ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

«Ὦ μυστήριον! ὁ τρόπος τῆς κενώσεως ἄγνωστος, ὁ τρόπος τῆς συλλή­ψεως ἄφρα­στος, Ἄγγελος λειτουργεῖ τῷ θαύματι, παρθενική γαστήρ τόν Υἱόν ὑποδέχεται».

Μυστήριο κεκρυμμένο καί ἀκατανόητο στήν ἀνθρώπινη λογική ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Καί τό μυστήριο αὐτό εἶναι ἡ ἀπαρχή τοῦ θαύ­ματος πού θά ζήσει, ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί ἡ ἀρχή τῆς ἐπανενώσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί δικαιο­λο­γημένα θαυμάζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος: «Ὦ μυστήριον! ὁ τρόπος τῆς κενώ­σεως ἄγνωστος, ὁ τρόπος τῆς συλλήψεως ἄφραστος».

Ἄγνωστος εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο πραγμα­τοποιεῖται ἡ θεία κένωση. Ἄγνωστο παραμένει τό πῶς ὁ ἀόρατος καί ἄπειρος Θεός χώρεσε μέσα στήν ὁρατή καί περιορισμένη ἀνθρώπινη φύση. Ἄγνωστος παραμένει καί ὁ τρόπος τῆς συλλήψεως καί ἀδύνατος νά περιγραφεῖ μέ ἀνθρώπινες λέξεις. Γιατί τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ποτέ δυνατό νά γίνει κατανοητό ἀπό τόν ἀνθρώπινο νοῦ. Γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ποτέ δυνατό νά περιγραφεῖ μέ ἀνθρώπινα σχήματα. Γιατί καί τά δύο ὑπερβαίνουν τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες, ὑπερβαίνουν τήν ἀνθρώ­πινη φαντασία. Γιατί ὁ Θεός εἶναι πάντοτε ἕτοιμος νά χαρίσει στό πλάσμα του «ὑπερκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν».

Καί αὐτό μᾶς χαρίζει σήμερα στέλνοντας τόν ἄγγελό του στή γῆ γιά νά μεταφέρει τό χαρμόσυνο μήνυμα στήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Καί αὐ­τό μᾶς χαρίζει σήμερα προαναγγέλοντας τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου μέ τήν ἐνανθρώπησή του. Καί αὐτό μᾶς χαρίζει σήμερα προμηνύοντας τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τό βάρος τῆς προπατορικῆς πτώσεως καί τήν ἀποκατάστασή μας στή θέση τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.

«Ὦ μυστήριον! ὁ τρόπος τῆς κενώσεως ἄγνωστος, ὁ τρόπος τῆς συλλήψεως ἄφρα­στος».

Μετόχους αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου καλεῖ καί μᾶς, ἀδελφοί μου, νά γίνουμε σήμερα ὁ Θεός. Μετόχους αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου μᾶς καλεῖ νά γίνουμε καί ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ πού ἔρχεται στή γῆ γιά νά τό ἀναγγείλει στήν Παναγία Παρθένο. Μετόχους αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου μᾶς καλεῖ νά γίνουμε καί ἡ Παναγία μας πού μέ ταπείνωση καί ὑπακοή ἀποδέχεται νά γίνει συνεργός στό ἀπόρρητο μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας καί ἀξιώνεται νά γίνει αὐτή ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Δέν μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός νά κατανοήσουμε τό μυστήριό του. Δέν μᾶς ζητᾶ νά διερευνήσουμε τίς ἄγνωστες πτυχές τῆς ἀγάπης του. Μᾶς ζητᾶ νά τόν ἐμπιστευθοῦμε. Μᾶς ζητᾶ νά τόν πιστεύσουμε καί νά τόν ἀκολουθήσουμε. Μᾶς ζητᾶ νά ἀφεθοῦμε στήν ἀγάπη του καί νά ζήσουμε αὐτό πού μᾶς προσφέρει καί δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή σωτηρία καί τή λύτρωση. Γιατί τό μυστήριο τῆς θείας ἀγάπης ὑπερβαίνει τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες ἐρεύ­νης καί ἡ προσπάθεια νά ἐπιλύσουμε τό μυστήριο καί νά τό κατανοήσουμε μέ τήν ἀνθρώπινη λογική μας μᾶς ὁδηγεῖ στό νά δαπανοῦμε τόν χρόνο καί τίς δυνάμεις μας καί νά μήν τολμοῦμε νά ἀφεθοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού οἰκονομεῖ τή σωτηρία μας.

Καί αὐτό ἀποδεικνύεται ὄχι μόνο ἀπό τήν χωρίς ἐνδοιασμούς καί λογι­κές ἀναλύσεις ἀποδοχή τῆς Παναγίας μας νά μετάσχει στό σχέδιο τῆς θεί­ας Προνοίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀλλά καί ἀπό τήν τολμηρή ἀπόφαση τῶν πατέρων μας νά ἀποδυθοῦν σέ ἕναν ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Γένους τήν ἔκβαση τοῦ ὁποίου δέν μποροῦσαν νά προβλέ­ψουν.

Ἄν τό τόλμησαν, ἦταν γιατί πίστευαν στόν Θεό. Ἦταν γιατί πίστευαν ὅτι ὁ Θεός «ἔβαλε τήν ὑπογραφή του στήν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καί δέν τήν παίρνει πίσω». Ἦταν γιατί πίστευαν ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά κάνει τό θαῦμα καί νά χαρίσει τή νίκη σ᾽ αὐτούς πού τόν πιστεύουν. Καί ἡ πίστη τους δέν διαψεύσθηκε. Καί ἡ ἐμπιστοσύνη τους στόν Θεό ἐπιβεβαιώθηκε, ὥστε νά ἀποτελεῖ παράδειγμα καί γιά ἐμᾶς σήμερα μαζί μέ τό παράδειγμα τῆς πίστε­ως καί τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς Παναγίας μας στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Νά ἀποτελεῖ παράδειγμα στίς δύσκολες ὧρες πού διερχόμεθα καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος καί ὡς ἀνθρωπότης πού θά μᾶς παρακινεῖ πάντοτε νά πο­ρευ­ό­μ­εθα στή ζωή μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ὁ ὁποῖος μέ ἀνεξι­χνίαστους τρόπους οἰκονομεῖ τή σωτηρία καί τή λύτρωση σέ ὅσους τόν πιστεύουν.

† Ὁ Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων