† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέῳ Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
προς τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαὸν
της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.
«Βλέπετε … την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» (1 Κορ. 1, 26-27)
Ενώπιον του Σταυρού του Κυρίου και πάλι σήμερα, αδελφοί μου, ενώ ο Χριστός άπνους θα κατέλθει σε λίγο στον τάφο και θα πορευθεί προς τον Άδη. Ενώπιον του Σταυρού του Κυρίου, και ο λόγος ο του Σταυρού ακούεται για μία ακόμη φορά στους ναούς μας, ακούεται για μία ακόμη φορά από τα χείλη του αποστόλου Παύλου, του πιο αυθεντικού ερμηνευτού του μυστηρίου του Σταυρού, το οποίο είχε και ο ίδιος βιώσει προκειμένου να ομολογεί ότι «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 19-20).
Τη δική του φωνή ακούμε και σήμερα ενώπιον του Σταυρού να μας διερμηνεύει το νόημα του λόγου του με μία προτροπή: «βλέπετε … την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά».
Το ζητούμενο για όλους εμάς, αδελφοί μου, που στεκόμαστε σήμερα στη σκια του Σταυρού του Κυρίου, για όλους εμάς που επιθυμούμε η συνάντησή μας αυτή με τον δι᾽ ημάς σταυρωθέντα Χριστό να μην είναι εφήμερη και τυχαία, είναι να αντιληφθούμε την κλήση μας, να αντιληφθούμε την αποστολή μας στον κόσμο, να αντιληφθούμε το νόημα της ζωής μας. Και η πραγματική μας κλήση, η αληθινή μας αποστολή, το ουσιαστικό νόημα της ζωής μας δεν είναι όσα φανταζόμαστε η σχεδιάζουμε εμείς για τον εαυτό μας· δεν είναι ούτε η σοφία, ούτε η δύναμη, ούτε η κοινωνική θέση, ούτε τα χρήματα που οι περισσότεροι από εμάς επιδιώκουμε και αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε, γιατί όλα αυτά αφενός είναι παροδικά και αφετέρου δεν έχουν καμία σημασία στα μάτια του Θεού, γιατί δεν μας βοηθούν να οικειωθούμε τη ζωή που πηγάζει από τον Σταυρό του Χριστού, ο οποίος κατά τον ιερό υμνογράφο «ζωή και ανάστασις υπάρχει» για τους πιστούς.
Και η κλήση του Θεού για τον καθένα από εμάς είναι να αποδεχθεί μέσω της εκουσίας ταπεινώσεως τη μωρία και την ασθένειά του. Όποιος νομίζει ότι είναι σοφός, αυτοϊκανοποιείται με το πεπερασμένο της ανθρώπινης σοφίας και χάνει την ευκαιρία να κερδίσει τη σοφία του Θεού, «την πάντα νουν υπερέχουσαν» (Φιλ. 4, 7). Όποιος νομίζει ότι είναι ισχυρός, σωματικά, κοινωνικά η οικονομικά, χάνει την ευκαιρία να βιώσει τη δύναμη του Θεού η οποία «εν ασθενεία τελειούται» (2 Κορ. 12, 9).
Ο Χριστός επιλέγει τα ασθενή και τα μωρά του κόσμου για να δείξει τη δύναμή του, επειδή και ο ίδιος φάνηκε ασθενής και μωρός στα μάτια του κόσμου, όταν επέλεξε να ανέβει στον Σταυρό για τη σωτηρία μας. Αλλά η φαινομενική αδυναμία και η μωρία του Ιησού, για την οποία τον περιέπαιζαν οι Ιουδαίοι και τον χλεύαζαν οι σταυρωτές του, αποδείχθηκε δύναμη και σοφία, για όσους μπορούν να βλέπουν πέρα από τα σχήματα του κόσμου και να τα αξιολογούν υπό το πρίσμα της αιωνιότητος.
Ο Θεός δεν καλεί τον άνθρωπο να αρνηθεί τη σοφία και να απορρίψει τη δύναμη, διότι Εκείνος του χάρισε και τα δύο· τον καλεί όμως να αντιληφθεί ότι η δύναμη και η σοφία που μπορεί να αποκτήσει δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσα που θα τον βοηθήσουν, αν τα χρησιμοποιήσει σωστά, να προσεγγίσει τον Θεό. Το βλέπουμε σήμερα στο παράδειγμα του ευσχήμονος Ιωσήφ· η κοινωνική του θέση και η οικονομική του ευρωστία δεν γίνονται εμπόδιο για να πλησιάσει τον Ιησού, αλλά η με ταπείνωση ενάρετη χρήση τους φέρνει τον Ιωσήφ σε θέση ανώτερη και από τους μαθητές του Χριστού, αφού αξιώνεται να αγγίξει με τα χέρια του το νεκρό σώμα του πεφιλημένου του διδασκάλου και να το ενταφιάσει στο καινό μνημείο.
Αδελφοί μου, από το ύψος του Σταυρού μας καλεί ο Ιησούς σήμερα δια του αποστόλου να διακρίνουμε, μέσα από τα πολλά και ποικίλα θεάματα του κόσμου, μέσα από τα παράξενα και ελκυστικά ακούσματά του, την κλήση του Θεού, κλήση ταπεινώσεως, σαν αυτή που ακολούθησε και ο ίδιος «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλ. 2, 8) για τη δική μας σωτηρία. Ας ακολουθήσουμε την κλήση αυτή, γιατί μόνο δια της ταπεινώσεως θα αξιωθούμε και εμείς όχι μόνο να εορτάσουμε αλλά και να βιώσουμε τη λαμπροφόρο Ανάστασή του.
Διάπυρος προς τον δι᾽ ημάς παθόντα και ταφέντα Κύριον ευχέτης
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.