ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ: Οι τρεις άξονες της Εκκλησίας.

«Διό γρηγορεῖτε μνη­μο­­νεύ­οντες ὅτι τριε­τί­αν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δα­­­­κρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον» (Πράξ. 20.31).

Ἡμέρα τι­μῆς καί μνή­μης σήμερα τῶν ἁ­γίων 318 θεοφόρων Πα­τέ­ρων τῆς ἐν Νικαίᾳ πρώ­της Οἰκουμενικῆς Συ­νό­δου καί τό ἀποστο­λι­κό ἀνάγνωσμα ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀπο­στό­λων μᾶς μεταφέρει σέ μία ἄλλη σύνοδο, σέ μία ἄλλη σύναξη, αὐτή τῶν πρεσβυτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τήν ὁποία συνε­κά­λεσε ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος.

Τά λόγια τοῦ πρωτο­κο­­­ρυφαίου ἀποστόλου, τά ὁποῖα κατέγραψε ὁ θεοκί­νητος κάλαμος τοῦ εὐ­αγ­γελιστοῦ Λου­κᾶ, δεί­χνουν τούς κα­τευθυν­τή­ριους ἄξονες στούς ὁ­ποίους κινεῖται ἡ Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χρι­στοῦ, ἄξο­νες τούς ὁποί­ους πρέπει νά ἀκολου­θοῦν καί τά πιστά μέλη της προκειμένου νά συ­νεχίσουν νά εἶναι ἐντός τῆς Ἐκ­κλη­σίας γιά νά ἐπιτύχουν τή σωτηρία τους.

Ὁ πρῶτος ἄξονας εἶ­ναι ἡ ἐγρή­γορση. Ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος ἀ­κο­­­λουθῶ­ντας τό πα­ρά­­δειγμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ συνέστησε στούς μαθη­τές του νά γρηγοροῦν γιά νά μήν εἰσέλθουν εἰς πειρα­σμόν, συμβου­λεύει τούς πρεσβυτέ­ρους νά βρί­σκο­­νται σέ πνευματική ἐγρήγορση καί νά μήν ἀφήνουν τήν ψυχή τους νά περι­πίπτει σέ ρα­­θυμία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ αἰτία τῆς πνευμα­τι­κῆς πτώσεως καί κατα­πτώ­σεως πού ὁδηγεῖ στήν ἀποξένωση ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκ­κλησίας καί τήν ἀπώ­λεια. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος γρηγορεῖ, ἀγρυπνᾶ νύ­κτα καί ἡμέρα στίς πνευ­ματικές ἐπάλξεις καί δέν ἐπιτρέπει στόν ἀντίδικο τῆς ψυχῆς του νά εἰσέλθει σ᾽ αὐτήν θέ­τοντας σέ κίνδυνο τήν ἀσφάλεια της καί τήν ἀκρί­βεια τῆς πίστε­ως, τήν ὁποία μᾶς πα­ρέδω­σαν οἱ ἅγιοι ἀπό­στολοι καί οἱ θεοφόροι Πα­τέ­ρες.

Ὁ δεύτερος ἄξονας εἶ­ναι ἡ μνήμη καί ἡ ἀνα­φορά στούς «ἡγουμέ­νους ἡμῶν ἐν τῇ πίστει». Καί πάλι ὁ  ἀπόστολος Παῦλος ἀκολουθεῖ στά ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁ­ποῖος κατέλειπε ὡς ἐν­τολή στούς μαθητές καί ἀποστόλους του τό «τοῦ­το ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν». Γι᾽ αὐ­­τό καί ὁ μέγας Παῦ­λος ζη­τᾶ ἀπό τούς πρεσ­βυ­τέ­ρους νά μνη­μο­­νεύ­ουν τῶν κόπων του.

Δέν τό ζητᾶ γιά νά ἱκα­νοποιήσει τήν προ­σω­­πι­κή του ματαιο­δο­ξία, ἀλλά γιατί θέλει νά τούς διδάξει ὅτι ὁ κάθε πιστός δέν εἶναι αὐ­το­φυής καί ἀνεξάρ­τητος μέσα στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία, ἀλ­λά ἀπο­τελεῖ μέλος τοῦ σώ­ματος τοῦ Χρι­στοῦ  καί  «μέλος ἐκ μέ­ρους», καί χωρίς τήν ἀναφορά στούς πρό αὐτοῦ πατέ­ρες καί διδα­σκάλους, στούς ἡγουμένους αὐ­τοῦ ἐν τῇ πίστει», στά βιώματα καί τίς ἐμπει­ρίες τῶν ἁγίων, δέν μπο­ρεῖ νά ὑπάρξει μέσα στήν Ἐκκλησία, δέν μπο­ρεῖ νά ὑπάρξει γνή­σια καί ἀληθινή πίστη, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἑνότητα καί ἐν ἁγίῳ Πνεύματι κοινωνία.

Ὁ τρίτος ἄξονας, πού συνδυάζει τούς δύο προ­­η­γουμένους, εἶναι ἡ συνάντηση τῶν πιστῶν ἐπί τό αὐτό ὄχι μόνο ὡς ἀπόδειξη τῆς μεταξύ των ἑνότητος ἀλλά καί ὡς βίωση τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως, ἡ ὁποία ἀποτε­λεῖ τήν προϋπό­θεση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι παρών ὅπου «δύο ἤ τρεῖς» εἶ­ναι «συνηγμέ­νοι ἐν τῷ ὀνόματι» αὐ­τοῦ.

Στούς συνηγμένους ἐπί τό αὐτό μαθητές του κατέρχεται, ἄλλω­στε, καί τό Πνεῦμα τό ἅγιο κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί ὄχι σέ μεμονωμένα πρό­­­σωπα, μέ σκοπό νά καταδείξει τήν ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἑνότητος. Σύ­νοδοι θεοφόρων πα­­τέ­ρων δογματίζουν γιά τήν ἀκρίβεια καί τή γνη­σιότητα τῆς πίστε­ως ἐν πνεύματι ἁγίῳ καί ὄχι πρόσωπα μεμο­νωμένα ἀνεξαρτήτως τῆς θέσεως καί τῆς πνευ­­ματικῆς των κα­ταρ­­­­τί­σεως, ὥστε νά ἐπι­βεβαιώνεται ἡ ὑπεροχή τῆς ἑνότητος τοῦ σώμα­τος τῆς Ἐκκλησίας κα­τά μίμησιν τῆς ἑνό­τη­τος τῆς Ἁγίας Τριά­δος.

Ἡ σημασία αὐτῶν τῶν τριῶν ἀξόνων δέν ἔ­παυ­σε νά ἰσχύει καί νά ὑφίσταται ποτέ. Ἀντι­θέ­­τως μάλιστα ἡ ἀνα­γκαι­ό­της τους εἶναι προφα­νής στίς ἡμέρες μας, κατά τίς ὁποῖες οἱ ἀν­θρώπινες μικρότητες καί φιλοδοξίες ὁδηγοῦν σέ πολλαπλῆ διάσπαση καί διάχυση τούς ἀν­θρώ­πους. Γι᾽αὐτό καί ἀ­κούονται ἐξαιρετικά ἐπί­και­ροι οἱ λόγοι τοῦ ἱδρυ­τοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτο­κορυφαίου καί οὐρανο­βάμονος Παύλου: «Διό γρηγορεῖτε μνη­μο­­νεύ­ον­τες ὅτι τριε­τί­αν νύ­κτα καί ἡμέραν οὐκ ἐ­παυ­σάμην μετά δα­­­κρύ­ων νουθετῶν ἕνα ἕκα­στον».

Μνημονεύοντες λοι­πόν καί ἐ­μεῖς τῶν λόγων τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἄς ἀγωνιζόμεθα νά εὑρισκόμεθα πάντοτε σέ ἐγρήγορση, ὥστε νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμά του καί τό παράδειγμα τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά παραμένουμε πάντοτε εὐσεβῆ καί πιστά τέκνα της καί τέκνα τοῦ Θεοῦ. 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων