«Δεῦτε, πιστοί, τό ζωοποιόν ξύλον προσκυνήσωμεν».
Αὐτή τήν πρόσκληση ἀπηύθυνε καί σέ μᾶς σήμερα, ἑορτή τῆς παγκοσμίου ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καλώντας μας νά προσκυνήσουμε τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τόν Σταυρό πού ἀπό ξύλο κατάρας καί τιμωρίας, μεταβλήθηκε χάρη στή θυσία τοῦ Χριστοῦ σέ ξύλο ἀπό τό ὁποῖο ἐπήγασε ἡ ζωή γιά τόν κάθε ἄνθρωπο πού θά πιστεύσει στόν Χριστό.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἐπέλεξε νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία μέ αὐτόν τόν ὀδυνηρό καί ἐξευτελιστικό τρόπο;
Θά μποροῦσε, ἀσφαλῶς, νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση καί τή λύτρωση χωρίς νά χρειασθεῖ ἡ δική του θυσία, ὅμως δέν ἐπέλεξε αὐτή τήν εὔκολη λύση. Θά μποροῦσε νά πεῖ στόν καθένα μας, ὅπως εἶχε πεῖ καί στόν παραλυτικό «τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
Δέν τό κάνει ὅμως καί ἐπιλέγει ἀντίθετα μία λύση πού ἔχει κόπο, πού ἔχει πόνο, πού ἔχει θυσία προσωπική γιά Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε καμία συμμετοχή στή δική μας ἁμαρτία.
Ἐπιλέγει τόν δρόμο τῆς θυσίας, γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση, δέν εἶναι μία ὑπόθεση πού δέν χρειάζεται κόπο καί δέν ἀπαιτεῖ πόνο. Χρειάζεται καί κόπος καί πόνος, καί αὐτόν τόν προσφέρει πρῶτα ἀπό ὅλους ὁ Θεός γιά ἐμᾶς. Γιά νά χαράξει καί σ᾽ αὐτή τήν περίπτωση «ὁδόν σωτηρίας» καί νά μᾶς δείξει πῶς πρέπει νά πορευθοῦμε καί ἐμεῖς, ὥστε νά κερδίσουμε τή σωτηρία πού μᾶς διασφάλισε μέ τή δική του θυσία.
Ὁ Χριστός ὅμως χρησιμοποιεῖ αὐτόν τόν τρόπο, χρησιμοποιεῖ τόν Σταυρό ὡς μέσον τῆς σωτηρίας μας, γιά νά μᾶς διδάξει ἀκόμη τή σχέση τῆς θυσίας μέ τήν ἀγάπη.
Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τήν ὁποία ἀπέρρευσε ἡ σωτηρία μας, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης του πρός τόν ἄνθρωπο. Μιᾶς ἀγάπης πού δέν ἦταν ἀνέξοδη καί ἄκοπη, ἀλλά συνοδεύθηκε ἀπό τόν πόνο καί τήν ἕως θανάτου ὀδύνη τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀγάπη εἶναι τό ζητούμενο καί γιά μᾶς, εἶναι ἡ προϋπόθεση πού θέτει ὁ Χριστός γιά τή σωτηρία μας.
Ἀλλά ἡ ἀγάπη πού μᾶς ζητᾶ, δέν εἶναι μία ἀγάπη λόγων, πού δέν κοστίζουν. Δέν εἶναι μία ἀγάπη συναισθημάτων πού ἐξανεμίζονται μέ τήν πρώτη δυσκολία. Δέν εἶναι μία ἀγάπη δακρύων πού στεγνώνουν μόλις περάσει ἡ ἐπιπόλαιη συγκίνηση.
Ἡ ἀγάπη πού μᾶς διδάσκει ὁ Χριστός ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ του καί ζητᾶ νά μιμηθοῦμε εἶναι μία ἀγάπη θυσιαστική, πού γωρίζει νά προσφέρεται στόν ἄλλο χωρίς νά ζητᾶ ἀνταλλάγματα, χωρίς νά ὑπολογίζει τό κόστος ἤ τίς συνέπειες· μία ἀγάπη πού γνωρίζει νά ζητᾶ συγγνώμη, ἀκόμη καί ὅταν εἶναι βέβαιο ὅτι τό σφάλμα εἶναι τῆς ἄλλης πλευρᾶς.
Αὐτή τήν ἀγάπη μᾶς προσέφερε ὁ Χριστός, ἀδελφοί μου, προσφέροντάς μας τή σωτηρία διά τῆς σταυρικῆς του θυσίας. Καί αὐτή τήν ἀγάπη ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς νά προσφέρουμε καί σέ Ἐκεῖνον ἀλλά καί στούς ἀδελφούς μας. Διότι ἀγάπη χωρίς θυσία δέν νοεῖται, ἐφόσον ἡ ἀγάπη εἶναι προσφορά· καί εἶναι πραγματική καί ἀληθινή μόνο ὅταν ὠφελεῖ αὐτόν στόν ὁποῖο προσφέρεται.
Μία ἀγάπη σύμφωνα μέ τίς δικές μας προδιαγραφές, σύμφωνα μέ τή δική μας γνώμη καί μέ τά δικά μας μέτρα, μία ἀγάπη πού ἀγνοεῖ αὐτόν στόν ὁποῖο ἀπευθύνεται, δέν εἶναι ἀγάπη ἀλλά ἔκφραση ἐγωισμοῦ, ἡ ὁποία ἀντί νά μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία μᾶς παρασύρει στήν καταστροφή καί τήν ἀπώλεια.
Προσκυνώντας, λοιπόν, καί ἀσπαζόμενοι σήμερα τόν τίμιο Σταυρό, ἄς ἀποφασίσουμε νά διδαχθοῦμε ἀπό τή θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, καί ἄς ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά του, γιά νά φθάσουμε καί ἐμεῖς στήν «αἰώνια μακαριότητα», τήν ὁποία μᾶς διασφάλισε ὁ Χριστός μέ τή σταυρική του θυσία.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.