Κυριακή Η' Ματθαίου: Πόσο μας στοιχίζει η αναζήτηση της Αλήθειας, του Χριστού;

«Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελ­θεῖν, δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φα­γεῖν» (Ματθ. 14.16).

Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα μᾶς παρουσία­σε σήμερα τό ἱερό εὐαγγέλιο, τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων ἤ, ὅπως εἶναι ἐπί­σης γνωστό, τό θαῦμα τοῦ χορ­τασμοῦ τῶν πεν­­τα­κισ­χι­λίων.

Συνήθως, ὅταν ἀκοῦμε αὐ­τή τήν εὐαγ­γελική περι­κοπή, ἐπικεντρώνουμε τήν προ­σοχή μας στό θαῦμα, στό ἐξαιρετικό πράγματι γε­γονός τοῦ πολλαπλασια­σμοῦ τῶν δύο ἄρτων. Δέν ἐπικεντρώνουμε ὅμως ὅσο πρέπει τήν προσοχή μας στό γεγονός τῆς συγκε­ν­τρώ­­σεως ἑνός τόσο ἐντυ­πω­σιακοῦ ἀριθμοῦ ἀνθρώ­πων σέ ἕναν ἔρημο τόπο. Ἄκουσαν, λέει, οἱ ἄνθρω­ποι ὅτι ὁ Χριστός μπῆκε στό πλοῖο γιά νά πάει μό­νος του σέ ἕνα ἔρημο τόπο καί τόν ἀκολούθησαν καί ἐκεῖνοι.

Τό γεγονός αὐτό πού ἀφηγεῖται ὁ ἱερός εὐαγγε­λιστής Ματθαῖος δέν εἶναι μονα­δι­κό, εἶναι ὅμως ἀναμ­­­φίβολα ἕνα γεγονός πού πρέπει νά μᾶς προ­βληματίσει, πού πρέπει νά μᾶς κάνει νά σκεφθοῦμε ποιά εἶναι ἡ δική μας στάση ζωῆς ἀπέναντι στήν πα­ρου­σία τοῦ Ἰησοῦ, ἀπένα­ντι στήν παρουσία τοῦ Θε­οῦ μέσα στόν κόσμο καί μέσα στή ζωή μας.

Οἱ ἄν­θρωποι τῆς σημε­ρι­νῆς εὐ­αγ­γελικῆς περικοπῆς ἀνα­­ζητοῦν τόν Χριστό, δι­ψοῦν γιά τόν λόγο του, ἐπι­διώ­κουν μέ κάθε τρόπο τήν συνανα­στρο­φή μαζί του καί δέν ὑπολο­γίζουν τίς ἐξω­τερικές καί φυσικές δυ­σκολίες προκει­μένου νά ζή­σουν τήν ἐμπει­ρία τῆς συναν­τήσεως μέ τόν Ἰη­σοῦ. Δέν ὑπολογίζουν οὔτε τόν κόπο τῆς ὁδοιπορίας, οὔτε τήν τα­λαιπωρία, οὔτε τήν πεῖνα καί τή δίψα. Καί εἶναι τόσο γοητευμένοι ἀπό τόν λόγο τοῦ Διδα­σκάλου, ὥστε παραμένουν, ἀδια­φο­ρώντας γιά τό πέρα­σμα τῆς ὥρας καί γιά τό πῶς θά ἐπιστρέψουν στά σπίτια τους. Μέ τή στάση τους εἶ­ναι σάν νά ἐπαναλαμ­βά­νουν καί αὐτοί τά λόγια τοῦ ἀποστόλου Πέτρου πρός τόν Ἰησοῦ στό ὄρος Θαβώρ· «καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι». Εἶναι καλό νά βρισκόμαστε μαζί σου, Κύ­ριε, ὅπου καί ἄν εἶναι αὐτό καί κάτω ἀπό ὁποιεσδή­ποτε συνθῆκες, γιατί ἐσύ εἶ­σαι τά πάντα, εἶσαι τό φῶς, εἶσαι ἡ ζωή, εἶσαι ἡ ἀλήθεια, εἶσαι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν· ὅταν ἔχουμε ἐσένα δέν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τίποτε ἄλλο.

Στούς εἴκοσι αἰῶνες πού διέρρευσαν ἀπό τότε ἑκατομμύρια ἦταν οἱ ἄνθρωποι πού συγκι­νη­μένοι ἀπό τόν Χριστό προ­τίμησαν νά βρίσκονται μαζί του παρά ὅλα τά ἀγαθά τοῦ κόσμου· προτί­μη­σαν νά τόν ἀκολουθοῦν μέ ἀγάπη καί ἀφοσίωση, μέ ταπείνωση καί ὑπακοή χω­ρίς νά ὑπο­λογίζουν τί ἀφήνουν πίσω τους ἤ τί θά τούς λείψει, ἄν τόν ἀκολουθή­σουν.

Γιατί ὅποιος ἀγαπᾶ πραγ­μα­τικά τόν Θεό δέν ὑπο­λο­γίζει τά ὑλικά καί τά ἐφή­μερα πράγ­­ματα πού ἐγκα­τα­λεί­πει γιά χά­ρη του. Γνω­ρίζει ὅτι ὁ Θεός μεριμνᾶ γι’ αὐτά καί ἀνταμείβει ὅσους τόν ἀκολου­θοῦν χωρίς ὑπο­λο­γισμό μέ τίς δω­ρεές του. Τό βλέπουμε στή ζωή τῶν ἁγίων μας. Τό βλέπουμε στό πα­ρά­­δειγμα τῆς Παναγίας μας, πού τιμοῦμε ἰδιαιτέρως αὐτή τήν περίοδο.

Καί ἡ Πα­ναγία μας καί ὅλοι οἱ ἅγιοι ἀκολούθησαν τόν Χριστό χωρίς νά ὑπο­λο­γί­ζουν τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες πού συναντοῦσαν. Τόν ἀκολού­θησαν χωρίς νά ὑπολογί­ζουν τί θά συνέβαινε στή ζωή τους καί ποιές συνέ­πειες θά εἶχε αὐτή τους ἡ ἀπόφαση. Τόν ἀκολούθη­σαν ἀπό ἀπόλυτη ἀγάπη καί μέ ἀπόλυτη ἐμπιστο­σύνη.

Αὐτή ἡ στάση ζωῆς τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτή ἡ στάση ζωῆς τῆς Πα­ναγίας μας, ἄς μᾶς κάνει νά προ­βλη­­ματισθοῦμε καί ἐμεῖς γιά τή στάση μας ἀπέναντι στόν Χριστό. Ἄς μᾶς κάνει νά προ­βληματισθοῦμε γιά τή διάθεσή μας νά βρι­σκό­μαστε κοντά του, νά ἀκοῦ­με τόν λό­γο του, νά ἀκο­λουθοῦμε τίς ἐντολές του.

Ἄν ὁ κόσμος καί τά θέλ­γητρά του ἐπι­διώκουν νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό κο­ν­τά του, ἐμεῖς ἄς φέρ­νουμε στόν νοῦ μας τό παράδειγμα τῆς Παναγίας μας. Ἄς φέρ­νου­με στόν νοῦ μας τό πα­ράδειγμα αὐτῶν τῶν πεν­τα­­κισχι­λίων ἀν­θρώ­­πων τῆς σημε­ρι­νῆς εὐ­αγγελικῆς περικοπῆς, πού προσέ­τρε­ξαν στόν Χριστό. Ἄς φέρ­νου­με στόν νοῦ μας τό πα­ράδειγμα τῶν ἁγίων μας, πού προ­τίμησαν τόν Χριστό ἀπό τά ἀγαθά τοῦ κόσμου καί ἀπό τήν ἴδια τους τή ζωή καί ἄς ἐπι­διώκουμε νά ἀκολου­θοῦ­με τόν Χριστό, μέ τή βεβαιότητα ὅτι ἡ πα­ρουσία του ἀναπληρώνει τά πάντα στή ζωή μας. Μέ τή βεβαιότητα ὅτι, ὅποιος ἐπιλέγει τόν Χριστό, ὅποιος ἐπιδιώκει νά εἶναι κοντά του, αὐτός δέν θά στερηθεῖ ποτέ οὔτε τά πνευματικά οὔτε τά ὑλικά ἀγαθά, ὅπως συνέβη καί μέ τούς πεντα­κισχιλίους ἄνδρες τῆς ση­με­ρινῆς εὐαγγελικῆς πε­ρι­κο­πῆς.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων