ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

 

 

«Ἵνα … ἰσχυράν πα­ρά­κλησιν ἔχωμεν οἱ κατα­φυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος» (Ἑβρ. 6.18).

Στίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ πρός τούς Ἰσραη­λιτικό λαό ἀναφέρθηκε στό σημερινό ἀποστο­λι­κό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Ἑβραίους ἐπιστολή ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά νά πείσει τούς συμπα­τρι­­ῶτες του ὅτι μπο­ροῦν νά ἐμπιστεύονται στόν Θεό, διότι πραγμα­τοποιεῖ τίς ὑποσχέσεις του καί ἀποτελεῖ τή σταθερή καί ἀκαταίσχυ­ντη ἐλπίδα ὅσων προσ­φεύγουν σ᾽ αὐτόν καί τοῦ ἀνα­θέτουν τή ζωή καί τό μέλλον τους.

Καί δέν ἦταν μόνο οἱ Ἰσραηλίτες πού ἀνα­ζη­τοῦσαν ἐλπίδα καί στή­ριγμα στή ζωή καί στήν πορεία τους ὡς ἔθνος καί ὡς ἄτομα. Ἡ ἀβε­βαιότης πού μᾶς δη­μι­ουργεῖ τό ἄγνωστο μέλ­λον σέ συνδυασμό μέ τίς ἀγωνίες καί τίς ἀμ­φιβολίες τοῦ παρόντος κάνει ὅλους τούς ἀν­θρώ­πους νά ψάχνουν στηρίγματα, νά θέλουν νά βροῦν κάποιον ἤ κά­ποιους πού νά τούς πα­ρέχουν βεβαιότητα καί ἀσφάλεια γιά τό μέλ­λον, νά ἀναζητοῦν κά­ποιον ἤ κάποιους στούς ὁποίους μποροῦν νά κα­­ταφύγουν καί νά ζη­τήσουν, ἄν χρειαστεῖ, βοήθεια.

Πολλοί ἀναζητοῦν αὐ­τή τήν ἐλπίδα καί αὐτή τήν ἀσφάλεια στίς κο­σμικές ἐξουσίες καί δυ­νάμεις. Ἄλλοι τήν ἀνα­ζητοῦν στούς ἰσχυ­ρούς καί ἐπιφανεῖς τῆς γῆς. Ὅμως καί οἱ μέν καί οἱ δέ ξεχνοῦν ὅτι ὅλοι αὐ­τοί τούς ὁποίους ἐμ­πι­στεύονται, ὅλοι αὐτοί στούς ὁποίους ἐλπί­ζουν, εἶναι ἄνθρωποι. Καί οἱ ἄνθρωποι ἀκόμη καί ἐάν ἔχουν δύναμη, ἀκόμη καί ἐάν μᾶς ὑπό­σχονται βοή­θεια, εἶναι ἄνθρω­ποι, καί ὡς ἄν­θρω­ποι συχνά ρυθμί­ζουν τή στά­ση καί τή συμ­­περι­φορά τους ἀνά­λ­ογα μέ τίς περιστάσεις καί ἀνάλο­γα μέ τά συμ­φέ­ροντά τους. Γι᾽ αὐτό καί πολλές φορές δέν μᾶς προσφέρουν τήν προστασία καί τή βοή­θεια πού περιμένουμε καί μᾶς ἀπογοητεύ­ουν. Καί αὐτό δέν εἶναι κάτι πού συμβαίνει μό­νο σή­με­ρα, ἀλλά εἶναι κάτι πού συνέ­βαινε πάντοτε, γι᾽ αὐτό καί ὁ ψαλ­μω­δός Δα­βίδ μᾶς συστήνει: «μή πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρ­χο­ν­τας, ἐπί υἱούς ἀν­θρώ­­πων, οἷς οὐκ ἔστι σω­τηρία».

Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τούς ἀνθρώπους ὁ Θεός ἐκπληρώνει πάντοτε τίς ὑποσχέσεις του, ὅ­πως μποροῦμε νά δια­πιστώσουμε τόσο ἀπό τήν ἱερά ἱστορία τῆς Πα­­­λαιᾶς Διαθήκης, ὅσο καί ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκ­κλη­σίας καί τοῦ Ἔ­θνους μας. Καί ὅπως ὁ Θεός ἀπο­τελοῦσε κατα­φύ­γιο καί προστασία γιά τόν περιούσιο λαό του, τόν Ἰσραήλ, ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἀποτελεῖ καταφύ­γιο καί ἐλπίδα καί προ­στασία καί γιά ἐμᾶς, γιά ὅ­λους ὅσους πι­στεύ­­ου­με στόν Χρι­στό.

Καί ἄν ὁ παλαιός Ἰσρα­ήλ στήριζε τίς ἐλ­πίδες του στίς ὑποσχέ­σεις τοῦ Θεοῦ πρός τούς πατριάρχες, τούς προ­φῆ­­τες καί τούς δικαί­ους, οἱ ὁποῖοι κατά και­ρούς καθοδηγοῦσαν τόν Ἰσραηλιτικό λαό, σέ μᾶς, ἀδελφοί μου, ἔχει δώσει ἀκόμη με­γα­λύ­τερα καί σταθε­ρό­τερα ἐχέγγυα, ὥστε νά στηρίξουμε σ᾽ Αὐτόν τίς ἐλπίδες μας. Μᾶς ἔχει δώ­σει τόν Υἱό του, στό πρόσωπο τοῦ ὁποίου ἐκ­­­πληρώνεται ἡ ὑπό­σχε­ση τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπί­νου γένους. Μᾶς ἔχει δώ­σει ὅμως καί τήν Πα­ναγία Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἐγ­γυήτρια καί ἡ μεσί­τρια τῆς σωτηρίας ὅ­λων μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καταφυγή καί στή­ριγμα ὅλων τῶν χρι­­στι­ανῶν.

 Καί αὐτό δέν εἶναι μό­νο ὑπόσχεση. Εἶναι πραγ­­ματικότητα, ἀδελ­φοί μου. Πραγματικό­τη­­τα τήν ὁποία ἐπιβε­βαι­ώνει ἡ ἴδια ἡ Πανα­γία μας μέ τίς ἐμφα­νί­σεις της στούς ἁγίους ἀλ­λά καί στούς συγχρό­νους ὁσίους καί ἀσκη­τές καί ἐκλεκτούς δού­λους της. Εἶναι πραγμα­τικότητα τήν ὁποία ἐπι­βεβαιώνουν τά πολυ­ά­ρι­­θμα θαύματά της, τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ διά τῶν ἱερῶν της εἰκόνων.

Ἔχουμε ὅμως, ἀ­δελ­­­φοί μου, τήν Πα­να­γία μας παράκληση ἰσχυ­­ρά καί καταφυγή καί κραταιά ἐλπίδα, ὑπό μία καί μόνη προϋπό­θε­ση: νά μένουμε κοντά της καί νά ἀκολου­θοῦ­με τίς συμβουλές καί τίς ὁδηγίες της γιά τή ζωή μας, ἀκολουθῶν­τας τό παράδειγμά της. Ἄν ἐμεῖς προσπαθοῦμε καί ἀγωνιζόμαστε γιά τήν πνευματική μας πρό­οδο, ἄν ἔχουμε τήν ἐλπίδα μας στήν Πανα­γία καί τή βοήθειά της, τότε καί θά μᾶς βοη­θή­σει νά προοδεύσουμε στήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὁδηγώντας μας μέχρι τή σωτηρία, καί θά εἶ­ναι προστάτις καί σκέπη μας σέ ὅλες τίς δυσκολίες καί τά προ­βλήματα τῆς ζωῆς μας καί θά ἀποδιώκει πάντοτε τά νέφη τῶν πειρασμῶν καί θά κα­τευ­νάζει τά κύματα τῶν παθῶν καί τῆς κα­κίας τοῦ κόσμου καί θά μᾶς σώζει πάντοτε.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων