«Χαῖρε στοργή πάντα πόθον νικῶσα».
Μέ αὐτόν τόν χαιρετισμό πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα τῶν ἀνθρώπων κλείνει ὁ δέκατος τρίτος οἶκος τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου πού ψάλαμε ἀπόψε. «Χαῖρε στοργή πάντα πόθον νικῶσα».
Κάθε ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, ἔχει ἀνάγκη ἀπό τή στοργή καί τήν ἀγάπη τοῦ συνανθρώπου του. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὡς τέτοιο εἶναι πλασμένος γιά νά προσφέρει ἀλλά καί γιά νά ἀναπαύεται στήν ἀγάπη.
Κι ὅμως ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν Θεό, τόν ἀπομάκρυνε ἀπό τήν ἀγάπη καί πολλές φορές μετέτρεψε τή σχέση ἀγάπης πού θά ἔπρεπε νά ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους σέ σχέση ἀδιαφορίας, ψυχρότητος, ἀνταγωνισμοῦ ἤ ἀκόμη χειρότερα ὀργῆς καί μίσους.
Ὁ ἄνθρωπος κλείσθηκε στόν ἑαυτό του, περιχαρακώθηκε στόν ἐγωισμό του, ὀχυρώθηκε πίσω ἀπό τό συμφέρον του καί ἀγνόησε τόν συνάνθρωπό του, χωρίς νά ἀντιληφθεῖ ἐγκαίρως ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό δέν στερεῖ μόνο ἐκεῖνος ἀπό τόν ἀδελφό του τή στοργή καί τήν ἀγάπη, ἀλλά αὐτόματα τή στερεῖται καί ὁ ἴδιος.
Αὐτή τήν ἔλλειψη τῆς στοργῆς καί τῆς ἀγάπης ζοῦμε καί στήν ἐποχή μας, ἀδελφοί μου. Καί αὐτή ἡ ἔλλειψη εἶναι, παρότι ἴσως δέν τό ἀντιλαμβανόμεθα καί δέν τό συνειδητοποιοῦμε, ἡ μεγαλύτερη ἔλλειψη πού ἔχουμε στίς ἡμέρες μας. Καί προσπαθοῦμε νά ὑποκαταστήσουμε τήν ἀπουσία καί τήν ἔλλειψη τῆς ἀγάπης μέ ἐξωτερικά σχήματα καί λόγια, πού μπορεῖ νά μᾶς ἱκανοποιοῦν προσωρινά, γρήγορα ὅμως ἐξαφανίζονται ἀφήνοντας στήν ψυχή μας ἀντί τή χαρά τή θλίψη καί τήν ἀπογοήτευση.
Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο συμβαίνει μέ τήν Παναγία μας. Ἐκείνη αἰῶνες τώρα προσεγγίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους μέ ἀγάπη καί τούς σκέπει μέ τή μητρική της στοργή, ὄχι μόνο στά σπουδαῖα καί στά σημαντικά, ἀλλά πολλές φορές καί στά ἁπλᾶ καί καθημερινά πράγματα τῆς ζωῆς μας, σάν ἀληθινή Μητέρα. Καί ὄχι μόνο ἀπό τότε πού κάτω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Υἱοῦ της ἀνέλαβε στό πρόσωπο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ἐπίσημα, θά λέγαμε, τή φροντίδα ὅλων τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς δημοσίας παρουσίας τοῦ Υἱοῦ της, ὅταν στόν γάμο τῆς Κανᾶ, ἐνδιαφέρθηκε στοργικά γιά τήν ἔλλειψη οἴνου, προκειμένου νά μήν διακοπεῖ ἡ χαρά τῶν ἀνθρώπων.
Καί ἔκτοτε εἶναι ἀναρίθμητα τά δείγματα τῆς στοργῆς τῆς Παναγίας μας πρός τούς ἀνθρώπους. Ἀμέτρητα τά θαύματά της, ἀμέτρητες οἱ ἐμφανίσεις της γιά νά σώσει, γιά νά θεραπεύσει, γιά νά παρηγορήσει, γιά νά συμβουλεύσει καί νά νουθετήσει τούς ἀνθρώπους.
Ἡ ἱστορία τοῦ Γένους μας μαρτυρεῖ δεκάδες ἐπεμβάσεις τῆς ἀγάπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ὑπερμάχου Στρατηγοῦ γιά τή σωτηρία του. Ἀλλά καί οἱ βίοι τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἀφηγοῦνται τίς πολυάριθμες ἐμφανίσεις της γιά νά τούς ἐνισχύσει στούς ἀγῶνες καί τά παλαίσματά τους καί νά τούς βεβαιώσει ὅτι θά εἶναι πάντοτε μεσίτις καί πρέσβειρα γιά τούς ἀφοσιωμένους δούλους τοῦ Υἱοῦ της στόν θρόνο τῆς Χάριτος. Γιατί ὄντως ἡ ἀγάπη καί ἡ στοργή τῆς Παναγίας πρός ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους ὑπερβαίνει πάντοτε τίς προσδοκίες μας, ὑπερβαίνει καί αὐτές ἀκόμη τίς εὐχές μας, γιατί ἡ ἀληθινή ἀγάπη, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, αὐτή πού διαθέτει ἡ Παναγία μας, δέν ἔχει ὅρια καί περιορισμούς.
Γι᾽ αὐτό καί ἀπόλυτα δικαιολογημένα ὑμνεῖ ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου τήν Παναγία μας ὡς «στοργή πάντα πόθον νικῶσα», ὡς στοργή πού δέν ἀνταποκρίνεται μόνο σέ ὅ,τι θά ποθοῦσε καί θά ἐπιθυμοῦσε ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά νικᾶ καί ὑπερβαίνει κάθε πόθο του.
Μακάριοι εἴμαστε, ἀδελφοί μου, γιατί ὁ Θεός μᾶς χάρισε μία τέτοια μητέρα σάν τήν Παναγία μας. Μακάριοι εἴμαστε, γιά τήν ἔχουμε προστασία καί σκέπη ζωῆς μας. Μακάριοι, γιατί τήν ἔχουμε ὡς πρότυπο στοργῆς καί ἀγάπης, πρός τό ὁποῖο πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε καί νά προσπαθοῦμε νά φθάσουμε.
Ἄς παρακαλέσουμε, λοιπόν, ἀπόψε τήν Παναγία μας καί γι᾽ αὐτό: νά αὐξήσει μέσα μας τήν ἀγάπη πρός τόν Υἱό της, νά αὐξήσει στήν ψυχή μας τήν ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς μας καί νά αὐξήσει καί τήν ἀγάπη μας πρός τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως καί οἱ ἅγιοι, νά ἀπολαμβάνουμε τή μητρική της στοργή καί ἀγάπη πάντοτε.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.