Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (Σύντομος Βίος-Βίντεο)

Ο Άγιος Αρσένιος ευλογών τον Γέροντα Παϊσίου

Ὁ Ὁσιότατος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στὰ 1840 στὰ Φάρασα ἢ Βαρασιό, στὸ Κεφαλοχώρι τῶν ἕξι Χριστιανικῶν χωριῶν τῆς περιφερείας Φαράσων τῆς Καππαδοκίας. Οἱ γονεῖς του ἦταν πλούσιοι σὲ ἀρετὲς καὶ μέτριοι σὲ ἀγαθά.

Εἶχαν ἀποκτήσει δύο ἀγόρια, τὸν Βλάσιο καὶ τὸν Θεόδωρο (τὸν Ἅγιο Ἀρσένιο).

Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία ἔμειναν ὀρφανὰ καὶ τὰ προστάτεψε ἡ θεία τους, ἀδελφή της μητέρας τους. Ἕνα θαυμαστὸ γεγονὸς ποὺ συνέβηκε στὰ παιδιὰ καὶ τὴν θαυματουργικὴ διάσωση τοῦ μικροῦ τότε, Θεόδωρου, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γεώργιο ποὺ τὸν ἔσωσε ἀπὸ βέβαιο πνιγμό, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα, γιὰ τὸν μὲν Βλάσιο νὰ δοθεῖ μὲ τὸν δικό του τρόπο στὸν Θεό, νὰ τὸν δοξολογεῖ ὡς δάσκαλος τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ κατέληξε ἀργότερα στὴν Κωνσταντινούπολη, γιὰ τὸν Θεόδωρο δὲ νὰ θέλει νὰ γίνει καλόγερος.

Στὴ συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στὴ Νίγδη καὶ μετὰ στὴ Σμύρνη ὅπου τέλειωσε τὶς σπουδές του.

Οι συκοφαντίες που υπέμεινε ο Άγιος Νεκτάριος

Άγιος Νεκτάριος: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν»

Βρωμερές συκοφαντίες

         Πολλά όμως διεσπείροντο από τους κακούς ανθρώπους στην Αθήνα περί του Πενταπόλεως και της ανέγερσης της Μονής [δηλαδή της γυναικείας Μονής της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα, της οποίας κατόπιν διετέλεσε εφημέριος και πνευματικός]. Πολύ εδοκιμάσθη από τους διεστραμμένους, τους μοχθηρούς και τους συκοφάντες. Διέδιδαν συκοφαντίες ανηθικότητος ανηκούστους. Ησχολήθη με αυτές και η Ιερά Σύνοδος. Ο δέ τότε Πρόεδρος αυτής, ο Αθηνών Θεόκλητος μετέβη αυτοπροσώπως επιτοπίως το 1908, διά να εξετάση. Φεύγοντας όμως από εκεί αναγκάσθηκε να ομολογήση ότι «ήτο όντως Θείον έργον».
       Πολύ τον κατέτρεξε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης.

Για την πνευματική μας πρόοδο χρειάζεται διατροφή και όχι δίαιτα.

Δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος πνευματική ζώντας άτακτα και επιλεκτά κάποιες πνευματικές στιγμές. Δηλάδή δεν γίνεται να εμβαθύνουμε στην σχέση μας με τον Χριστό χωρίς ένα συνεχές πρόγραμμα.
-------------------------
Δεν γίνεται να νηστεύουμε μόνο για να κοινωνήσουμε, ή να προσευχόμαστε μόνο εάν μας συμβεί κάτι ή να εκκλησιαζόμαστε όποτε εμείς επιλέγουμε.
-------------------------
Η πνευματική ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, χωρίς διακοπές. Μην απορούμε που μένουμε πάντα στα ίδια πάθη, χωρίς καμία πρόοδο. Αυτό γίνεται διότι κάνουμε έναν αγώνα διακεκομμένο και το κυριότερο έναν αγώνα με εγωισμό.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΛΟΥΚΑ: Ο Θεός βλέπει την διάθεσή μας και όχι την ποσότητα της προσφοράς μας.

 

(Λουκ. 16.19-31)

«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τωσαν αὐτόν».

Μία ἀπό τίς παραβο­λές τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε, ἀδελφοί μου, τό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλου­σί­ου καί τοῦ πτωχοῦ Λα­ζάρου. Ὁ  ἕνας, πλού­σι­ος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήμα­τα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδι­α­φοροῦσε γιά τόν ἄλλο, τόν τα­λαί­πωρο Λάζαρο, πού πε­ρί­μενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦ του ὑπομο­νε­τικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψί­χου­λα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου ἰδιοκτή­του. Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁ Λάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά· γιατί ἡ ἔλ­λειψη τῶν ὑλικῶν ἀγα­θῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖ στήν ταπεί­νω­ση καί τήν ὑπακοή, ἀρε­­­­τές πού τοῦ χάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλ­ποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκλη­ρό­τητα καί τήν ἀκαρδία τοῦ πλουσίου πού μετά τόν θάνατό του βρέθη­κε στόν «τό­πον τῆς βα­σάνου».

Καλύτερα να δρας, παρά να αντιδράς.

Είναι κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι ό,τι και να πεις θα αντιδράσουν, θα σε διορθώσουν, θα το σχολιάσουν, θα σου προτείνουν (πάντα) κάτι καλύτερο.
Ποτέ τους όμως δεν θα κάνουνε κάτι. Αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης.
Ποτέ δεν θα γράψουνε κάτι για κάποιο θέμα, αλλά θα περιμένουν να γράψεις εσύ για να το σχολιάσουν.
Ποτέ δεν θα κάνουνε κάτι, αλλά θα περιμένουν να κάνεις εσύ ώστε να σε διορθώσουν. Να σου πούνε πώς θα το κάνανε αυτοί...θα, θα, θα....
--------------------
Και είναι λυπηρό να βλέπεις τέτοιους ανθρώπους.
Ανθρώπους που δεν έχουνε τίποτα να πούνε και να κάνουνε παρα μόνο ν' ασχολούνται με την ζωή των άλλων.
Είναι λυπηρό να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι άδειοι και οι οποίοι προσπαθούν να γεμίσουν την ζωή τους με την ζωή των άλλων.
--------------------

"Βίοι Παράλληλοι": Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος - Άγιος Λουκάς Ιατρός

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΒΕΡΟΙΑΣ, ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

Ἑσπερίδα μέ θέμα:

 «ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ»

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος – Ἅγιος Λουκᾶς Ἰατρός

Μητροπολιτικόν Κέντρον Πολιτισμοῦ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ

(ἔναντι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Ναούσης)

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α

    18:30 - 18:40 Ὕμνοι

    18:40 - 18:50 Κήρυξη ἔναρξης ἐργασιῶν ἀπό τόν Σεβασμιώτατο

                         Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα

Πρόεδρος ἐργασιῶν ἑσπερίδος:  Σεβ. Μητροπολίτης Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ

    18:50 - 19:10 Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀπόστολος Χατζηδήμου ἰατρός:

                         «Ποιμένες καί ἰατροί ψυχῶν»

    19:10 - 19:30  κ. Βασιλική Κώστα, καθηγήτρια ἰατρικῆς ΑΠΘ:

                         «Διάκονοι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων»

    19:30 - 19:50  Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων:

                         «Διωκόμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» 

    19:50 - 20:10 Συζήτηση

    20:10 - 20:20 Προβολή ὀπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ

    20:20 - 20:30 Λήξη ἐργασιῶν ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη

                         Βεροίας κ. Παντελεήμονα

Για να καταλάβεις την φρίκη της αμαρτίας πρέπει να δοκιμάσεις την γλυκύτητα των αρετών.

"Εάν μη φάγης απ'αυτών (των αρετών), ουκ επιγινώσκεις την πικρίαν αυτών (των κακιών)." Αββάς Ησαΐας

*Πρέπει να φας από την γλυκύτητα των αρετών, για να καταλάβης την πικρία της αμαρτίας.
Δεν μπορείς να αποκτήσης την γνώσι της αμαρτίας με το να αμαρτάνης και εν συνεχεία να μετανοής και να αποτάσσεσαι την αμαρτία.

Δεν αποκτάς δηλαδή την αίσθησι του τί φρίκη και τί επανάστασις εναντίον του Θεού είναι και η παραμικρή αμαρτία, μετέχοντας σε αυτήν, διότι όσο μετέχεις, τόσο αφομοιώνεσαι από αυτήν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΛΟΥΚΑ: Πίστη εμπειρική και όχι θεωρητική.

 (Λουκ. 8.41-56)

«Μή φοβοῦ μόνον πίστευε καί σω­θήσεται».

Δύο θαύματα περιγράφει ἡ σημε­ρινή εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί μου, δύο θαύ­ματα πού ἔχουν διαφο­ρε­τική ἀφετηρία, ἔχουν ὅμως τήν ἴδια εὐτυχῆ κατάληξη. Δύο θαύμα­τα πού ἔχουν μία κοινή συνιστα­μέ­νη, τήν πίστη, καί ἕνα κοινό ἀπο­τέλεσμα, τήν ἴαση. Στό ἕνα ὁ πατέ­ρας, ὁ ἄρχων τῆς συναγωγῆς Ἰάει­ρος, ζητᾶ ἀπό τόν Χριστό νά θερα­πεύσει τή θυγατέρα του. Στό δεύτε­ρο ἡ αἱμορροῦσα γυναίκα πλησιάζει τόν Χριστό καί ἀγγίζει τό κράσπεδο τοῦ ἱματίου του, χωρίς νά ζητήσει τί­πο­τε, χωρίς νά πεῖ τίποτε, χωρίς κἄν νά γίνει ἀντιληπτή, ἀκόμη καί ἀπό τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ πού βρι­σκόταν δίπλα του.

Καί ὁ Χριστός ἀνταποκρίνεται στά αἰτήματα καί τῶν δύο. Ἀνταποκρί­νε­ται στή συστολή καί τή διακριτι­κό­τητα τῆς γυναίκας, πού δέν τολ­μᾶ νά τοῦ ζητήσει τή χάρη, πού δέν τολμᾶ νά τόν παρακαλέσει γιά τή θε­ραπεία της. Ἀνταποκρίνεται ὅ­μως καί στό αἴτη­μα τοῦ πατέρα, τοῦ ἀρχισυνα­γώγου, πού τολμᾶ νά προστρέξει σ’ αὐτόν, ἀδιαφο­ρώντας γιά τό ἀξίωμα καί τήν ὑψηλή κοι­νωνική του θέση, ἀδιαφορώντας γιά τό τί θά πεῖ ὁ κόσμος.

Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από το ιστορικό της επανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (1978-80).

Η λάρνακα με τα ιερά λείψαν του αγίου Δημητρίου στην κρύπτη του Αββαείου του San Lorenzo in Campo (1978)

Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από το ιστορικό της επανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου από την κρύπτη του Αββαείου του San Lorenzo in Campo (Ιταλία) στην πόλη του την Θεσσαλονίκη. Σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες διακρίνεται ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα ώστε τα λείψανα του αγίου Δημητρίου να έρθουν και πάλι στην πόλη του.

Άγιος Δημήτριος: Δεν αρκεί μία πίστη που δεν αντιστοιχεί στην ζωή μας.

«Δημήτριον τιμήσωμεν τόν σο­φώ­­­τατον ἐν διδαχαῖς καί στεφα­νί­την ἐν μάρτυσιν».

Αὐτή τήν προτροπή ἀπευθύνει πρός ὅλους μας σήμερα, ἑορτή τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλύτου, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης στό δοξαστικό τῶν αἴνων τῆς ἑορτῆς.

Μᾶς καλεῖ νά τιμή­σου­με ὄχι μό­νο τόν γενναῖο μάρτυρα τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε τόν κα­λόν ἀγώνα καί ἀξιώθηκε νά λά­βει τόν στέφανο τῆς δικαιο­σύ­νης ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί τόν σο­φό δι­δά­σκα­λο καί κήρυκα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λίου. Διό­τι ὁ μεγαλομάρτυς καί ἀθλη­φό­­­ρος Δημήτριος συνδυάζει, ἀδελφοί μου, καί τίς δύο ἰδιότη­τες, καί αὐτή τοῦ δι­δασκάλου τῆς ἀληθοῦς πίστεως στόν Χριστό καί αὐτή τοῦ μάρτυ­ρος, καί ἑπομένως εἶναι δίκαιο καί πρέπον νά τιμᾶται καί γιά τίς δύο.

Πιο επικίνδυνη είναι η απόγνωση παρά η αμαρτία μας.

Πιο πολύ ικανοποιείται ο διάβολος όταν απογοητευόμαστε παρά όταν αμαρτάνουμε. Διότι η αμαρτία μας μπορεί να θεραπευτεί με την μετάνοια και την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, όμως η απογοήτευση και η απελπισία, μας καθηλώνει μέσα στο σκοτάδι, γεννά την ακηδία και την θλίψη.
---------------------------
Η απογοήτευση έχει μητέρα πολλές φορές την ντροπή.
Ντρεπόμαστε που αμαρτήσαμε, ντρεπόμαστε για τα λάθη που κάναμε, αλλά συγχρόνως αρχίζουμε και συζητούμε με τον λογισμό μας. "Πώς το έκανα εγώ αυτό; Γιατί να μην μπορώ να νικήσω τον πειρασμό; Γιατί να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στην δοκιμασία"; Ασχολούμαστε με την αμαρτία μας τόσο όσο χρειάζεται για να απελπιστούμε. Και αυτό είναι ολέθριο. Σαν να θέλουμε να φτάσουμε σ’αυτό το σημείο της θλίψης, της αίσθησης του αδιεξόδου.

Σαν αγριολούλουδο...

Είχε κάτσει αρκετό καιρό στον κόσμο. Ένιωσε ότι πια δεν μπορεί να ζει προσποιούμενος την ευτυχία. Ήθελε πια να χαθεί, να ελευθερωθεί από τα δεσμά των μεριμνών.

Ποθούσε την σιωπή. Την σιωπή των περιττών λόγων, των ανούσιων ανησυχιών, των ψεύτικων αναγκών. Και έτσι έκανε την έξοδο. Μία δύσκολη έξοδο. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τον κόσμο. Δεν είναι εύκολο να αρνηθείς μία ζωή. Να παρατήσεις γνωστούς και φίλους, συνήθειες και ρουτίνες. Να παραιτηθείς από την καθημερινότητά σου. Δύσκολο γιατί ακόμα και όταν η καθημερινότητα σου φαίνεται αβάσταχτη δεν την παρατάς εύκολα. Κάπου έχεις βρει το βόλεμά σου. Μπορεί να κατηγορείς την ζωή σου, όμως δεν την αρνήσε εύκολα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ: Μήπως και εμείς αδιαφορούμε για τον Χριστό και τον διώχνουμε από την ζωή μας;

 

 (Λουκ. 8.27-39)

«Καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ' αὐτῶν».

Ἕνα γνωστό σέ ὅλους μας περιστατικό ἀπό τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἀκούσαμε νά μᾶς περιγράφει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Χριστός ἔφθασε μέ τό πλοῖο στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Καί μόλις βγῆκε στή στεριά συνάντησε ἕναν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος βασανιζόταν ἀπό ἀκάθαρ­το πνεῦμα. Βλέποντας τόν Ἰησοῦ ὁ δαίμονας ἀναγνώρισε στό πρόσωπό του τόν Θεό καί γνωρίζοντας τή δύναμη πού διέθετε καί τό μέγεθος τῆς εὐσπλαγχνίας του πρός τόν ἄνθρωπο, τόν ὁποῖο χρησιμο­ποιοῦ­σε γιά πολλά χρόνια ὁ ἴδιος ὡς ὑποχείριό του, παρακάλεσε τόν Χριστό νά μήν τόν βασανίσει καί νά μήν τόν ἐξαφανίσει, ἀλλά νά τοῦ ἐπιτρέψει νά εἰσέλθει σέ μία ἀγέλη χοίρων πού ἔβοσκαν ἐκεῖ κοντά, ἀντίθετα ἀπό τίς ἐπιταγές τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, πού ἀπαγόρευαν τήν ἐκτροφή χοίρων.

Ο "τακτοποιημένος" άνθρωπος

Ο "τακτοποιημένος" άνθρωπος πέφτει πολλές φορές στην παγίδα της αυτονόμησης από τον Θεό. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η "νομιμότητά" μας όταν αποκόπτεται από την αναφορά μας στον Χριστό.
-----------------------------
Έχουμε οικογένεια, την δουλειά μας, τις παρέες μας, "είμαστε εντάξει" νομίζουμε. Πάμε και την Κυριακή στην Εκκλησία ως καλοί χριστιανοί και ευυπόληπτα μέλη της κοινωνίας και νομίζουμε ότι "είμαστε εντάξει".
Κι όμως όλο αυτό που ζούμε είναι μία απάτη. Η απάτη της ειδωλοποιημένης ζωούλας μας.

Ανακοίνωση διαμαρτυρίας για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Ακολουθεί η επίσημη ανακοίνωση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της Α' Βαθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Βεροίας με την συνεργασία της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για το μάθημα των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση η οποία στάλθηκε στον Υπουργείο Παιδείας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΛΟΥΚΑ: Ο Κύριος σπέρνει στις ψυχές μας τον λόγο Του και περιμένει από εμάς καρπούς αγαθούς.

 (Λουκ. 8.5-15)

«Τό δέ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ κα­τέ­χουσιν καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ».

Κυριακή τοῦ Σπορέως ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, καί ὁ Χρι­στός ἐμφανίζεται στήν εὐαγ­γελική περικοπή πού ἀκούσαμε νά πα­ρο­μοιάζει τόν λόγο του μέ σπόρο, τόν ἑαυτό του μέ τόν σπορέα πού σπέρ­νει τόν σπόρο καί τούς ἀν­θρώπους μέ τή γῆ πού δέχεται τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου του.

Καί ὅπως ὁ σπόρος πού πέφτει στή γῆ, ἀνάλογα μέ τήν ποι­ό­τητα τοῦ ἐδάφους της καί τίς συν­θῆκες πού ἐπικρατοῦν, ἄλλοτε δί­νει πολύ καρπό καί ἄλλοτε κα­ταστρέφεται, σαπίζει, συμ­πνί­­­γε­ται ἀπό τά παράσιτα καί τά ἀγκάθια καί χάνεται, ἔτσι καί ὁ σπόρος τοῦ Θεοῦ, αὐτόν τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ δε­χό­μαστε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, στίς ψυχές μας. Αὐτόν τόν σπόρο πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας ἀφειδῶς σέ ὅλες τίς εὐκαιρίες, τίς λατρευτικές καί τίς πνευ­ματικές, πού μᾶς προσφέ­ρει. Αὐτός ὁ λόγος πού σπέρνεται στίς ψυ­χές μας καί μέσα ἀπό ἀγνώσματα εὐ­σεβῆ καί πνευματικά πού ἀνα­λύ­ουν καί ἑρ­μηνεύουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς μεταφέρουν τόν λόγο καί τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλη­σί­ας μας, πού μᾶς κά­νουν γνωστό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ησύχασον άνθρωπε.

Θυμάστε τι είπε ο Θεός στον Κάιν όταν ο Κάιν κατάλαβε ότι η θυσία του δεν ήταν ευπρόσδεκτη; «Ίνα τί περίλυπος εγένου»; Γιατί κατσούφιασες; Γιατί σκοτείνιασες; Γιατί κατέβασες τα μούτρα σου; Κινήθηκες με πονηρία, η θυσία σου δεν ήταν καρδιακή όπως του αδελφού σου του Άβελ, γι'αυτό και δεν έγινε δεκτή. Όμως ο Θεός συγκαταβαίνει και του λέγει «Ησύχασον». Σήκωσε τα μάτια σου, αλλιώς η αμαρτία σου θα σε πνίξει, θα εξουθενώσει το είναι σου, θα συντρίψει κάθε καλό μέσα σου, θα γεννήσει μίσος και κακία. «Ησύχασον».
---------------------------
Τι φοβερός λόγος από τον Θεό. Ησύχασε Κάιν. Ησύχασε άνθρωπε. Το ξέρω ότι η καρδιά σου κινήθηκε πονηρά όμως μην αφήσεις την αμαρτία να σε καταβάλει. Ησύχασε, μετανόησε.
Είναι φοβερός αυτός ο λόγος του Θεού. Ο Κάιν όμως δεν ησυχάζει, δεν μπορεί πλέον να χαρεί με τίποτα. Νιώθει προσβεβλημένος. Αντί να καταλάβει την προσβολή που διέπραξε απέναντι του Θεού, αυτός νιώθει μίσος και για τον Θεό αλλά και για τον αδελφό του.
---------------------------

Χωρίς ταπείνωση δεν έρχεται η αγάπη.

Όσους μας κατηγορούν και μας βρίζουν, ή με κάποιον τρόπο μας φέρονται άδικα και άσχημα, καλούμαστε όχι μόνο να μην ανταποδίδουμε τις κατηγορίες και τις βρισιές, ή να τους συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο άδικο και άσχημο τρόπο, αλλά να τους συγχωρούμε και να τους ευλογούμε.
-------------------------
Εάν ειρηνεύουμε με τους συνανθρώπους μας, τόσο πολεμούμε και αποδιώκουμε τους μισόκαλους δαίμονες· αντίθετα όσο μνησικακούμε εναντίον των αδελφών μας και τους πολεμούμε, τόσο "ειρηνεύουμε" με τους δαίμονες.

Η Ορθοδοξία είναι θεραπεία.

Δεν έχουμε καταλάβει πώς η Εκκλησία δεν είναι ούτε κοινωνικός θεσμός, ούτε ίδρυμα πρόνοιας, ούτε ιδεολογικός χώρος, ούτε πολιτικό αποκούμπι, ούτε δεκανίκι και ακόλουθος ανθρωπιστικών τάσεων.αλλά ο χώρος της θεραπείας του ανθρώπου. Τουλάχιστον αυτή η είναι η ορθόδοξη ερμηνεία της. Αυτό το θεραπευτήριο τους χωράει όλους ανεξαιρέτως.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΛΟΥΚΑ: Ο πνευματικός θάνατος είναι η μεγάλη απειλή στην ζωή μας.

(Λουκ. 7.11-16)

«Νεανίσκε, σοί λέγω ἐγέρθητι».

Ἕνα θαῦμα μᾶς παρουσιάζει ἡ ση­με­ρινή εὐαγγελική περικοπή. Ἕνα θαῦμα ἀπό τά πολλά πού ἐπιτέλεσε ὁ Ἰησοῦς κατά τή διάρκεια τῆς ἐπί­γειας ζωῆς του καί τό ὁποῖο πραγματοποιή­θηκε στήν εἴσοδο τῆς πόλεως Ναΐν.

Ὁ Χριστός πλησίαζε μέ τούς μα­θη­τές του στά τείχη τῆς πόλεως καί τότε εἶδε νά ἐξέρχεται μιά θλιβερή πο­ρεία, μία νεκρώσιμη πομπή. Μιά χήρα γυναίκα συνόδευε στήν τε­λευ­ταία του κατοικία τό μονάκριβο παιδί της καί, ὅπως ἦταν φυσικό, πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού τῆς συμ­πα­ραστεκόταν στόν πόνο της. Καί ἦταν τόσο μεγάλος ὁ θρῆνος τῆς μη­τέρας πού ὁ Χριστός «εὐσπλαγ­χνίσθη ἐπ᾽ αὐτῇ καί εἶπεν αὐτῇ· μή κλαῖε». Τήν λυπήθηκε, σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής, ὁ Χριστός, τήν πλησίασε καί τήν προ­έτρεψε νά μήν κλαίει.