ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοί­μητον Θεοτόκον, καί προστασίαις ἀμετά­θε­τον ἐλπίδα, τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκρά­τησεν».

Ἐννέα ἡμέρες ἔχουν περάσει ἀπό τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεο­τό­κου καί ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος διατρανώνει καί πάλι σή­­μερα τήν πί­στη του στό θαυμαστό γε­γονός ψάλλοντας «τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοί­μητον Θεοτόκον … τά­φος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν».

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς, πι­στά τέκνα τῆς Πανα­γίας Μητέρας μας, προ­σ­τρέ­χουμε προσκυνη­τές στή χάρη της, γιά νά τῆς ἐκφράσου­με τήν ἀγάπη καί τήν εὐγνω­μο­σύνη μας καί νά ἐμ­πι­στευ­θοῦμε στή μη­τρι­κή της ἀγάπη ὅλα τά αἰ­τήματα καί τίς λαχτά­ρες τῆς ψυ­χῆς μας καί τῆς ζωῆς μας.

Προστρέχουμε στή χά­ρη της μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι καί «ἐν τῇ κοι­μήσει» ἡ Πα­ναγία μας «οὐ κατέ­λι­πε τόν κόσμο», ἀλλά βρί­σκεται πάντοτε ἀνάμε­σά μας, παριστάμενη ταυ­τοχρόνως καί στόν ἐπουράνιο θρόνο τοῦ Υἱοῦ της, γιά νά ἀκούει τά αἰτήματα τῶν ψυ­χῶν μας καί νά πρε­σβεύει ἀδιαλείπτως ὑπέρ ἡμῶν.

Αὐτή τήν πίστη μας ὅτι ἡ Πανα­γία μετέστη τοῦ κόσμου ὄχι γιά νά μᾶς ἐγκα­τα­λεί­ψει, ἀλλά γιά νά ὁλοκληρώσει τήν ἀποστολή της ὡς «γέ­­φυ­ρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐ­ρανόν», διατρανώ­νου­με σήμερα «τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν», καί πρός ὅλους ὅσους ἀπο­ροῦν καί ἀμφιβάλλουν πῶς συνέβη τό παρά­δοξο αὐτό γεγονός.

Ἐκοιμήθη ἡ Παναγία, ἐτάφη τό σῶμα της, ἀλλά δέν βρέθηκε στόν τάφο της, γιατί σύμ­φωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, ὁ ἴδιος ὁ Υἱός της τήν με­τέθεσε ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό, χαρίζοντάς της ἀντί τῆς ἐπίγειας τήν αἰώ­νια ζωή. Ἔτσι ἡ Πα­να­γία μας ἔγινε γιά ὅ­λους ἐμᾶς τούς θνη­τούς ἀνθρώ­πους ἡ ἔμπρακτη ἀπό­δειξη τῆς αἰω­νίου ζωῆς πού μᾶς περιμένει, ἔγι­νε ἡ ἔμπρακτη ἀπό­δειξη ὅτι ὁ θάνατος δέν ὁδη­γεῖ ὅσους πιστεύουν στόν Xριστό στήν ἀπώ­­λεια καί στή νέ­κρωση, ἀλλά ὁδηγεῖ στή ζωή κοντά στόν Xριστό, ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρ­χει οὔτε λύπη, οὔτε πόνος, οὔτε στε­ναγμός.

Ἐκοιμήθη ἡ Παναγία μας, ἀλλά ἀπό τήν ἡμέ­ρα τῆς ἐνδόξου κοιμή­σεώς της μένει πάντοτε ἄγρυπνη, προ­κειμένου νά μεριμνᾶ γιά τίς δι­κές μας ἀνάγκες, προκει­μέ­νου νά μεσιτεύει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ γιά τή δική μας σωτηρία.

Mία διαρκής μεσιτεία ἦταν ἄλλω­στε ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας· ἀπό τόν γάμο τῆς Kανᾶ μέ­χρι τήν ἡμέρα τῆς Σταυ­ρώσεως τοῦ Xρι­στοῦ ἔστε­κε πάντοτε δί­πλα του σιω­πηλή, ἀλλά εὔγλωττη μεσίτρια γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων. Γιατί, ἄν μέ τή γέν­νηση τοῦ Xριστοῦ ἔκανε ἡ Πα­να­γία τόν Yἱό τοῦ Θεοῦ οἰκεῖο στόν ἄνθρωπο, μέ τήν κοίμησή της ἔκανε τόν ἄν­θρω­πο οἰ­κεῖο στόν Θεό, προσφέ­ροντας τόν ἑαυτό της ὄχι μία φορά ἀλ­λά διαρκῶς στή δια­κονία τοῦ σχεδίου τῆς θείας Προνοίας γιά τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώ­που.

Kαί γιά νά κάνει πιό ἁπτή καί πιό συγ­κε­κρι­μένη αὐτή τήν προσφο­ρά της, μᾶς χάρισε τίς ἱερές της εἰκό­νες, γιά νά τήν αἰ­σθανόμαστε δίπλα μας, γιά νά τή βλέ­πουμε μέ τά ἀν­θρώ­πινα μάτια μας, γιά νά τήν ἀγ­γίζουμε καί νά τήν ἀσπα­ζόμαστε, γιά νά τῆς λέμε τόν πόνο μας καί γιά νά νιώ­θου­με τό βάλ­σαμο τῆς πα­ρηγοριᾶς καί τῆς παρα­κλή­σεώς της στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας.

Μᾶς χάρισε καί τούς ἱερούς ναούς της, πού ἀποτελοῦν κα­τοι­κη­­τήρια τῆς Χάριτός της, οἴκους ἐπιγείους αὐτῆς, τῆς ὁποίας ἡ ψυ­χή καί τό σῶμα κατέστη κατοικητήριο τοῦ ἀχω­ρή­τ­ου Θεοῦ. Καί μᾶς τούς χάρισε ἡ Πανα­γία μας, γιά νά εἶναι τό­ποι συναντήσεως μέ Ἐκεί­νη, πού εἶναι ἡ Μη­­τέρα μας, γιά νά εἶ­ναι τό σπίτι στό ὁποῖο θά τήν βρίσκουμε πά­ντα γιά νά τῆς ποῦμε τόν πόνο μας, ἀλλά καί τή χαρά μας, γιά νά τῆς ζητήσουμε τή χάρη ἀ­λλά καί γιά νά τῆς ποῦ­με τό εὐχαριστῶ γιά ὅσα μᾶς προσέφερε, γιά νά προσ­τρέ­χουμε σ’ αὐτούς ὡς σέ ἄλλο ἐπίγειο παρά­δεισο καί νά ἐπι­θυ­μοῦ­με νά βρε­θοῦμε καί κο­ντά της στόν ἀληθινό παράδεισο τῆς βα­σιλεί­ας τῶν οὐρα­νῶν.

Ἀδελφοί μου, ὅσοι ἀπό ἐμᾶς ἐπι­θυμοῦμε τή ζωή, ὅσοι ἀπό ἐμᾶς πο­θοῦμε τόν πα­ράδεισο, καί δέν νομί­ζω νά ὑπάρ­χει κανέ­νας ἄν­θρω­­πος πού νά μήν ἐπι­θυμεῖ τή ζωή, πού νά μήν ποθεῖ τόν παράδει­σο, ἄς προ­σ­τρέξουμε στή Mητέρα τῆς Zωῆς, ἄς προ­σ­τρέξουμε στόν νοη­τό καί εὐώ­δη παρά­δει­σο, στήν Πανα­γία μας, καί ἄς τήν παρα­κα­λέσουμε νά μᾶς κάνει μετόχους τῆς αἰώ­νιας ζωῆς καί τοῦ παραδεί­σου πού Ἐκεί­νη ἀπο­λαμβάνει μαζί μέ τούς ἀγ­γ­έ­λους καί τήν Πα­να­γία Tριάδα αἰω­νίως.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων