ΕΙΣΟΔΙΑ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

«Μετά δέ τό δεύτερον καταπέ­τα­σμα σκηνή ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγί­ων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατή­ριον καί τήν κιβωτόν τῆς διαθήκης» (Ἑβρ. 9.3).

Ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, τῆς εἰσόδου δηλα­δή τῆς Παναγίας Παρθένου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.

Δέν εἶναι ἀσφαλῶς οὔτε τυχαῖο οὔτε συμπτωματικό ὅτι κατά τή σημερινή ἡμέρα ἀκοῦμε στό ἀπο­στο­λικό ἀνάγνωσμα τόν οὐρανο­βά­μονα ἀπόστολο Παῦλο νά μᾶς περιγράφει τίς δύο σκηνές τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.

Ἡ πρώτη σκηνή, τά Ἅγια, ἦταν ἐκείνη, ὅπου εἰσερχόταν οἱ ἱερεῖς τῶν Ἰουδαίων καί τελοῦσαν τήν καθιερωμένη λατρεία. Ἡ δεύτερη σκηνή, τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἦταν ὁ ἱερώτερος χῶρος τοῦ ναοῦ, στόν ὁποῖο εἶχε δικαίωμα νά εἰσέρχεται μόνο ὁ Ἀρχιερεύς καί μάλιστα «ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ», μία φορά μόνο τόν χρόνο, γιά νά προσφέρει τή θυσία στόν Θεό.

Καί δέν εἶναι ἀκόμη τυχαία ἡ ἀναφορά, γιατί στή δεύτερη σκηνή, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, εἰσέρχεται σήμερα ἡ τριετίζουσα Παρθένος Μαριάμ. Εἰσέρχεται στό ἱερώτερο σημεῖο τοῦ ναοῦ, ἐκεῖ ὅπου κανείς σχεδόν δέν εἰσήρχετο, γιά νά προσ­φέρει ὄχι, ὅπως ὁ ἀρχιερεύς τῶν Ἰουδαίων, θυσία ὑπέρ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων, ἀλλά τόν ἑαυτό της ὁλόκληρο θυσία στόν Θεό.

Αὐτό σημαίνει καί συμβολίζει ἡ εἴσοδος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων.

Δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τούς εὐσε­βεῖς γονεῖς της, τούς ἁγίους Ἰωα­κείμ καί Ἄννα, ἡ θεόπαις Μαριάμ. Δῶρο πρός τόν Θεό ἡ ἀποκλειστική ἀφιέρωσή της στόν ναό τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ Παναγία Παρθένος δέν προσά­γεται ἁπλῶς στόν ναό τοῦ Θεοῦ γιά νά λάβει εὐλογία καί ἁγιασμό, ἀλλά εἰσέρχεται καί πα­ρα­μένει ἐκεῖ, ἀφοσιωμένη στόν Θεό καί τή νοητή λατρεία του. Εἰσέρχεται καθαρή ἀπό τούς ρύ­πους τοῦ κόσμου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, γιά νά ἀναδειχθεῖ ὁ καθα­ρώ­τατος ναός τοῦ Σωτῆρος. Εἰσέρ­χεται στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐκεῖ ὅπου ὅλα ὅσα ὑπάρχουν, ἀποτε­λοῦν σύμβολα καί προτυπώσεις τῆς Παναγίας Παρθένου, καθώς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θά ὑμνηθεῖ ὡς χρυσῆ στάμνα πού φύλασσε τό μάν­να, ὡς ράβδος Ἀαρών ἡ βλα­στή­σασα, ὡς ὁ τόμος «ἐν ᾧ δακτύ­λῳ ἐγέγραπται Πατρός ὁ Λόγος».

Εἰσέρχεται ἡ Παναγία Παρθένος στή δευτέρα σκηνή, ἐκεῖ ὅπου τό καταπέτασμα καλύπτει τά τελού­με­να, γιά νά γίνει ἡ ἴδια ναός τοῦ Θεοῦ, χωρίς κανείς νά μπορεῖ νά ἐξηγήσει ἤ νά κατανοήσει τό ἀπόρ­ρητο μυστήριο τῆς θείας οἰκονο­μίας. Εἰσέρχεται ἡ Ὑπεραγία Θεο­τό­κος στή δευτέρα σκηνή, γιά νά γίνει Ἐκείνη ἡ σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, γιά νά γίνει ἡ σκηνή τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ.

Ἡ ἀφιέρωση τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου στόν Θεό, μέ τήν εἴσοδό της στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, δέν ἀφορᾶ μόνον Ἐκείνη ἀλλά καί ὅλους τούς ἀνθρώπους, καθώς μέ τόν τρόπο αὐτό συμμετέχει στό σχέδιο τῆς σω­τη­ρίας τους.

Καί ἐάν μέ τήν ἐνανθρώπησή του ὁ Υἱός της λυτρώνει τούς ἀνθρώ­πους ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας συντρίβοντας τόν αἴτιό της, τόν διάβολο, ἀντίστοιχα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀναλαμβάνει νά προστα­τεύει καί νά σώζει ὅσους πιστεύουν στόν Υἱό της ἀπό «πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον».

Καί ἐάν στόν πνευματικό πόλεμο συμμετέχει ἡ Παναγία Παρθένος ὡς σκηνή τοῦ παμβασιλέως Χρι­στοῦ, στούς πολέμους κατά τῶν ὁρατῶν ἐχθρῶν τοῦ Γένους μας δέν εἶναι μόνο σκέπη καί νεφέλη, ἀλλά εἶναι ἡ Ὑπέρμαχος Στρατη­γός του. Εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτό­κος ἡ διαρκής καί ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα καί δύναμη τοῦ Ἔθνους μας σέ ὅλους τούς μεγάλους ἀγῶ­νες πού διεξήγαγε ἀνά τούς αἰῶ­νες.

Ἄς τήν παρακαλοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς διαρκῶς νά προστατεύει καί τόν καθένα μας προσωπικά ἀλλά καί τήν πατρίδα μας ἀπό παντός ὁρατοῦ καί ἀοράτου ἐχθροῦ καί νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία μας.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων