«Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καί εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει» (Ἰωάν. 1.50).
Μία συνάντηση περιγράφει σήμερα τό ἱερό εὐαγγέλιο, μία συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ ἕναν ἄγνωστό του ἄνθρωπο, τόν Ναθαναήλ, τόν φίλο τοῦ Φιλίππου ἀπό Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας.
Ἡ συνάντηση αὐτή εἶναι μία ἀπό τίς πρῶτες τοῦ Ἰησοῦ στήν ἀρχή τοῦ δημοσίου βίου του, κατά τήν ὁποία ὅμως προαναγγέλει ἤδη τό μεγαλεῖο τῆς πίστεως. Ὁ Ναθαναήλ πλησιάζει τόν Ἰησοῦ μαζί μέ τόν Φίλιππο, πού ἐντυπωσιασμένος ἀπό τή συνάντησή του μέ τόν Χριστό, θέλει νά τόν γνωρίσει καί στόν φίλο του. Καί ἐνῶ δέν εἶχαν ἀκόμη συστηθεῖ, ὁ Ἰησοῦς τόν προσφωνεῖ ὡς «ἀληθῶς Ἰσραηλίτη ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν», προκαλώντας τήν ἀπορία τοῦ Ναθαναήλ, πού μέ τή σειρά του δέν διστάζει μπροστά στά ἀποκαλυπτικά λόγια τοῦ Χριστοῦ νά ὁμολογήσει ἀμέσως τήν πίστη του στή θεότητά του. «Σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ».
Ἡ συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ τόν Ναθαναήλ καί ὁ διάλογός τους μᾶς ἀποκαλύπτει δύο χαρακτηριστικά τῆς προσωπικότητός του, δύο χαρακτηριστικά πού συνδέονται μεταξύ τους καί ἀλληλοεξαρτῶνται: τό ἕνα εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς του καί τό δεύτερο ἡ πίστη του.
Ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς τοῦ Ναθαναήλ εἶναι ἐκείνη πού τόν καθιστᾶ ἄξιο νά δεῖ πέρα ἀπό τά αἰσθητά καί τά ὁρατά, νά δεῖ πέρα ἀπό τά πρόσωπα καί τά πράγματα καί νά διακρίνει στό πρόσωπο τοῦ Ναζωραίου πού βρίσκεται ἐνώπιόν του τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Μεσσία, αὐτόν πού ἀποτελοῦσε τήν ἐλπίδα τοῦ Ἰσραήλ καί ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.
Καί ἄν ἡ πίστη θά προσδιορισθεῖ ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο ὡς «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων», ὁ Ναθαναήλ ἀποδεικνύει μέ τή δημόσια ὁμολογία τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ ὅτι διαθέτει τήν πίστη, πού τοῦ ἐπιτρέπει νά διακρίνει τά «οὐ βλεπόμενα», ἐπιβεβαιώνει ὅμως ταυτόχρονα καί τόν ἔπαινο τοῦ Ἰησοῦ γιά τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς του, γιατί αὐτή ἡ καθαρότητα τοῦ ἐπιτρέπει νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου ὅτι «οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ τόν Θεόν ὄψονται».
Καί ὁ Ναθαναήλ δέν ἀποτυγχάνει στήν πίστη, διότι αὐτός ὁ ὁποῖος βρισκόταν ἀπέναντί του ἦταν ὁ ὄντως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ὁ ἴδιος ἦταν ὁ πρῶτος πού τόν εἶχε ἀναγνωρίσει καί ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ σύνδεση τῆς καθαρότητος τῆς καρδίας μέ τήν ὀρθότητα τῆς πίστεως δέν εἶναι τυχαία στήν περίπτωση τοῦ Ναθαναήλ, εἶναι γεγονός καί πραγματικότητα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γεγονός καί πραγματικότητα πού ἐπιβεβαιώνεται κατά τή σημερινή Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, Κυριακή κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία πανηγυρίζει τόν θρίαμβο τῆς ὀρθῆς πίστεως, τήν ὁποία ἀπέδειξαν καί ἀνέδειξαν οἱ θεοφόροι πατέρες της καταρρίπτοντας τά ἐπιχειρήματα καί τά φληναφήματα τῶν κακοδόξων καί ἀσεβῶν εἰκονομάχων.
Καί ἄν οἱ ἅγιοι Πατέρες κατόρθωσαν νά διακρίνουν μέσα ἀπό τόν κυκεώνα τῶν ἀπόψεων καί τῶν ἐπιχειρημάτων τήν ὀρθότητα τοῦ δόγματος, ἄν κατόρθωσαν νά διακρίνουν πίσω καί πέρα ἀπό τήν ὑλική εἰκόνα τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας Μητρός του καί τῶν ἁγίων, νά ἀποδώσουν σ᾽ αὐτό τήν ὀφειλόμενη τιμή καί νά διδάξουν τήν Ἐκκλησία καί τήν οἰκουμένη «ὅσα οἱ πατέρες εἶδον, οἱ ἀπόστολοι ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία παρέλαβε, οἱ διδάσκαλοι ἐδογμάτισαν, ἡ χάρις ἔλαμψεν», ἦταν διότι διέθεταν καθαρότητα καρδίας καί ἁγιότητα ζωῆς, οἱ ὁποῖες καί τροφοδοτοῦσαν μέ ἀστείρευτα νάματα τήν πίστη τους, οἱ ὁποῖες τούς ἔδιναν τή δυνατότητα νά βλέπουν μέσα ἀπό τήν εἰκόνα τό πρωτότυπο τῆς ἀχράντου μορφῆς τοῦ Κυρίου.
Αὐτή τήν καθαρότητα πού διέθετε ὁ Ναθαναήλ ἀλλά καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου μποροῦμε νά τήν ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς, ἄν ἀξιοποιήσουμε ὅλα τά πνευματικά μέσα τά ὁποῖα μᾶς προσφέρει αὐτή τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν ὁποία διερχόμεθα, ἡ Ἐκκλησία μας. Ἄς ἀγωνισθοῦμε, λοιπόν, μέ ἀποφασιστικότητα καί ζῆλο γιά νά ἐπιτύχουμε τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς, ἀνοίγοντας ἔτσι τή λεωφόρο τῆς πίστεως, καί τότε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά ἀξιωθοῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς θεατές τῶν μεγάλων, τά ὁποῖα ὑπόσχεται στούς πιστεύοντες ὁ Χριστός.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.