Κυριακή ΙΕ’ Λουκά (Ζακχαίος): Ο Χριστός κινείται στον χώρο της συγχώρεσης και της αγάπης.

 Βρισκόμαστε στην Ιεριχώ περίπου πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ελέγχει την περιοχή. Οι Ρωμαίοι για να εισπράξουν τους φόρους αναθέτουν σε τοπικούς πλουσίους και αδίστακτους ανθρώπους την περισυλλογή.

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζεται ένας  τέτοιος άνθρωπος, ο Ζακχαῖος… ἕνας ἄνθρωπος μικροῦ ἀναστήματος καί σωματικοῦ ἀλλά  καί πνευματικοῦ ἦταν ἀρχιτελώνης. Τελῶνες όπως είπαμε πιο πάνω ἦταν αὐτοί πού ἐνοικίαζαν ἀπό  τήν ρωμαϊκή διοίκηση τό δικαίωμα νά εἰσπράττουν τούς φόρους τῶν  ὑπηκόων.

Ο Ζακχαίος λοιπόν «ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος και ἐζήτει ἰδεῖν τὸν  Ἰησοῦν τίς ἐστι…». Μαθαίνει ο Ζακχαίος ότι από το μέρος εκεί θα περάσει κάποιος δημοφιλείς διδάσκαλος ονομαζόμενος Ιησούς, θέλει λοιπόν να διαπιστώσει ο ίδιος τι είναι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος μιλά στην καρδιά των ανθρώπων. Θέλει να τον δει, να τον ακούσει έστω για λίγα δευτερόλεπτα. Ο Ζακχαίος αδελφοί μου θέλει να δει τον Χριστό να τον συναντήσει διότι ελπίζει η μικρή σπίθα καλοσύνης που έχει μείνει μέσα στην καρδιά του να ανάψει και πάλι και να γίνει πυρκαγιά.

Το πλήθος πολύ. Το ύψος του Ζακχαίου μικρό. Ο Ιησούς πλησιάζει. Η αποστολή του Ζακχαίου κινδυνεύει να αποτύχει… ο Ιησούς θα περάσει και θα φύγει χωρίς να τον δει. Έτσι λοιπόν κάνει κάτι πολύ τολμηρό. Ανεβαίνει πάνω σε ένα δέντρο κοντά στον δρόμο, μία συκομουριά ώστε όταν ο Κύριος πλησιάσει να μπορέσει να τον δει. Είναι αρχιτελώνης, πλούσιος και ονομαστός στην περιοχή και όμως δεν τον νοιάζει τι θα πουν οι άνθρωποι καθώς τον βλέπουν πάνω στο δέντρο, το μόνο που τον νοιάζει είναι να δει τον Ιησού. Αυτός παράνομος, άδικος. Εκείνος Δίκαιος, Αγαθός, Πράος, Ειρηνικός.

Ο Ιησούς φτάνει μπροστά στην συκομωρέαν σηκώνει το βλέμμα του και κοιτά στα μάτια τον αμαρτωλό αρχιτελώνη. Όλοι περιμένουν την σύγκρουση! Περιμένουν τον Ιησού, τον δίκαιο διδάσκαλο να τον ελέγξει για τις αδικίες που κάνει, όλοι περιμένουν ο Ιησούς να μαλώσει και να κατατροπώσει τον αρχιτελώνη που είχε το θράσος να τον πλησιάσει. Και όμως, ο Ιησούς τον κοιτά στα μάτια και του λέγει: «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι...».

Ο Ιησούς όχι μόνο δεν τον ελέγχει αλλά αυτοπροσκαλείται στο σπίτι του αμαρτωλού τελώνη. Όλοι σαστίζουν, τα χάνουν, παραμιλούν, «πάντες διεγόγγυζον», διαμαρτύρονται κάνουν παράπονα. Πώς είναι δυνατόν εσύ διδάσκαλε να πας στο σπίτι αυτού του τελώνη; Πως είναι δυνατόν εσύ που είσαι πνευματικός άνθρωπος να θέλεις να πας, να μπεις στο σπίτι ενός τέτοιου ανθρώπου, και όχι μόνο να μπεις αλλά και να φας και να συζητήσεις μαζί του;

Ακατανόητη η συμπεριφορά του Ιησού, ακατανόητη και σκανδαλώδης! Από την άλλη, τον Ζακχαίο τον κυρίεψε μία παραζάλη συγκινήσεως και χαράς. Μέσα σε δευτερόλεπτα βρέθηκε κάτω «καί ὑπεδέξατο αὐτόν χαίρων». Συγκλονισμένος με την συμπεριφορά του Ιησού τον υποδέχεται σπίτι του, σε εκείνο το σπίτι που η αμαρτία κυριαρχούσε μέρα και νύκτα τώρα εισέρχεται σ’ αυτό ο Αναμάρτητος, ο Φιλάνθρωπος, το Φως, ο Θεάνθρωπος Χριστός.

Ο Χριστός κάνει το αδιανόητο για τους ηθικιστές και τυπολάτρες Φαρισαίους, συναναστρέφεται με αμαρτωλούς. Για να κάνει παρέα με τέτοιους ανθρώπους μάλλον και ο ίδιος θέλει μια τέτοια ζωή. Όμως τα πράγματα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά, ο Ιησούς χωρίς να πει τίποτα άλλο, μιλά στην καρδιά του Ζακχαίου ο οποίος συγκλονισμένος από την Αγάπη Του, αυτός που για πολλούς ήταν κολασμένος …μετανοεί. Μετανοεί και ομολογεί «σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν».

Ο Ζακχαίος μετανοεί και αμέσως κάνει έργα μετανοίας, μοιράζει την μισή του περιουσία στους φτωχούς και σε όσους αδίκησε θα επιστέψει τα πάντα εις το τετραπλούν. Ο Ζακχαίος μονομιάς απομακρύνθηκε ἀπό τήν ἀπληστία, τήν ἀδικία, τήν κλοπή, τόν ἐγωϊσμό, τήν φιλαυτία και παραδίδεται πλέον στον Χριστό.

Και τότε ο Χριστός επιβραβεύοντας τον ηρωισμό και τη μεταστροφή του και αποστομώνοντας τον όχλο, όλους αυτούς δηλαδή που κατέκριναν τον Ζακχαίο, όλους αυτούς που έκριναν τον Ιησού για την επίσκεψή του, ομολόγησε δημοσίως: «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τοῦτῳ ἐγένετο».

Ο Χριστός αδελφοί μου δεν κινείται στον χώρο της ανθρώπινης δικαιοσύνης και τιμωρίας, αλλά στον χώρο της συγχωρετικότητα και της αγάπης.

Ήταν πολύ εύκολο ο Χριστός με το που έβλεπε τον Ζακχαίο να τον έκρινε και να τον ήλεγχε μπροστά στο πλήθος. Τι θα έβγαινε από αυτό; Τίποτα το καλο! 

Ο Χριστός όμως του δίνει αγάπη, του δίνει την ευκαιρία να αλλάξει, να διαγράψει το άνομο παρελθόν του και να ατενίσει έναν καινούργιο μέλλον… και βλέπουμε ο Ζακχαίος ανταποκρίνεται με θαυμαστό τρόπο, μεταμορφώνεται σε καινούργιο άνθρωπο και ενδύεται την σωφροσύνη, την ελεημοσύνη, την εγκράτεια, την πραότητα, την φιλανθρωπία.

Ο Χριστός αγαπητοί μου αδελφοί, μας καλεί όλους καθημερινά να του ανοίξουμε την πόρτα και του δικού μας σπιτιού, της δικής μας καρδιάς ώστε να μας μεταμορφώσει όχι σε ηθικούς ανθρώπους, όχι σε καλούς πολίτες, αλλά σε αγίους. 

Είθε με τις πρεσβείες του Αγίου Ζακχαίου ο οποίος μετά την Ανάληψη του Κυρίου μας ακολούθησε τον απόστολο Πέτρο από τον όποιο και χειροτονήθηκε αργότερα Επίσκοπος Καισαρείας, να τολμήσουμε και εμείς να συναντήσουμε τον Θεάνθρωπο Χριστό ώστε να ειρηνεύσουμε, να συγχωρήσουμε και να αγαπήσουμε τους πάντες και τα πάντα για Χάρη Του. 

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος