«Τί ταῦτα διαλογίζεσθε
ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Μαρκ. 2.8)
Δίπλα στούς
πρωταγωνιστές τοῦ θαύματος τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ, πού ἀκούσαμε στό
σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, στόν Χριστό δηλαδή πού θεραπεύει καί τόν παραλυτικό
πού θεραπεύεται καί λαμβάνει καί τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του, ἐμφανίζονται καί
κάποια ἀκόμη πρόσωπα. Πρόσωπα βουβά, πού παρατηροῦν καί διαλογίζονται, πού
δέν ὁμιλοῦν ἀλλά βγάζουν συμπεράσματα, πού δέν θέλουν νά πιστεύσουν καί παρανοοῦν
τό νόημα τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ καί τόν συκοφαντοῦν. Εἶναι οἱ γραμματεῖς οἱ ὁποῖοι,
ἐνῶ βλέπουν τό θαῦμα, ἀμφισβητοῦν Aὐτόν πού τό ἐπιτελεῖ· οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ δέν
διατυπώνουν τίς ἀπορίες τους, κατηγοροῦν τόν Χριστό.
Σέ αὐτούς τούς
σιωπηλούς πρωταγωνιστές ἀπευθύνεται ὁ Χριστός καί ἀποκαλύπτει τίς σκέψεις
τους καί τήν πονηρία τους. Καί τούς ρωτᾶ: «Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς
καρδίαις ὑμῶν;» Γιατί κάνετε τέτοιες σκέψεις μέσα στήν ψυχή σας; Γιατί ὄχι
μόνο δέν πιστεύετε, ἀλλά καί ἀποδίδετε ἄδικες κατηγορίες;
Ἡ ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ
τούς ἐλέγχει, ἔστω καί ἄν δέν θέλουν νά τό παραδεχθοῦν. Ἐκεῖνοι τόν κατηγοροῦσαν
ὡς βλάσφημο, γιατί εἶπε στόν παραλυτικό ὅτι συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες του. Τώρα ὅμως
διαπιστώνουν ὅτι ὁ Χριστός δέν γνωρίζει μόνο τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλυτικοῦ,
τίς ὁποῖες καί συγχωρεῖ, ἀλλά γνωρίζει καί τούς δικούς τους λογισμούς, τούς ὁποίους
ἐκεῖνοι ἀρνοῦνται νά ἀποκαλύψουν, καί ἔτσι ὄχι μόνο στεροῦνται τῆς ἀφέσεως ἀλλά
καί γίνονται αἰτία κατακρίσεως γι᾽ αὐτούς.