ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

«Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως, Κυρια­κή πρίν ἀπό τό χαρμό­συνο γεγονός τῆς ἐλεύ­σεως στόν κόσμο τοῦ Μεσ­σίου καί Λυτρωτοῦ του, καί ὁ ἱερός εὐ­αγ­γελιστής Μα­τθαῖος πε­ρι­γράφει ὅλη τήν ἁλυ­σίδα τῶν ἀν­θρώ­­πων ἀπό τόν Ἀδάμ μέ­χρι τόν Ἰωσήφ πού πε­ρί­με­ναν τή γέννησή του. Πε­ριγράφει ὅλη αὐ­τή τήν ἁλυσίδα ἡ ὁποία συνέ­δε­ε τόν πα­λαιό Ἀδάμ μέ τόν νέο, τό πλά­­σμα μέ τόν Δημι­ουρ­γό του, αὐ­τόν πού ἐξέπεσε διά τῆς παρα­κοῆς καί αὐτόν πού θά τόν ἐπανέφερε ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού θά ἀπο­καταστοῦσε τόν πεπτω­κό­τα Ἀδάμ στή θέση τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμου τῆς βασι­λεί­ας του.

Καί δέν περιορίζεται μό­­νο σ᾽ αὐτήν ἀλλά πε­ριγράφει μέ σαφήνεια τήν κατά τούς προφῆ­τες ἀποστολή τοῦ Χρι­στοῦ στόν κόσμο. Δέν ἔρχεται ὁ Χριστός, ὅπως πε­ρί­μεναν κάποιοι, γιά νά ἀναλάβει κοσμι­κή ἐ­ξου­­σία. Δέν ἔρχεται γιά νά ἐλευ­θε­ρώσει τούς Ἰουδαίους ἀπό τήν κυ­ριαρχία τῶν Ρω­μαί­ων. Ἀποστολή του εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τοῦ σχε­δίου τῆς θείας οἰκονο­μίας καί ὄχι ἡ ἐξυ­πη­ρέτηση τῶν ἐθνικῶν συμ­φε­ρό­ντων ἤ τῶν προσ­­δο­κιῶν ἑνός καί μό­νο λαοῦ, ἔστω καί ἄν αὐ­τός εἶναι ὁ ἠγαπη­μένος του.

Ὁ Χριστός ἔρ­χεται ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά σώσει «τόν λαόν αὐ­τοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ». Καί λαός αὐτοῦ εἶναι ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖ­νοι πού θά θελήσουν νά τόν δεχθοῦν ὡς σωτήρα καί λυτρωτή τους καί νά ἀπολαύσουν τή λύ­τρωση ἀπό τίς ἁμαρτίες πού τούς προσφέρει.

Ἡ σωτηρία ὅμως δέν εἶναι ὑποχρεωτική· δέν εἶναι ἐκβιαστική. Χαρί­ζε­ται ἀπό τόν Χριστό στόν κά­θε ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά το­ποθε­τη­­θεῖ θετικά ἀπέ­ναντί του. Γι᾽ αὐτό καί ἡ στάση τῶν ἀν­θρώ­πων ἔναντι τοῦ Χρι­στοῦ ποικίλλει, ὄχι μόνο τότε ἀλλά καί σή­μερα.

Ἄλλοι ἀκολου­θοῦν τούς ποιμένες πού μέ ἁπλότητα καί ἀφε­λό­τητα ψυχῆς δέχονται τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Θεανθρώπου. Εἶναι ἐ­κεῖ­­­νοι πού ἔχουν κα­θαρά τά μάτια τῆς ψυ­χῆς τους καί μποροῦν νά διακρίνουν τό συν­τε­λούμενο θαῦμα. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀνοι­κτά τά αὐτιά τους καί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς θορύβους καί τίς κραυγές τοῦ κό­σμουμ ὥστε μποροῦν νά ἀ­κού­σουν τό ὕμνο τῶν ἀγ­γέλων πού ἀναγγέ­λουν τό χαρμόσυνο γε­γο­νός.

Ἄλλοι πάλι ἀκολου­θοῦν τούς μάγους, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τή με­λέτη τῆς ἐπιστήμης τους καί τή σπουδή τοῦ κόσμου ἀνα­­κα­λύ­πτουν τόν Μεσ­­σία Χρι­στό. Εἶναι ἐκεῖνοι στούς ὁ­ποίους, χάρη στήν ἀγα­θή καί ἀπροκατάληπτη διά­θεσή τους, ὁ Χριστός ἀποκαλύ­πτε­ι τό φῶς του. Εἶναι ἐκεῖνοι πού τολμοῦν νά ὑπο­βλη­­θοῦν στόν κόπο μι­ᾶς μα­κρᾶς ἀναζητή­σε­ως γιά νά τόν βροῦν. Εἶ­ναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι καί ὅταν ἀκόμη χάνουν πρόσκαιρα τό φῶς πού τούς ὁδηγεῖ, δέν ἀπελ­πί­ζονται καί δέν ἀπο­γοη­τεύονται, ἀλλά ἐπι­μένουν. Εἶναι ἐ­κεῖ­­νοι πού καταθέτουν στά πό­δια του μέ εὐγνωμο­σύ­νη καί σεβασμό τά δῶρα τῆς ψυχῆς τους.

Ἄλλοι πάλι ἀκολου­θοῦν, ἀδελφοί μου, δυ­στυχῶς τόν δρόμο τοῦ Ἡρώδη. Ἀντιμετωπί­ζουν τόν Χριστό ἀντα­γω­νιστικά καί ἐχθρικά. Πιστεύουν ὅτι δέν ἦρθε γιά νά τούς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρ­τίας, ἀλλά δῆθεν γιά νά τούς δεσμεύσει στούς δι­­κούς κανόνες καί νό­μους. Πιστεύουν ὅτι δέν ἔχουν καμία ἀνά­γκη ἀπό τήν παρουσία του στή ζωή τους καί προ­σπα­θοῦν μέ κάθε τρόπο νά τόν ἐξαφανίσουν ἀπό αὐτήν καί ἄν εἶ­ναι δυνατόν καί ἀπό τόν κό­σμο. Καί ἔτσι ὄχι μό­νο οἱ ἴδιοι χάνουν τήν εὐκαιρία τῆς σωτη­ρίας καί τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά δυστυ­χῶς παρασύρουν καί ἄλ­λους στόν ἀδιέ­ξοδο δρόμο πού ἐπιλέ­γουν.

Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς εἶ­ναι ἐλεύθερος νά κρα­τή­­σει ἀπέναντι στόν Χρι­­­στό τή στάση πού ἐπι­­θυμεῖ. Εἶναι ἐλεύθε­ρος νά ἐπιλέξει τή σω­τη­ρία ἤ νά μείνει μα­κριά ἀπό τήν ἀγάπη Ἐ­κείνου πού ἦρθε στόν κόσμο ὡς ταπεινό βρέ­φος γιά νά «σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

Οἱ ἡμέρες αὐτές πού μᾶς προετοιμάζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στή μεγά­λη ἑορτή τῆς θείας ἐναν­­θρωπήσεως, μᾶς προσφέρουν τήν εὐκαι­ρία νά ἐλέγξουμε καί πάλι μέ εἰλικρίνεια τή στάση μας ἀπέναντι στόν Χριστό. Νά ἐλέγ­ξου­με κατά πόσον δε­χό­μαστε καί ἀξιοποιοῦ­με τή σωτηρία πού μᾶς χαρίζει. Κατά πόσον τόν ἀναζητοῦμε μέ πό­θο καί τόν πλησιάζουμε μέ ἀγάπη, ὅπως οἱ ποι­μέ­νες καί ὅπως οἱ μά­γοι, ἤ μοιάζουμε περισσότερο στόν Ἡρώδη. Ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς διορθώσουμε, ὅσο ἔχουμε καιρό, τή στάση μας, γιά νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς τή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός. Ἀμήν.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων