Ἕνα θαῦμα περιγράφει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τό θαῦμα τῆς θεραπείας δέκα δυστυχισμένων ἀνθρώπων, τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν. Δέκα ἄνθρωποι, τούς ὁποίους ἡ σκληρότητα τῶν συνανθρώπων τους τούς εἶχε ἐγκαταλείψει στήν ἀσθένεια καί τή δυστυχία τους, εἶναι αὐτοί τούς ὁποίους ἐπισκέπτεται ὁ Χριστός. Καί ὄχι μόνο τούς ἐπισκέπτεται, ἀλλά καί τούς θεραπεύει διακριτικά καί ἀθόρυβα. Τούς στέλνει νά ἐπιδείξουν τά σώματά τους στούς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἁρμόδιοι νά πιστοποιήσουν τή θεραπεία τους, καί καθώς πηγαίνουν πρός τήν πόλη θεραπεύονται.
Καί ἐνῶ αὐτοί γνωρίζουν καλά σέ ποιόν ὀφείλουν τήν ἴασή τους, κανένας σχεδόν δέν τόν ἀναζητᾶ γιά νά τόν εὐχαριστήσει. Μόνο ἕνας, καί αὐτός Σαμαρείτης, ἄν καί ἦταν γνωστή ἡ ἐχθρική σχέση πού εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι μέ τούς Σαμαρεῖτες.
Εἶναι αὐτός ὁ πρώην λεπρός, πού ἀντί νά τρέξει νά πάει στό σπίτι του καί νά συναντήσει τούς οἰκείους του, ἐπιστρέφει γιά νά συναντήσει καί νά εὐχαριστήσει τόν Χριστό. Ἐπιστρέφει καί ἀκούει τά παρήγορα λόγια τοῦ Κυρίου: «Ἀναστάς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέν σε».
Κυριακή τῶν δέκα λεπρῶν σήμερα, ἀδελφοί μου, καί αὐτή τήν ἡμέρα ἡ προσοχή τῶν κηρύκων τοῦ θείου λόγου στρέφεται συνήθως στό θέμα τῆς εὐγνωμοσύνης, χρησιμοποιώντας ὡς παράδειγμα τήν περίπτωση τοῦ ἑνός θεραπευθέντος λεπροῦ.
Ὅμως δέν θά ἤθελα νά σταθῶ στή μεγάλη ἀρετή τῆς εὐγνωμοσύνης, ἀλλά σέ δύο ἄλλα σημεῖα τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
Τό πρῶτο εἶναι ἡ σχέση τοῦ συγκεκριμένου θαύματος μέ τίς ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων πού ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἑβδομάδες.
Μιά βιαστική σύγκριση ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα ὅτι δέν ὑπάρχει καμία σχέση ἀνάμεσα στό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν καί στό θαῦμα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἔλευσή του στή γῆ μοιάζει πολύ μέ τήν ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ στή μικρή κωμόπολη ὅπου βρισκόταν οἱ δέκα λεπροί. Γιατί «εἰς κώμην τινα» μέσα στό ἀχανές σύμπαν, στή γῆ, ἔμενε καί ὁ ἄνθρωπος ἀποκομμένος ἀπό τόν Θεό ἀλλά καί ἀπό τούς συνανθρώπους του ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη κατά τήν ὁποία οἱ πρωτόπλαστοι παρήκουσαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἁμάρτησαν. Ἀπέκτησαν, γράφουν κάποιοι πατέρες, τήν λέπρα τῆς ψυχῆς, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀσθένεια πνευματική βέβαια, ἡ ὁποία ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό, ὅπως ἡ σωματική τόν ἀπομακρύνει ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Αὐτούς τούς λεπρούς ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπους ἐπισκέφθηκε μέ τή γέννησή του ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Καί ὄχι μόνο μᾶς ἐπισκέφθηκε, ἀλλά καί μᾶς θεράπευσε καί μᾶς ἀπέδωσε πάλι ὑγιεῖς στήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα νά ἀπολαμβάνουμε τίς χαρές καί τίς ἀνέσεις τῆς ζωῆς κοντά στόν Θεό.
Τό δεύτερο σημεῖο τό ὁποῖο ἤθελα νά ἐπισημάνω σήμερα εἶναι ἡ ἀναγκαιότητα τῆς πίστεως.
Ὁ Χριστός ἦρθε ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά μᾶς σώσει. Καί τί ζήτησε ἀπό ἐμᾶς; Τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό πίστη σέ Ἐκεῖνον. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τούς δέκα λεπρούς. Τί εἶπε ὁ Χριστός σ’ αὐτόν πού ἐπέστρεψε θεραπευμένος γιά νά τόν εὐχαριστήσει; «Ἡ πίστις σου σέσωκέν σε». Ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε.
Αὐτή ἡ πίστη, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ μοναδική μας σωτηρία. Γι’ αὐτό καί πρέπει, ἀφοῦ προηγουμένως κατανοήσουμε τή σοβαρότητα τῆς πνευματικῆς λέπρας πού ταλαιπωρεῖ τήν ψυχή μας καί ἐμποδίζει τήν κοινωνία μας μέ τόν Θεό, νά προσεγγίσουμε μέ πίστη τόν δι’ ἡμᾶς ἐναθρωπήσαντα Χριστό, καί νά τοῦ ζητήσουμε μέ ἐμπιστοσύνη καί μέ βαθειά πίστη νά κάνει καί γιά μᾶς ἕνα θαῦμα, σάν αὐτό πού ἔκανε μέ τούς δέκα λεπρούς. Νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση ἁμαρτιῶν καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν πνευματική λέπρα, ἔτσι ὥστε νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ἀπολαύσουμε τά ἀγαθά τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό ὄχι μόνο σ’ αὐτή τή ζωή ἀλλά καί στήν αἰώνια.
Αὐτή ἄς εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ προσπάθειά μας καί ἡ προσευχή μας γιά τό νέο ἔτος πού ἄρχισε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί τό ὁποῖο μᾶς χάρισε ὁ Θεός ὡς μία εὐκαιρία νά τόν πλησιάσουμε καί νά προσεγγίσουμε τή σωτηρία πού Ἐκεῖνος μᾶς προσέφερε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ του.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.