Αναχώρηση των Τιμίων Δώρων από την Μητρόπολη Βέροιας. Προσκύνημα στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης (φωτό)

Την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου το πρωϊ ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον μητροπολιτικό ιερό ναό αγίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας, όπου επί 5 ημέρες φιλοξενήθηκαν τα τίμια Δώρα των Μάγων, τα οποία ως γνωστόν φυλάσσονται στην ιερά και σεβάσμια Μονή του Αγίου Παύλου Αγίου Όρους.

 Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο σεβασμιώτατος τίμησε τον εκπρόσωπο του Καθηγουμένου της Μονής οσιότατο μοναχό Γέροντα Γεράσιμο Αγιοπαυλίτη με το παράσημο των Κ΄ Παυλείων και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τη μεγάλη ευλογία της Μονής Αγίου Παύλου προς το ποίμνιο της Μητροπόλεως.

Στη συνέχεια τα Τίμια Δώρα αναχώρησαν από το μητροπολτικό ναό με προορισμό την Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης όπου πραγματοποιήθηκε υποδοχή και προσκύνημα από τις αδελφές της μοναστικής αδελφότητας και προσκυνητές.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στη θεία Λειτουργία (προ της Χριστού Γεννήσεως)

«Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, Κυριακή πρίν ἀπό τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς ἐλεύσεως στόν κόσμο τοῦ Μεσσίου καί Λυτρωτοῦ του, πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ μεγάλου Ἀναμενομένου, καί ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ματθαῖος περιγράφει ὅλη τήν ἁλυσίδα τῶν ἀνθρώπων ἀπό Ἀδάμ μέχρι τόν Ἰωσήφ πού περίμεναν τή γέννησή του· περιγράφει ὅλη αὐτή τήν ἁλυσίδα ἡ ὁποία συνέδεε τόν παλαιό Ἀδάμ μέ τόν νέο, τό πλάσμα μέ τόν Δημιουργό του, αὐτόν πού ἐξέπεσε διά τῆς παρακοῆς καί αὐτόν πού θά τόν ἐπανέφερε ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού θά ἀποκαταστοῦσε τόν πεπτωκότα Ἀδάμ στή θέση τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμου τῆς βασιλείας του.

Καί δέν περιορίζεται μόνο σ᾽ αὐτήν ἀλλά περιγράφει μέ σαφήνεια τήν κατά τούς προφῆτες ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.

Δέν ἔρχεται, ὅπως περίμεναν κάποιοι, γιά νά ἀναλάβει κοσμική ἐξουσία. Δέν ἔρχεται γιά νά ἐλευθερώσει τούς Ἰουδαίους ἀπό τήν κυριαρχία τῶν Ρωμαίων. Ἀποστολή του εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας καί ὄχι ἡ ἐξυπηρέτηση τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων ἤ τῶν προσδοκιῶν ἑνός καί μόνο λαοῦ, ἔστω καί ἄν αὐτός εἶναι ὁ ἠγαπημένος του.

Ὁ Χριστός ἔρχεται ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά σώσει «τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ». Καί λαός αὐτοῦ εἶναι ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος· εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι πού θά θελήσουν νά τόν δεχθοῦν ὡς σωτήρα καί λυτρωτή τους καί νά ἀπολαύσουν τήν λύτρωση ἀπό τίς ἁμαρτίες πού τούς προσφέρει.

Ἡ σωτηρία ὅμως δέν εἶναι ὑποχρεωτική· δέν εἶναι ἐκβιαστική. Χαρίζεται ἀπό τόν Χριστό στόν κάθε ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά τοποθετηθεῖ θετικά ἀπέναντί του. Γι᾽ αὐτό καί ἡ στάση τῶν ἀνθρώπων ἔναντι τοῦ Χριστοῦ ποικίλλει, ὄχι μόνο τότε ἀλλά καί σήμερα. Ἄλλοι ἀκολουθοῦν τούς ποιμένες πού μέ ἁπλότητα καί ἀφελότητα ψυχῆς δέχονται τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Θεανθρώπου. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν καθαρά τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί μποροῦν νά διακρίνουν τό συντελούμενο θαῦμα. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀνοικτά τά αὐτιά τους καί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς θορύβους καί τίς κραυγές τοῦ κόσμουμ ὥστε μποροῦν νά ἀκούσουν τό ὕμνο τῶν ἀγγέλων πού ἀναγγέλουν τό χαρμόσυνο γεγονός.

Ἄλλοι πάλι ἀκολουθοῦν τούς μάγους, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τή μελέτη τῆς ἐπιστήμης τους καί τή σπουδή τοῦ κόσμου ἀνακαλύπτουν τόν Μεσσία Χριστό. Εἶναι ἐκεῖνοι στούς ὁποίους, χάρη στήν ἀγαθή καί ἀπροκατάληπτη διάθεσή τους, ὁ Χριστός ἀποκαλύπτει τό φῶς του. Εἶναι ἐκεῖνοι πού τολμοῦν νά ὑποβληθοῦν στόν κόπο μιᾶς μακρᾶς ἀναζητήσεως γιά νά τόν βροῦν. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι καί ὅταν ἀκόμη χάνουν πρόσκαιρα τό φῶς πού τούς ὁδηγεῖ, δέν ἀπελπίζονται καί δέν ἀπογοητεύονται, ἀλλά ἐπιμένουν. Εἶναι ἐκεῖνοι πού καταθέτουν στά πόδια του μέ εὐγνωμοσύνη καί σεβασμό τά δῶρα τῆς ψυχῆς τους.

Ἄλλοι πάλι ἀκολουθοῦν, ἀδελφοί μου, δυστυχῶς τόν δρόμο τοῦ Ἡρώδη. Ἀντιμετωπίζουν τόν Χριστό ἀνταγωνιστικά καί ἐχθρικά. Πιστεύουν ὅτι δέν ἦρθε γιά νά τούς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά δῆθεν γιά νά τούς δεσμεύσει στούς δικούς κανόνες καί νόμους. Πιστεύουν ὅτι δέν ἔχουν καμία ἀνάγκη ἀπό τήν παρουσία του στή ζωή τους καί προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά τόν ἐξαφανίσουν ἀπό αὐτήν καί ἄν εἶναι δυνατόν καί ἀπό τόν κόσμο. Καί ἔτσι ὄχι μόνο οἱ ἴδιοι χάνουν τήν εὐκαιρία τῆς σωτηρίας καί ἀπαλλαγῆς ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά δυστυχῶς παρασύρουν καί ἄλλους στόν ἀδιέξοδο δρόμο πού ἐπιλέγουν.

Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἐλεύθερος νά κρατήσει ἀπέναντι στόν Χριστό τή στάση πού ἐπιθυμεῖ. Εἶναι ἐλεύθερος νά ἐπιλέξει τή σωτηρία ἤ νά μείνει μακριά ἀπό τήν ἀγάπη Ἐκείνου πού ἦρθε στόν κόσμο ὡς ταπεινό βρέφος γιά νά «σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

Οἱ ἡμέρες αὐτές πού μᾶς προετοιμάζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στή μεγάλη ἑορτή τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, μᾶς προσφέρουν τήν εὐκαιρία νά ἐλέγξουμε καί πάλι μέ εἰλικρίνεια τή στάση μας ἀπέναντι στόν Χριστό. Νά ἐλέγξουμε κατά πόσον δεχόμαστε καί ἀξιοποιοῦμε τή σωτηρία πού μᾶς χαρίζει. Κατά πόσον τόν ἀναζητοῦμε μέ πόθο καί τόν πλησιάζουμε μέ ἀγάπη, ὅπως οἱ ποιμένες καί ὅπως οἱ μάγοι, πού αὐτές τίς ἡμέρες εἴχαμε τή μεγάλη εὐλογία νά προσκυνήσουμε τά πολύτιμα Δῶρα τους, αὐτά πού προσέφεραν μέ ἀγάπη καί σεβασμό στόν νεογέννητο Χριστό.

Γι᾽ αὐτή τή μεγάλη εὐλογία πού ζήσαμε θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω θερμά γιά μία ἀκόμη φορά τόν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Παύλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος μέ πολλή ἀγάπη ἀνταποκρίθηκε στό αἴτημά μας γιά τή μεταφορά τοῦ πολυτίμου καί ἱεροῦ αὐτοῦ κειμηλίου στή Βέροια καί τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἀλλά καί τούς πατέρες οἱ ὁποῖοι τά μετέφεραν καί μέ πολλή ἀγάπη ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες συντρόφευαν τό προσκύνημά μας καί σήμερα θά τά συνοδεύσουν καί πάλι στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παύλου, καί νά εὐχηθῶ τά φετινά Χριστούγεννα πού σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσουμε νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά τοῦ προσφέρουμε καί ἐμεῖς τό δικό μας πολύτιμο δῶρο, τήν ψυχή μας, γιά νά τή λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τήν ἁγιάσει.