ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Οι δύο προϋποθέσεις για την σωτηρία μας

«Ὅτι ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στό­μα­τί σου Κύριον Ἰησοῦν, καί πι­στεύ­σῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θε­ός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σω­θήσῃ» (Ρωμ. 10.9).

Τό ζήτημα τῆς σωτηρίας θίγει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνά­γνω­­­­σμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος. Πολλές φορές ἐπαναλαμβάνουμε τή λέξη σωτηρία, ἴσως ὅμως λίγες φορές συνει­δητοποιοῦμε τό νόημα καί τή ση­μασία της. Τί εἶναι, λοι­πόν, ἡ σω­τηρία;

Εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ἀλη­θινή καί μόνιμη ἀποκατά­στα­ση τοῦ ἀν­θρώπου. Εἶναι ἡ κατά­στα­­­ση ἐκείνη στήν ὁποία ὁ ἄν­θρω­πος μπορεῖ νά ζεῖ ἐκπληρώνοντας τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο τόν ἔπλα­σε ὁ Θεός καί νά ἀπολαμ­βάνει ὅλα τά ἀγαθά καί τίς δωρεές του.

Καί γιά νά μᾶς χαρίσει ὁ Θεός αὐτή τή δυνατότητα, τήν ὁποία εἶχε στερηθεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παρακοή τῶν πρωτοπλάστων, ἦρθε στόν κό­­σμο ὁ ἴδιος ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ἄνθρωπος, δίδαξε, σταυ­ρώ­θη­κε καί ἀναστήθηκε. Καί ἐάν εἶναι γιά τόν Θεό τόσο ση­μα­ντι­­κή ἡ σω­τη­ρία μας, ὥστε νά θυ­σιά­σει τόν Υἱό του, κατανοοῦμε, ἀδελφοί μου, πόσο σπουδαία εἶναι γιά μᾶς καί πόσο θά πρέπει νά προ­σπα­θοῦμε καί νά ἀγωνιζό­μα­στε ὥστε νά μήν ἀποτύχουμε καί νά μή τή στερηθοῦμε.

Πῶς, λοιπόν, ὅμως μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας;

Ἡ ἐπιτυχία ἐξαρτᾶται, ἀδελφοί μου, ἀπό δύο προϋποθέσεις. Ἡ πρώτη εἶναι νά συνειδητοποιή­σου­με τή ση­μασία της καί νά θέ­σουμε τήν ἐπίτευξή της ὡς καθη­με­ρινό στόχο καί σκοπό μας. Συ­χνά νομίζουμε ὅτι ἡ σωτηρία μας εἶναι κάτι πού δέν μᾶς ἀφορᾶ ἄμε­σα καί ὅτι μποροῦμε νά ἀσχολη­θοῦμε μέ αὐτή στό μέλλον, ξε­χνώντας ὅτι ἡ σωτηρία μας ἀπαι­τεῖ διαρκῆ προσπάθεια μέ τήν ἐφαρ­μογή τοῦ τρόπου πού συστή­νει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί ἐπανα­λαμ­βάνει σήμερα καί ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος.

«Ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στό­ματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καί πι­στεύ­σῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θε­ός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σω­θήσῃ», μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος. Ἄν ὁμολογή­σεις τόν Χριστό καί ἄν πιστεύσεις μέ τήν καρδιά σου ὅτι τόν ἀνέ­στη­σε ὁ Θεός ἐκ νε­κρῶν, τότε θά σω­θεῖς.

Νά, λοιπόν, σέ τί πρέπει νά συνί­στα­ται ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας μας. Πρῶτα θά πρέπει νά πιστεύ­ου­με στόν ἀναστάντα Χριστό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει αὐτό τό σημεῖο ὄχι μόνο γιατί, ὅπως καί ὁ ἴδιος γράφει, ἡ ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ ἀπο­τελεῖ τό θεμέλιο τῆς πί­στεώς μας καί τήν ἐγγύηση τῆς σω­τηρίας μας, ἀλλά καί διότι πολ­λοί ἔχουμε μία γενική καί ἀό­ριστη πίστη στόν Θεό. Λέμε ὅτι πι­στεύ­ου­με, ὅτι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκ­κλη­σίας, ἀλλά δέν ξέρουμε σέ ποιόν ἀκριβῶς πιστεύουμε. Δέν ξέρουμε ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι μία ἀφη­ρημέ­νη ἔννοια, ἀλλά εἶναι ἕνας προσω­πι­κός Θεός, καί ἡ πίστη μας σέ αὐ­τόν ἐκδηλώνεται καί ἐκ­φρά­ζεται μέ τόν τρόπο πού ἐκεῖ­νος μᾶς ἔχει διδάξει. Διότι, ἐάν πι­στεύει κανείς γενικά σέ μιά ἀνώ­τερη δύναμη καί ὄχι στόν Χριστό πού διά τῆς ἐνανθρω­πή­σε­ως καί τῆς θυσίας του ἔγινε ὁ σωτήρας καί λυτρωτής τοῦ κάθε ἀν­θρώπου προσωπικά, τότε δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει τή σω­τη­ρία.

Αὐτή, λοιπόν, ἡ πίστη εἶναι ἡ πρώ­­­τη προϋπόθεση τήν ὁποία ἀνα­­­­φέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καί ἡ πίστη αὐτή ἐκφράζεται μέσα ἀπό τήν ἐφαρμογή τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Διότι δέν μπορεῖ κα­νείς νά λέει ὅτι πιστεύει στόν Χρι­στό καί συγχρόνως νά ἀγνοεῖ ἤ νά ἀδια­φορεῖ γιά ὅσα ἐκεῖνος μᾶς δί­δαξε προκειμένου νά ὁδηγήσει στή σωτηρία. Ἡ πίστη αὐ­τή εἶναι ἡ ἴδια μέ αὐ­τή πού ζη­τοῦσε καί ὁ Χριστός ἀπό ὅσους πού τόν πλη­σίαζαν καί ζη­τοῦ­σαν ἕνα θαῦ­μα. Καί δέν ὑπάρ­χει με­γα­λύτερο θαῦμα, ἀδελ­φοί μου, ἀπό τό θαῦμα τῆς σωτηρίας μας, τό ὁποῖο ἐνεργεῖ ὁ Θεός γιά τόν κα­θέ­να μας προσωπικά, γι᾽ αὐτό καί προϋποθέτει τήν πίστη.

Ἡ δεύτερη προϋπόθεση εἶναι ἡ ὁμο­λογία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅ­ποι­ος πιστεύει στόν Χριστό ὡς σω­τήρα καί λυτρωτή, αὐτός δέν δι­στά­ζει νά ὁμολογήσει τήν πίστη του, δέν διστάζει νά δια­κηρύξει τήν ἀγάπη του γιά τόν Χριστό πού γεμίζει τή ψυχή του καί τή ζωή του μέ τήν παρουσία του καί τίς δωρεές του. Ἡ ὁμολογία τοῦ ὀνό­ματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτή πού θά κάνει καί τόν ἴδιο τόν Χριστό, ὅπως ὑπό­σχεται, νά μᾶς ὁμολο­γή­σει ἐνώ­πιον τοῦ Πατρός του τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς. Θά τόν κάνει, δηλα­δή, νά ὁμολογήσει ὅτι μᾶς γνω­ρί­ζει καί μᾶς θεωρεῖ δικούς του μα­θητές, μᾶς θεωρεῖ ἐκλε­κτούς δού­λους, ἐξασφαλίζοντάς μας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν εἴσοδό μας στήν οὐ­ράνια βασιλεία του καί τή σω­τη­ρία μας.

Αὐτές τίς δύο προϋποθέσεις, τήν πίστη στόν Χριστό καί τήν ὁμο­λο­γία τοῦ ὀνόματός του, ἐξεπλή­ρω­σε μέ τήν ἄσκηση καί τή διακονία του στούς ἀνθρώπους καί ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, καί αὐτές εὔχομαι νά ἐκπληρώνουμε καί ἐμεῖς καθημε­ρι­νά στή ζωή μας, ὥστε νά ἀξιω­θοῦ­με νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων