Κυριακή Η' Ματθαίου: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ούκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».

Το θέαμα στο ερημικό εκείνο τοπίο, μακριά από τις Ιουδαϊκές πόλεις, εκεί όπου δηλαδή, πραγματοποιείται το σημερινό θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων, ευλογημένοι μας Χριστιανοί,  ήταν ασύνηθες και περίεργο. Χιλιάδες άνθρωποι, άνδρες γυναίκες και παιδιά είχαν συγκεντρωθεί γύρω από τον Κύριο και ζητούσαν να θεραπεύσει τους ασθενείς τους. Συγχρόνως η επιβλητική παρουσία του Κυρίου εν μέσω του πλήθους αποτελούσε εξαιρετική ευκαιρία  γι΄αυτούς.

Και πράγματι ήταν τόσο ευχαριστημένοι ώστε δεν έφυγαν, ενώ ήδη άρχισε να δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα σιτισμού τόσου πλήθους. Τη λύση έδωσε ο Κύριος ο οποίος « λαβών τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε». Είναι η στιγμή που ο Χριστός διά της ευλογίας Του ανταποκρίνεται στις υλικές ανάγκες του ανθρώπου. Και η ανταπόκρισή Του είναι θετική. Το θαύμα αυτό είναι μια απάντηση σε εκείνους που ισχυρίζονται, ότι ο Χριστός δεν ενδιαφέρεται για τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου και μόνο για την άλλη ζωή ομιλεί και υπόσχεται. Όλα τα πρόσωπα και τα πράγματα του σημερινού ευαγγελίου βρίσκονται κάτω από την προστατευτική δύναμη του Κυρίου. Εκείνος δεν διέθεσε ούτε μέσα υλικά για τη θεραπεία ούτε κανένα οικονομικό πρόγραμμα για να θρέψει τους πεινασμένους. Χρησιμοποίησε όμως κάτι άλλο. Την ευλογία Του.

Η ευλογία ως ενέργεια πνευματική υπάρχει από της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Πατριάρχης  Ιακώβ λίγο πριν πεθάνει ευλόγησε τους απογόνους του. Ο Ααρών και ο αρχηγός του περιούσιου λαού Μωϋσής ευλογούν και αυτοί το λαό, κατ΄εντολή του Θεού βεβαίως.

Η ολοκλήρωση όμως της ευλογίας του Θεού στον κόσμο πραγματοποιείται με την ενανθρώπιση του Κυρίου. Από της ώρας της δημόσιας εμφανίσεώς Του εν μέσω των ανθρώπων προσφέρει πλούσια και ευεργετική την ευλογία Του σε αυτούς. Και ήταν τόσο σημαντική και απαραίτητη αυτή η κίνηση των χειρών και της θεϊκής του καρδιάς, ώστε και μετά την Ανάστασί Του εμφανίζεται ενώπιον των μαθητών Του ευλογών. Αλλά και η τελευταία εμφάνισίς Του ενώπιον των μαθητών Του κατά την ένδοξη Ανάληψή Του, εμφάνηση και κίνηση ευλογίας ήταν. « και επάρας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς, και εγένετο εν τω ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ΄αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν». Μετά από αυτά, η ευλογία του Θεού προσφερόταν και προσφέρεται στους πιστούς δια της Εκκλησίας.

Οι πολλοί άνθρωποι σήμερα, επηρεασμένοι από τον εγωϊσμό τους απομακρύνονται από την πίστη στην αποτελεσματικότητα της ευλογίας του Θεού. Συγκροτούνται οικονομικά συμβούλια και επιτροπές, διατυπώνονται σχέδια οικονομικά, συντάσσονται προϋπολο γισμοί και ισοζύγια και το μόνο αποτέλεσμα είναι η θεωρητική πρόοδος της επιστήμης της οικονομίας. Το φάσμα της πείνας είναι πάντοτε μπροστά μας. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι δε ζητούν την ευλογία του Θεού. Στηρίζονται στα δικά τους μέσα. Και στο τέλος «τρώγονται  για να εξασφαλίσουν το ψωμί που τρώγουν».

Σκεφθείτε πάλι το σημερινό θαύμα. Πέντε άρτοι και δύο ψάρια χορταίνουν χιλιάδες ανθρώπους. Πώς; Με την ευλογία του Κυρίου. Τα μάτια της πίστεως βλέπουν το θαύμα, το αποδέχονται και απολαμβάνουν το αποτέλεσμα. Αφού η ευλογία του Θεού είναι διαρκής δια μέσου της Εκκλησίας προς πάντας τους πιστούς, θα πρέπει να αποδώσουμε στη δική μας αδυναμία την έλλειψη του αποτελέσματος. Εαν οι άνθρωποι πεινούν φταίμε εμείς. Φταίει η απουσία της αγάπης, η ολιγοπιστία και οι υπόλοιπες αδυναμίες μας. Οι ψυχές μας, λέγει ο Απ.Παύλος, μοιάζουν προς τη γή. Όταν είναι καλλιεργημένες λαμβάνουν την ευλογία του Θεού. Όπου όμως υπάρχουν « άκανθαι και τρίβολοι» είναι κοντά η κατάρα και η φωτιά. Η πείνα και η δυστυχία είναι η φυσική συνέπεια της τακτικής των ανθρώπων, που όχι μόνο δε ζητούν τη θεία ευλογία, αλλά και τη διώχνουν στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις.

Πολλά περιστατικά από τη ζωή διδάσκουν, ότι άνθρωποι πολύ πλούσιοι και ευκατάστατοι, επειδή δεν είχαν την ευλογία του Θεού, έγιναν ξαφνικά πάμφτωχοι και δυστυχισμένοι. Αντιθέτως, άνθρωποι πτωχοί, αλλά τίμιοι και πιστοί και με πολλά άτομα στην οικογένειά τους δεν αισθάνθηκαν την έλλειψη των υλικών αγαθών. Αυτή την αλήθεια εκφράζει ο ωραιότατος ψαλμός «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ούκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».

Εκείνοι που ζητούν το Χριστό και την ευλογία Του γνωρίζουν πώς να εξασφαλίσουν αυτά που τους λείπουν, και όταν αποκτήσουν περισσότερα από ότι τούς χρειάζονται, πάλι γνωρίζουν πώς πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν.

Οι πιστοί και συνειδητοί Χριστιανοί ευλογούνται ιδιαιτέρως από το Θεό στη ζωή τους. Γνωρίζουν όμως ότι τα υλικά μέσα δεν είναι ο σκοπός της ζωής.  Σκοπός της ζωής μας είναι η αναζήτηση της βασιλείας του Θεού και η πνευματική καλλιέργεια της ψυχής μας με τα ανυπέρβλητα μέσα που μας παρέχει η Ορθόδοξη πίστη μας. Και στην προσπάθεια αυτή πολύ περισσότερο η ευλογία του Θεού μας βοηθά και μας αξιώνει να προοδεύουμε στο δρόμο της αγιότητας.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ας γίνει αφορμή για όλους μας να σκεφθούμε πιο σοβαρά. Η συνετή διαχείριση των μεγάλων ή μικρών εισοδημάτων του καθενός μας, η λογική ικανοποίηση των διαφόρων αναγκών και επιθυμιών μας με σωστό ηθικό και πνευματικό προσανατολισμό, η αντιμετώπιση του παρόντος και του μέλλοντος με ακράδαντη πίστη στο Θεό, θα μάς δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε κάποια οικονομία. Αν αποφύγουμε τη σπατάλη θα έχουμε και περίσσευμα. Σπατάλη όχι μόνο στα υλικά αγαθά και τα χρήματα αλλά και στη σπατάλη των δυνάμεων και της υγείας μας. Γιατί κι αυτό είναι οικονομία που πολλές φορές δεν λογαριάζουμε. Μ’ αυτό τον τρόπο θα νιώσουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. Με οικειότητα. Αδελφικά. Θα αισθανθούμε μαζί τη χαρά πως είμαστε όλοι μια οικογένεια, μια ευλογημένη από το Θεό κοινωνία, κάτω από την απέραντη στοργή και την πλούσια προστασία Του.

Αδελφοί μου, ας μείνει και τούτο το μήνυμα σήμερα σε όλους μας. Το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων μας υπενθυμίζει και το θαύμα της παρουσίας του Κυρίου και την κοινωνία των πιστών από το ποτήρι της ζωής κάθε φορά που τελείται θεία Λειτουργία. Ευτυχείς είναι όσοι προσέρχονται σε αυτή την Τράπεζα  « μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης ». Αμήν

αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής