν προσπάθειά τους. Συγχρόνως ὅμως μᾶς ἀνα­νε­ώνει καί τήν πρόσ­κλη­σή της. «Ὅστις θέ­λει ὀπί­­σω μου ἀκολου­θεῖν». Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ ὅλους, ἀλλά δέν ὑπο­χρε­ώνει κανέ­να νά τόν ἀκολουθήσει. Ἀφή­­νει σέ μᾶς τήν ἀπόφαση, περι­γρά­φοντας ὅμως συγ­­χρό­νως τά στά­δια τῆς πραγ­­ματώσεως αὐτῆς τῆς κλήσεως;

Ὁ λόγος αὐτῆς τῆς περιγραφῆς εἶναι διττός, ἀδελφοί μου. Ὁ Χριστός δέν θέ­λει νά δημιουρ­γεῖ λανθασμένες ἐντυ­πώ­σεις καί νά νομί­ζου­με ὅτι τό νά τόν ἀκο­λου­θή­­σου­με εἶναι μία εὔ­κολη ἡ ὑπό­θεση, καί ἐπιπλέον θέλει νά γνω­­ρίζουμε ἀκριβῶς ποιά στάδια θά πρέ­πει νά ἀκολουθήσουμε γιά νά μήν ἀστο­χή­σου­με στήν προσπάθειά μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: Τα τέσσερα στάδια προς την θέωση.

«Ἔρχονται πρός αὐ­τόν παραλυτικόν φέ­ρον­τες αἰρόμενον ὑπό τεσσάρων».

Δευτέρα Κυριακή τῶν Νηστειῶν καί ἡ Ἐκ­κλη­σία μας προβάλλει  δύο θαύματα. Τό πρῶτο εἶ­ναι τό θαῦμα τῆς θε­ρα­πείας τοῦ πα­ρα­­λυ­τικοῦ, πού μᾶς πα­ρουσίασε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τό δεύτερο θαῦμα εἶ­ναι τό θαῦμα τῆς θεώ­σεως τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο προβάλλει τιμῶ­ν­τας αὐτή τήν Κυριακή τή μνήμη τοῦ πολλά ἀγωνισθέντος ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων καί τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἁγίου Γρηγο­ρίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρ­χι­ε­πισκόπου Θεσσαλο­νί­κης τοῦ θαυματουρ­γοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2020

«Τοσοῦτον ἔχοντες πε­­­­­ρικείμενον νέφος μαρ­τύρων … δι᾽ ὑπο­μο­νῆς τρέχωμεν τόν προ­κείμενον ἡμῖν ἀγῶνα».

Κυριακή πρώτη τῶν Νηστειῶν, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, καί ἡ Ἐκ­κλη­σία μας τιμᾶ καί προ­βάλλει ὅλους ἐκεί­νους οἱ ὁποῖοι μέ τόν λόγο καί τή διδασκαλία τους, μέ τή ζωή καί τά ἔργα τους διεφύλαξαν ἀκαινοτόμητη τήν Ὀρ­θό­δοξη πίστη, παρέδω­σαν ἄσπιλη καί ἀμό­λυν­­τη ἀπό κάθε αἱρε­τι­κή κενοφωνία τήν ἱερά παρακαταθήκη τοῦ Ἰη­σοῦ Χριστοῦ καί ὑπε­ρε­μάχησαν τῆς ἀληθεί­ας της θυσιάζοντας πολ­λές φορές ἐν μαρ­τυ­ρίῳ καί τή ζωή τους.

Νέφος μαρτύρων, ὀνο­μάζει ὅλους αὐτούς στό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνά­γνωσμα ὁ ἀπόστο­λος Παῦλος. Καί ἐάν ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος, λίγες μόλις δε­καετίες μετά ἀπό τή γε­νέ­­θλιο ἡμέρα τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας θεωρεῖ ὅτι ὅλοι ὅσοι ἔδωσαν τήν μαρτυρία Ἰησοῦ Χρι­στοῦ, τή μαρτυρία τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἶναι τόσοι πολλοί ὥστε νά τούς πα­ρομοιάζει μέ νέφος, στούς αἰῶνες πού με­­σο­λάβησαν προσετέθησαν ἀναρίθμητα ἑκατομ­μύ­ρια ἁγίων μαρτύρων πού στήριξαν μέ τήν ὁμολογία τους τό δέν­δρο τῆς πίστεως  καί τό πότισαν μέ τό αἷμα τους γιά νά δώσει «καρπόν ἑκατονταπλασίονα».

Εισαγωγή στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ πολλοὶ νομίζουν ἢ αἰσθάνονται, ἡ Σαρακοστὴ τοῦ Πάσχα εἶναι περίοδος χαρᾶς. Εἶναι ὁ καιρὸς ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀποτινάξουμε κάθε τί ἄσχημο καὶ θανατηφόρο ἀπὸ μέσα μας γιὰ νὰ βροῦμε πάλι τὴ δύναμη νὰ ζήσουμε, νὰ βιώσουμε σὲ ὅλο τὸ βάθος του τὸ μυστήριο στὸ ὁποῖο εἴμαστε καλεσμένοι. Ἂν δὲν κατανοήσουμε αὐτὴ τὴν ποιότητα τῆς χαρᾶς στὴ νηστεία, θὰ τὴ μετατρέψουμε σὲ μιὰ καρικατούρα, σὲ μιὰ περίοδο κατὰ τὴν ὁποία στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ θὰ κάνουμε τὴ ζωὴ μας μίζερη.

Μπορεῖ, πράγματι, αὐτὴ ἡ ἰδέα τῆς χαρᾶς ποὺ πλέκεται μὲ τὴν ἐπίπονη προσπάθεια καὶ τὸν ἀσκητικὸ ἀγώνα νὰ φαίνεται περίεργη, ὅμως ἀγκαλιάζει μὲ καθολικὸ τρόπο τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι κατάκτηση. Δὲν χαρίζεται ἁπλὰ σὲ ἐκείνους ποὺ ἀδιάφορα καὶ τεμπέλικα τὴν περιμένουν νὰ ἔρθει. Γιὰ ὅσους τὴν ἀναμένουν μὲ τέτοιο πνεῦμα, θὰ ἔρθει, ἀλλὰ στὸ μέσον της νύχτας, σὰν τὴν Ἡμέρα τῆς Κρίσης. Σὰν τὸν κλέφτη ποὺ τρυπώνει ὅταν δὲν τὸν περιμένεις, σὰν τὸ Νυμφίο ποὺ φθάνει ἐνῶ οἱ μωρὲς παρθένες κοιμοῦνται. Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὸς ὁ τρόπος ποὺ θὰ πρέπει νὰ προσμένουμε τὴν Κρίση καὶ τὴ Βασιλεία.