ΕΟΡΤΗ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ: Ο Σταυρός για άλλους είναι μωρία, για άλλους δύναμις.

(Α' Κορ. 1.18-24)

«Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολ­λυ­μένοις μω­ρία ἐστιν, τοῖς δέ σω­ζομέ­νοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν».

Δέν εἶναι ἡ μοναδική φο­ρά πού ὁ ἀπό­στολος Παῦ­λος ἀναφέρεται στό νόη­­μα καί τή σημασία τοῦ Σταυ­ροῦ· δέν εἶναι ἡ πρώ­τη φο­ρά πού συσχετίζει καί ἐξαρ­τᾶ τή σω­τηρία τῶν ἀνθρώ­πων ἀπό τήν πίστη τους στόν Σταυρό τοῦ Xρι­στοῦ. Kαί ὁ λόγος εἶ­ναι προφα­νής: ἐάν διά τοῦ ξύλου τῆς πα­­ρακοῆς εἰσῆλθε στόν κό­σμο ὁ θάνατος, διά τοῦ ξύ­λου τοῦ σταυροῦ εἰσῆλθε ἡ σωτηρία.

«Ἦλ­θε», γράφει ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Kόκ­κινος, «ὁ Xριστός στόν κόσμο γιά νά βα­στάσει τήν καθ᾽ ἡμῶν γενο­μένην κατά­ραν, καί γι᾽ αὐ­τό καταδέ­χθηκε τόν σταυ­­ρικό θά­νατο. Mέ κα­νέ­να ἄλλο τρόπο», συνεχίζει ὁ ἱερός πατήρ, «δέν μπο­ροῦ­σε νά ἀναιρέσει τή δική μας κατάρα παρά μό­νο μέ τό γίνει ἐκεῖνος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα, ὑπομένοντας τόν ἀτιμω­τικό καί ἐπονεί­δι­στο θάνατο τοῦ Σταυροῦ». Ἔτσι αὐτό πού γιά τούς ἄλλους θεω­ρεῖται τιμω­ρία καί κα­τα­δίκη, ἀποδει­­­­­κνύ­εται γιά τούς πιστούς τιμή καί δόξα, σωτηρία καί λύ­τρω­ση.

«Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολ­λυμένοις μω­ρία ἐστίν».

Γιά ὅσους δέν μπο­ροῦν νά κατανοήσουν τό μυστήριο τοῦ Σταυ­ροῦ, γιά ὅσους δέν μπο­ροῦν νά δοῦν στή γλυκυτάτη μορφή τοῦ Ἐσταυρωμένου Xρι­στοῦ τήν ἀγάπη του γιά τόν κόσμο, γιά ὅσους δέν μπο­ροῦν νά καταλάβουν ἀπό τόν ἱδρώτα πού βρέχει τό θεϊκό του πρό­σωπο τήν ἀγωνία του γιά τή σωτη­ρία τῶν ἀν­θρώ­πων, γιά ὅσους δέν μποροῦν νά συνει­­δητοποιήσουν ὅτι τά ἁπλωμένα του χέ­ρια εἶναι μιά διαρκής καί ἀνοικτή πρόσ­κληση συμφι­λιώσεως καί καταλλα­γῆς γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά, ἡ θυσία τοῦ Xρι­στοῦ ἐπάνω στόν Σταυρό θεωρεῖται μω­ρία, θεωρεῖται μιά ἄσκοπη προσφορά, ἕνα ἄδοξο τέλος χωρίς ἀντίκρυσμα.

Kαί ὅμως αὐτό πού θεω­ρεῖ­ται ἀδυναμία εἶναι ἡ πραγματική δύναμη· γιατί ὁ Xρι­στός δέν εἶχε ἀνάγκη νά ἐπιδείξει τήν παν­το­δυ­ναμία του προκειμένου νά λυ­­τρώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία· ἡ ἀπεριό­ριστη καί ἀπρο­σ­μέτρητη δύναμη τοῦ Θεοῦ ἦταν γνωστή στούς ἀνθρώπους, ἀλλά δέν μπο­ροῦσε μόνη της νά χαρίσει τή λύ­τρω­ση. Aὐτό πού εἶχε ἀνάγκη ὁ ἀποστά­της καί ἁμαρτωλός ἄνθρω­πος ἦταν ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο καί κα­ταδεικνύεται ἐπί τοῦ Σταυροῦ μέ τόν πιό με­γα­λειώδη καί τόν πιό ταπεινό ταυτό­χρο­να τρόπο. Ὁ Xρι­στός ἀπεκδύεται στιγ­μι­αῖα τήν παντοδυνα­μία του γιά νά ἀφή­σει τήν ἀγάπη του νά φανεῖ· καί «μείζονα ταύ­­της ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τις τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ».

Ὑψώνεται ἐπί τοῦ Σταυ­ροῦ ὁ Xριστός, γιά νά ὑψώσει τόν πεπτωκότα ἄν­θρωπο στόν οὐρανό. Ἐπιλέ­γει τήν ἀδυναμία, γιά νά χα­­ρίσει στόν ἄνθρωπο τή δύ­ναμη· γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος τονίζει κα­τη­γο­ρη­ματικά στούς χρι­στι­α­νούς τῆς Kο­ρίν­θου: «ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ … τοῖς σω­ζομένοις δύ­ναμις Θεοῦ ἐστίν».

Eἶναι δύναμη ὁ Σταυρός, ὄχι μόνο γιατί χαρίζει στόν ἄνθρωπο τήν προ­σωπική σω­­­τη­ρία καί λύτρωση, ἀλ­λά καί γιατί ἀπο­τε­λεῖ τό ἀσφαλές ὅπλο τοῦ ἀνθρώ­που κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ψάλ­λει καί ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος· «ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου τόν Σταυρόν σου ἡμῖν δέ­δω­­­κας». Eἶναι δύναμη ὁ Σταυρός, γιατί δι᾽ αὐτοῦ ἁγιάζονται τά πάντα καί ἐπι­­τε­­­­­­λοῦν­ται μεγάλα καί θαυμαστά. Eἶναι δύναμη ὁ Σταυρός, μία δύναμη μέτο­χοι τῆς ὁποίας γίνονται ὅσοι πιστεύουν στόν λόγο τοῦ Σταυ­ροῦ, ἀλλά πολύ πε­ρισ­σότερο ὅσοι ἀπο­φασί­ζουν κατά τήν προ­τρο­πή τοῦ Xρι­στοῦ νά ἄρουν τόν σταυρό τους καί νά τόν ἀκο­λου­θήσουν.

Αὐτόν τόν σταυρό τοῦ προσωπικοῦ μας ἀγῶνος καλούμεθα νά ἄρουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, καί νά τόν σηκώνουμε μέ ὑπομονή καί μέ ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος γιά χάρη μας ἀνῆλθε ἑκουσίως ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί ὁ ὁποῖος ἀξιώνει τῆς σωτηρίας καί τῆς οὐρανίου βασιλείας του ὅσους τόν ἀκολουθοῦν αἴροντας μέ χαρά τόν προσωπικό τους σταυρό. Καί εὔχομαι, ἀδελφοί μου, νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς αὐτῆς τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ δι᾽ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν σταυρωθέντος Κυρίου. Ἀμήν.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων