ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ)

 

«Οὐκ ἔστιν καλόν λαβεῖν τόν ἄρτον τῶν τέκνων καί βαλεῖν τοῖς κυναρίοις» (Ματθ. 15.26).

Στά μέρη τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶνος μᾶς μεταφέ­ρει, ἀδελφοί μου, τό ση­μερινό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα, ἐκεῖ ὅπου ὁ Χρι­στός συναντᾶ μιά Χανα­ναία γυναίκα, μία γυναίκα πού πιστεύει στά εἴδωλα, ὅμως προστρέχει πρός τόν Χριστό καί αἰτεῖται τό ἔλεός του. Δέν ζητᾶ κάποια προσωπική χάρη, ἀλλά τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τήν κόρη της, ἡ ὁποία «κα­κῶς δαιμονίζεται».

Εἶχε ἀκούσει, ἀσφαλῶς, ἡ Χαναναία γιά τά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ, καί ἀπελπισμένη ἀπό τήν κατάσταση στήν ὁποία βρισκόταν ἡ κόρη της, ἐπιχειρεῖ νά κάνει κάτι πού ξεπερνοῦσε τά ὅριά της. Ἄν καί ἡ ἴδια δέν ἔχει γνωρίσει τόν ἀληθινό Θεό, ἀναγνωρίζει ὅμως τή δύνα­μή του ἐπάνω στά δαιμόνια τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν καί κα­ταδυναστεύουν τό παιδί της. Γι᾽ αὐτό καί τρέχει πί­σω ἀπό τόν Χριστό, καί φω­νάζει καί παρακαλεῖ καί ἱκετεύει τό ἔλεός του.

Παράδοξη ἡ στάση της γιά τά ἀνθρώπινα κριτήριά μας, ὅμως ἀκόμη πιό παρά­δοξη ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐλεήμονος καί φιλαν­θρώ­που. Τήν ἀκούει, ἀλλά δεί­χνει νά ἀδιαφορεῖ. Τήν βλέ­πει νά τρέχει πίσω του, ἀλλά τήν ἀγνοεῖ. Γνωρίζει ὡς παντογνώστης ὄχι μόνο τό πρόβλημά της ἀλλά καί τή μύχια πίστη της, φαί­νεται ὅμως νά μή δίνει σημα­σία. Σιωπᾶ. Καί ἡ γυναίκα συνεχίζει νά κραυγάζει σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε οἱ μαθη­τές του ἐνοχλοῦνται καί τοῦ ζητοῦν νά κάνει κάτι γιά νά φύγει καί νά τούς ἀφήσει στήν ἡσυχία τους.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Η φιλοπτωχία.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς την υψηλότερη απ’ όλες τις αρετές και να της δώσει το πρωτείο και το βραβείο, όπως ακριβώς δεν είναι εύκολο να βρει μέσα σ’ ένα ολάνθιστο και μοσχοβόλο λιβάδι το πιο ωραίο κι ευωδιαστό λουλούδι, καθώς πότε το ένα και πότε το άλλο του τραβάει την προσοχή και τον προκαλεί να το κόψει πρώτο.[...]

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Ας βλέπουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλλων!

Όσοι είναι όρθιοι, ας απλώσουν φιλάδελφα το χέρι τους στους πεσμένους. Όσοι βαδίζουν σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας, ας προσελκύσουν κι εκείνους που τριγυρνούν στις γκρεμοτοπιές της απώλειας. Ας μη νοιαζόμαστε μόνο για το συμφέρον μας, αλλά και για την ωφέλεια των αδελφών μας. Όλοι φροντίζουμε ν' αυξήσουμε τα κέρδη μας, κανένας να βοηθήσει εκείνους που έχουν ανάγκη. Όλοι απλώνουμε τα χέρια για να πάρουμε, κανένας για να δώσει. Όλοι σκεφτόμαστε πώς θα παρατείνουμε την επίγεια ζωή μας, κανένας πώς θα σώσει την ψυχή του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ´ ΛΟΥΚΑ: «Νεκρώσατε οὖν τά μέ­λη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς» (Κολ. 3.5).

 

«Νεκρώσατε οὖν τά μέ­λη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς» (Κολ. 3.5).

Γιά τόν θάνατο καί τή ζωή ὁ λόγος στό σημε­ρι­νό ἀποστολικό ἀνά­γνω­­σμα. Ὄχι γιά τή ζωή καί τόν θάνατο κά­ποιου ἀνθρώπου, ἀλλά γιά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τόν θάνατο τοῦ πα­λαιοῦ ἀνθρώπου.

Μέ ἀφετηρία τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι ὁ ἴδιος εἶ­ναι ἡ ζωή τῶν ἀν­θρώ­­πων, ὁ ἀπό­στολος Παῦλος ἐξηγεῖ στούς χρι­στιανούς τῆς Ἐκ­κλη­­­σίας τῶν Κολοσσῶν καί δι᾽ αὐτῶν καί σέ μᾶς πῶς μποροῦμε νά γίνουμε μέτοχοι τῆς ζω­­ῆς τοῦ Χριστοῦ, πῶς μποροῦμε νά λάβουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ.

«Νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς». Ἰδού ὁ τρόπος, ἀδελφοί μου, πού μᾶς ὑποδει­κνύει ὁ ἀπόστολος. «Νε­κρῶστε», λέ­ει, «τά μέ­λη σας τά ἐπίγεια». Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος γιά τόν ἀπό­στο­λο Παῦ­λος. Αὐτή εἶναι ἡ προ­ϋπόθεση γιά νά μᾶς δώ­σει ὁ Χριστός τή ζωή του.

Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ο Υμνογράφος (ΒΙΝΤΕΟ HD)

Γέρων Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ο Υμνογράφος  (+ 1991)

Αφιέρωμα του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητρόπολης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας στο γέροντα Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, υμνογράφο της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, με την ευκαιρία συμπλήρωσης 20 χρόνων από την μακαρία κοίμησή του.
Συνεντεύξεις από Αγιορείτες Πατέρες που τον γνώρισαν και που ασκήτευσαν μαζί του και έζησαν την χαρισματική ζωή του.
Δείτε το παρακάτω Βίντεο...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

«Kαί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θα­νάτου φῶς ἀνέ­τειλεν αὐ­τοῖς» (Ματθ. 4.16).

Tά λόγια τοῦ προφήτη Ἡσαΐα ἐπαναλαμβάνει στό σημερι­νό εὐαγ­γελι­κό ἀνάγνωσμα τῆς Κυ­ριακῆς μετά τά Φῶτα ὁ εὐαγγελιστής Μα­τθαῖ­ος. Προαναγγέλει τήν ἔ­λευ­ση τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό φῶς τοῦ κό­σμου, στή γῆ. Δέν εἶναι ὅμως ἡ γῆ πού εἶναι χώρα θανά­του. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦν σ᾽ αὐ­τήν «κα­θήμενοι ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου».

Ὁ Θεός δημιούργησε τή γῆ «καλή λίαν». Τή δη­μι­ούρ­­γησε γεμάτη φῶς, τό φῶς τῆς πα­ρου­σίας του, γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων πού ἔπλασε. Ὅμως ἡ παρακοή τῶν πρωτοπλάστων ἔβγαλε τόν Θεό ἀπό τή ζωή τους καί κατά συνέπεια καί ἀπό τή γῆ καί τόν κόσμο. Γι᾽ αὐτό καί δικαιολο­γη­μέ­να χαρακτη­ρίζει ὁ προ­φήτης Ἡσα­ΐ­ας τούς ἀνθρώπους «ἐν χώ­ρᾳ καί σκιᾷ θανάτου καθη­μένους» καί προαναγγέλει τήν ἐπιστροφή τοῦ φωτός, τήν ἐπιστροφή δηλαδή τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν ἀνθρώ­πων, μέ τήν ἔλευση τοῦ Χρι­­­­­στοῦ στή γῆ καί τήν πα­ρουσία του στόν κόσμο.

Αὐτό τό φῶς συμβό­λι­ζε τό ἄστρο πού «ἔστη» ἐπάνω ἀπό τό σπήλαιο τῆς Βη­θλε­έμ. Αὐτό τό φῶς πού κα­ταυ­γάζει τίς ψυχές τῶν ἀν­θρώπων προμηνύει καί ἡ ἐμ­φά­νιση τοῦ Θεοῦ Πατρός στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδά­νου κατά τή βάπτιση τοῦ Χρι­στοῦ, τήν ὁποία ἑορ­τά­σαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες.