ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΚΡΕΩ: Το κριτήριο της διαίρεσης των ανθρώπων.

 

 

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πα­τρός μου, κλη­ρο­νομήσατε τήν ἡτοι­μα­­­σμένην ὑμῖν βασι­λεί­αν ἀπό κα­τα­βολῆς κό­σμου» (Ματθ. 25.34).

 Ἐνώπιον μιᾶς μελ­λο­ν­­τικῆς πραγματικό­τη­τος μᾶς μεταφέρει τό σημερινό εὐαγγέλιο· μιᾶς πραγματικότητος κοι­νῆς γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Συγχρόνως ὅμως μᾶς προϊδεάζει γιά τό τί θά συμβεῖ ἐκείνη τή φο­βερή ἡμέρα ἀλλά καί τό τί θά πρέπει νά προσέ­ξουμε, ἐάν θέλου­με νά ἀκούσουμε καί ἐ­μεῖς τό «δεῦτε οἱ εὐλο­γημένοι τοῦ Πα­τρός μου, κληρο­νο­μή­σατε τήν ἡτοιμα­σμέ­νην ὑμῖν βασι­λεί­αν».

Ποιά εἶναι ὅμως αὐτή ἡ βασιλεία πού ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιά τούς ἐκλε­κτούς τοῦ Θεοῦ καί πῶς θά γίνουμε καί ἐμεῖς κληρονόμοι της;

Συνήθως νομίζουμε, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ βα­σι­λεία τῶν οὐ­ρα­νῶν εἶ­ναι κάτι μελλοντικό, κά­τι πού θά ἀρχίσει ἀπό τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως. Ὅμως ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι κάτι πού ὑπάρχει ἤδη, εἶναι ὁ κό­σμος πού ἔφτι­α­ξε ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο, ὁ κό­σμος στόν ὁποῖο ὅλα ἦταν καί εἶναι «κα­λά λίαν», ὁ κόσμος στόν ὁποῖο ἤθε­λε ὁ Θεός νά ζοῦμε πάν­το­τε, νά ζοῦμε αἰώνια, ἀλλά ἐμεῖς μέ τήν πα­ρακοή καί τήν ἐμμονή μας στήν ἁμαρτία τόν ἐγ­κα­ταλεί­ψα­με καί τόν στε­ρηθήκαμε.῾Η βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ πα­ρά­δεισος τῆς Ἐδέμ ἀπό τόν ὁποῖο φύ­­­γαμε, ἀλλά αὐτός εἶ­ναι ἑτοιμα­σμένος γιά μᾶς καί μᾶς περι­μένει νά ἐπιστρέψουμε.

Ὁ Θε­ός θέλει νά ἐπι­στρέψουμε στήν βασι­λεία του, θέλει ὅλοι νά τήν κληρο­νο­μή­σουμε, γιατί τήν ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅλους μας, καί γι᾽ αὐτό μᾶς κάνει γνωστές τίς προϋποθέσεις πού ἀπαι­τοῦνται γι᾽ αὐτήν, ὥστε νά τήν στερη­θοῦ­με.

Καί ἐάν τήν ἑτοίμασε «ἀπό κα­ταβολῆς κό­σμου», μέ ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο πού μέ ἀγάπη δημιούρ­γη­σε, τώ­­­ρα πού γνωρίζει πό­σο ἔχουμε ταλαιπω­ρη­θεῖ ἐξαιτίας τῆς ἁ­μαρ­­­τί­ας καί τῆς παρα­κοῆς πού μᾶς ἀπο­μά­κρυνε ἀπό κοντά του καί μᾶς ἔκανε ὑφιστα­μέ­­νους τοῦ κακοῦ καί τοῦ δια­βό­λου, τώρα μᾶς πε­ρι­μέ­­νει μέ ἀκόμη με­γα­λύτερη ἀγάπη καί θέ­λει μέ κάθε τρόπο νά γί­νουμε κληρονόμοι της.

Ἴσως ὅμως κάποιοι ἀπό ἐμᾶς σκέ­φτονται, ἐάν ὁ Θεός θέλει πράγ­ματι νά χαρίσει σέ ὅ­λους μας τή βασι­λεία του, τότε γιατί τήν προσ­φέρει τελικά μόνο σέ ἐκείνους πού ὀνο­μά­ζει «εὐλογημένους τοῦ πατρός», γιατί τήν κλη­ροδοτεῖ μόνο σέ ἐκεί­νους πού κα­τα­τάσσει στά δεξιά του;

Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώ­τημα αὐτό δί­δεται ἀπό τό κριτήριο μέ βάση τό ὁποῖο γίνεται ἡ διαί­ρεση τῶν ἀν­θρώ­­πων. Καί αὐτό τό κριτήριο εἶναι ἡ ἀγάπη. Κανένα ἄλ­λο παρά μόνο ἡ ἀ­γά­πη. Μόνο γιά τήν ἀγά­πη μιλᾶ σή­­μερα ὁ Χρι­στός.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό εἶναι πού ὁδη­γεῖ τούς ἀνθρώπους, πού κα­τατάσσονται στούς ἐκλεκτούς του, νά δώσουν φα­γητό στούς πει­να­σμένους καί νε­ρό στούς διψα­σμέ­νους, νά ἐπισκε­φθοῦν τούς ἀρ­ρώστους καί τούς φυλακισμένους καί νά περιθάλ­ψουν τούς ξένους.

Καί ἡ ἔκφραση τῆς ἀ­γάπης πρός τούς ἐλα­χί­στους ἀδελφούς τοῦ Κυ­­ρίου εἶναι, ὅπως ὁ ἴδιος βεβαιώ­νει, ἔκφρα­ση τῆς πρός Ἐκεῖνον ἀγάπης, ἐνῶ ἡ ἀδια­φο­ρία ὅσων κατατάσ­σο­ν­ται στούς ἐξ εὐωνύ­μων του πρός τούς ἀ­δελ­φούς τους, εἶναι ἀπόρ­­ρι­ψη καί τῆς δικῆς του ἀγά­πης, ἄρα εἶναι καί ἀπόρ­ριψη τῆς βα­σιλεί­ας του.

Δέν εἶναι, λοιπόν, ἀ­δελφοί μου, ὁ Χριστός πού ἀποκλείει κάποιους ἀπό τήν ἀπόλαυση τῆς βασιλείας τῶν οὐρα­νῶν, ἀλλά εἴμαστε οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι πού μέ τή συμπεριφο­ρά μας, μέ τή σκληρότητά μας, μέ τήν ἀδιαφορία μας τή στεροῦμε ἀπό τόν ἑαυτό μας καί αὐτο­αποκλειό­μα­στε, χάνο­ν­τας τό μοναδικό καί ἀνε­­πανάληπτο δῶρο πού ἔχει ἑτοι­μάσει ὁ Θε­ός γιά μᾶς «ἀπό κα­τα­­βο­λῆς κόσμου», χά­νο­ντας τήν εὐκαι­ρία νά γίνουμε οἱ εὐλογη­μένοι τοῦ Πατρός καί νά ἀπο­λαύ­σουμε τά ἀγα­θά πού ἑτοίμασε «τοῖς ἀγα­πῶ­σιν αὐτόν».

Τό σημερινό εὐαγγε­λι­κό ἀνάγνω­σμα ἄς ἀπο­τελέσει, ἀδελφοί μου, μία ὑπόμνηση πρός ὅ­λους μας, ἄς ἀπο­τελέ­σει μία ἀφορμή γιά νά ἐπα­νεκτιμήσουμε καί νά ἀναθεω­ρή­σου­με τή ζωή μας, ὥστε νά βρεθοῦμε κατά τήν ἡμέρα τῆς φοβερᾶς καί ἐνδόξου δευτέρας πα­ρουσίας τοῦ Κυρίου ἐκ δεξιῶν τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης του καί νά ἀκούσουμε τή φωνή του νά μᾶς προσ­καλεῖ: «Δεῦτε οἱ εὐλο­γη­­μένοι τοῦ πα­τρός μου, κληρονομή­σατε τήν ἡτοι­μα­­σμένην ὑμῖν βα­σι­­λείαν ἀπό κα­τα­βο­λῆς κόσμου». Ἀμήν.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων