Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2017




† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης
τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
«Δός ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ βεβαίᾳ τόν κύκλον τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ διελθεῖν».
Στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου στόν ὁποῖο εἰσήλθαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πρίν ἀπό λίγες ὧρες ἡ ψυχή μας στρέφεται μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν δωρεοδότη Θεό ἀπό τόν ὁποῖο προέρχεται «πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον». Γιατί ἡ εἴσοδος στόν νέο χρόνο μᾶς ὑπομιμνήσκει τή διπλῆ δωρεά τοῦ Θεοῦ πρός τόν καθένα μας: τή δωρεά τοῦ παρελθόντος ἔτους τό ὁποῖο μᾶς ἀξίωσε νά ὁλοκληρώσουμε μέ εἰρήνη καί ὑγεία ἀλλά καί τή δωρεά τοῦ νέου ἔτους τό ὁποῖο ἡ ἀγάπη του μᾶς προσφέρει γιά νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα μας πρός τόν τελικό προορισμό τῆς ζωῆς μας, πού εἶναι ἡ συνάντησή μας μαζί του.
Γι᾽ αὐτό καί ὁλόθυμη εἶναι ἡ εὐχαριστία μας καί ἡ δοξολογία μας πρός τόν Θεό σήμερα, ἀδελφοί μου. Εὐχαριστία καί δοξολογία, γιατί παρά τίς δυσκολίες, παρά τά προβλήματα, παρά τίς ἀντιξοότητες πού μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσαμε τόν χρόνο πού πέρασε ὡς ἄτομα, ὡς κοινωνία, ὡς ἔθνος καί ὡς ἀνθρωπότητα, ὁ Θεός δέν ἀπέστρεψε τό πρόσωπό του ἀπό τῶν τέκνων του. Μᾶς διαφύλαξε κάτω ἀπό τήν κραταιά του σκέπη, μᾶς προστάτευσε μέ τή χάρη του καί δέν ἐπέτρεψε νά πειρασθοῦμε «ὑπέρ ὅ δυνάμεθα».

Στο ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς



 γράφει ο Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής

Ένα νέο έτος ξεκίνησε δυναμικά και μαζί του γεννιούνται οι καινούριες μας ελπίδες για όσα θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να την αγαπούμε την Πρωτοχρονιά, είναι μια επανεκκίνηση, μια αφετηρία για καινούριες εμπειρίες και ευκαιρίες. Σηματοδοτεί μια λήξη για όσα θέλουμε να ξεχάσουμε και μια νέα αρχή για αυτά που θέλουμε να ζήσουμε.
Ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω μας δεν αλλάζει, στην πραγματικότητα να σκεφθούμε ο καθένας και να πεί στον εαυτόν του, πως έχω μια ευκαιρία να αλλάξω εγώ. Κι αν αυτή μου την επιθυμία την μοιράζονται μαζί μου όλοι οι άνθρωποι γύρω μου, τότε χωρίς να το καταλάβουμε όλοι μαζί αλλάζουμε τον κόσμο, γιατί ο κόσμος είμαστε όλοι εμείς και τα όνειρά μας.
Ακόμα κι αν η νέα χρονιά προοιωνίζεται σκληρή, εγώ ξέρω καλά πως όπου υπάρχουν αλλαγές, εκεί υπάρχουν και ευκαιρίες τις οποίες πρέπει να ανακαλύψουμε. Με θετική σκέψη και ανοιχτό μυαλό, λοιπόν, οφείλουμε να αγωνιστούμε για αυτά που θέλουμε να επιτύχουμε.
Είναι πολύ σημαντικό πριν το ξεκίνημα της νέας χρόνιας να κοιτάξουμε λίγο πίσω και να κάνουμε μια ανασκόπηση της χρονιάς που αφήνουμε πίσω μας. Με κριτική ματιά να δούμε την αλήθεια και να αφήσουμε πίσω αυτά που μας κάνουν δυστυχισμένους. Είναι εξαιρετική η διαπίστωση πως η ευτυχία μας δεν εξαρτάται τόσο από την κατάκτηση όσων μας κάνουν ευτυχισμένους, όσο από εκείνα που κρατάμε στη ζωή μας παρόλο που ξέρουμε πως μας πληγώνουν σαν αγκάθι και μας κάνουν να υποφέρουμε.

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Η υπακοή



Ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἐξάρτηση. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀδύνατο στοιχεῖο τῶν ὀρθολογιστῶν. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι λογικὴ ὕπαρξη. Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν λογικὴ γιὰ νὰ ξεχωρίζει τὰ πράγματα. Αὐτὸ εἶναι ἄσπρο, τὸ ἄλλο μαῦρο, ἐκεῖνο πράσινο. Μήπως κάνουμε κατάχρηση τῆς λογικότητας ὅταν λέμε τὸ ἄσπρο μαῦρο;
Αὐτὸ εἶναι ὑπακοή. Τὸ κέντρο τοῦ μυστηρίου τῆς ἀναπλάσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ κατὰ Θεὸν ὑπακοὴ εἶναι τὸ ἐπιδιωκόμενο μυστήριο τοῦ ἀνακαινισμοῦ καὶ ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπὸ ὅσα μᾶς ὁδήγησαν στὴν φθορὰ καὶ στὸν θάνατο.
Ἡ ὑπακοὴ καὶ ὑποταγὴ στὸν Δημιουργὸ Θεὸ δὲν εἶναι δουλικὴ ἐξάρτηση ὑποτελῶν σὲ κάποιο κυρίαρχο ἐξουσιαστή. Εἶναι φυσιολογικὴ ἐξάρτηση τῶν αἰτιατῶν ἀπὸ τὸ πρῶτο Αἴτιο. Τὰ σύμπαντα, «φυσικῷ τῷ λόγῳ», εἶναι αἰτιατὰ ἐπειδὴ δὲν εἶναι αὐθύπαρκτα. Ἔχουν καὶ τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν παράταση τῆς ὑπάρξεώς τους ἀπὸ τὸν αὐθύπαρκτο Δημιουργό τους.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Ο Άγιος Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος Στέφανος



Το μαρτύριο του Αγίου Στεφάνου
Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Δεκεμβρίου

Σύντομος βίος
Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως κα δυνάμεως ποίει τέρατα κα σημεα μεγάλα ν τ λα».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.
Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος...Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ Λογική...


 
Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου
Στυλιανοῦ Μακρῆ, Δρος Θ.,
Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Βεροίας
Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, παρεμβατικὴ πράξη ἀγάπης ἀπερίγραπτης, ἑνωτικὴ τῶν διεστώτων τομὴ στὸν πεπτωκότα χωροχρόνο, εἶναι τὸ καταλυτικὸ γεγονὸς τῆς ἐν σαρκὶ ἀποκαλύψεως τῆς Αἰτίας καὶ Ἀρχῆς τῶν κτιστῶν ὄντων, τῆς ἐπιφανείας αὐτοπροσώπως τοῦ Δημιουργοῦ ἐν μέσῳ δημιουργημάτων. Ταυτοχρόνως φανερώνει πὼς δὲν ἦταν ἀρκετὸ γιὰ αὐτὴν τὴν Ἀρχὴ νὰ μείνῃ στατικὴ στὸ ἐνέργημα, στὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐνεργείας, καὶ στὴ διατήρηση ἁπλῶς καὶ μόνον τῆς συνεκτικῆς της ἐν κτίσῃ ἰδιότητος. Ὁ Θεὸς δὲν ἄφησε τὸν κόσμο νὰ μείνῃ ὡς εἶχε. Ἔπρεπε ὁ Ὢν νὰ γίνῃ παρών.
Σύμφωνα μὲ τὴν πατερικὴ θεολογία τὰ κτιστὰ ὄντα μετέχουν ἀναλογικῶς στὶς τέσσερις ἐκφάνσεις τῆς ἐνέργειας, τὴν οὐσιοποιό, τὴν ζωοποιό, τὴν σοφοποιὸ καὶ τὴν θεοποιό, με τὶς τρεῖς πρῶτες νὰ ἀφοροῦν στὴ φύση, ὅπως δόθηκε, τὴν δὲ τέταρτη στὴν ἐπιλογή τοῦ προσώπου. Ἡ πέτρα ἔχει ἁπλῶς ὕπαρξη, τὸ πρόβατο ὕπαρξη καὶ ζωή, ὁ ἄνθρωπος καὶ οἱ νοερὲς δυνάμεις ὕπαρξη, ζωὴ καὶ λόγο, οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἄγγελοι ὕπαρξη, ζωή, λόγο καὶ ἁγιότητα. Ἐπειδὴ ὑπάρχει ἡ προοπτικὴ τῆς θέωσης ὡς ἕνας καὶ μοναδικὸς σκοπὸς τῆς δημιουργίας γιὰ τὰ ὄντα ποὺ μετέχουν τῆς σοφοποιοῦ ἐνεργείας, ἡ σχέση τους μὲ τὴν ἔννοια τῆς σοφίας εἶναι βάση καὶ προστάδιο καὶ προϋπόθεση γιὰ τὴν θέωση.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ



 † ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης
τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Ρεύσαντα ἐκ παραβάσεως, Θεοῦ τόν κατ᾽ εἰκόνα γενόμενον … αὖθις ἀναπλάττει ὁ σοφός Δημιουργός».
Ἑορτή τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, ἑορτή τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος συνοψίζει στούς στίχους τοῦ τροπαρίου ὅλη τήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί συγχρόνως ὅλη τήν ἱστορία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Ερωτήματα και απαντήσεις για την Ιερά Εξομολόγηση




ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Τι είναι η Εξομολόγηση ;
Η Εξομολόγηση είναι ένα από τα βασικά Μυστήρια της Εκκλησίας. Μας δίνει τη δυνατότητα να «συμφιλιωθούμε» με τον Θεό, να εξετάσουμε την πίστη και τη ζωή μας και να εξασφαλίσουμε πνευματική υγεία. Είναι πράξη μετάνοιας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση.
Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ΄ Αυτόν. Η Εξομολόγηση μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας. Επιπλέον μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε τους βαθύτερους προβληματισμούς μας, να δεχτούμε συμβουλές και να ενισχυθούμε πνευματικά.

Πως καθιερώθηκε ; Μήπως πρόκειται για πρόσφατη επινόηση των κληρικών ;
Το Μυστήριο καθιερώθηκε από τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός έδωσε στους Αποστόλους την εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες. Στη συνέχεια οι Απόστολοι μετέδωσαν το χάρισμα αυτό στους επισκόπους και τους Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας. Έτσι, μέσω της κανονικής χειροτονίας διαιωνίζεται .

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Γέροντας Σωφρόνιος: Η αγάπη οδηγεί την ανθρωπότητα στον έναν Άνθρωπο.



Η Εκκλησία κατέχει τη δική της “επιστήμη”, αυτήν της Θεογνωσίας. Κι αυτή έχει την οδό και τη μέθοδό της, οι οποίες οδηγούν στη γνώση αυτή. Όποιος θέλει να την αποκτήσει, οφείλει να ακολουθήσει την οδό που χάραξε η Εκκλησία, την οδό της πίστεως και της τηρήσεως των εντολών του Χριστού.
Ο Θεός είναι Αγάπη, και δεν είναι δυνατόν να γνωρισθεί και να θεωρηθεί παρά μόνο με την αγάπη και μέσα από την αγάπη. Γι’ αυτό και οι εντολές του Χριστού, που οδηγούν στη γνώση και τη θεωρία του Θεού, είναι εντολές αγάπης.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Το καλό δεν φέρνει καλό όταν καλώς δεν γίνεται.



Δεν χρειάζεται ούτε υπερβολική αυστηρότητα ούτε μεγάλη επιείκεια. Άστοχες και αδιάκριτες παρεμβάσεις έκαναν ανθρώπους να πικραθούν και να απογοητευθούν για πάντα. Στα θέματα προσεγγίσεως των άλλων δεν ωφελούν πείσματα, ρηχότητες και προχειρότητες. Η διάκριση προέρχεται από γνώση, εμπειρία, πνευματική καλλιέργεια και ωριμότητα. Είναι αποτέλεσμα αυτοελέγχου, αυτοκριτικής, μελέτης και θείου φωτισμού. Η διάκριση παρηγορεί και αναπαύει ψυχές. Η αδιακρισία πληγώνει, κουράζει και ταλαιπωρεί. Έχουν ευθύνη οι καθοδηγοί.  Μη δημιουργούν νέα προβλήματα με επιπόλαιες κατευθύνσεις.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά – Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου



Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· 17 καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. 18 καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. 19 καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. 20 καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. 21 καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. 22 καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. 23 καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. 24 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

Ένα Σάββατο ο Κύριος προσκλήθηκε και κάθισε στο σπίτι κάποιου Φαρισαίου για φαγητό. Κι ένας απ’ αυτούς που ήταν στο τραπέζι, του είπε: Μακάριος είναι εκείνος που θα φάει γεύμα στη Βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος τότε πήρε αφορμή για να μιλήσει για την αιώνια ευφροσύνη της Βασιλείας του Θεού με την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Κάποιος άνθρωπος, είπε, έκανε μεγάλο βραδινό συμπόσιο και κάλεσε πολλούς. Κι έστειλε το δούλο του για να πει στους προσκεκλημένους: Ελάτε, όλα πλέον είναι έτοιμα για το μεγάλο δείπνο.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Εάν συμβουλεύεις τα ευχάριστα αντί τα θεάρεστα, θα είσαι αγαπητός στους ανθρώπους όχι όμως στον Θεό! (Αποφθέγματα)



Η εξομολόγηση είναι θεληματική και ειλικρινής των αμαρτημάτων που διαπράχθηκαν – χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με αυτομεμψία και συντριβή καρδιάς- ενώπιον του προσώπου που η Εκκλησία έχει ορίσει για τη συγχώρεση των αμαρτιών. Για να είναι αληθινή και αποτελεσματική, πρέπει να είναι εκούσια και ειλικρινής, γιατί η βεβιασμένη και ανειλικρινής εξομολόγηση είναι άκαρπη, καθώς δεν αποτελεί γνήσια υπαγόρευση της καρδιάς, έκφραση μεταμέλειας και φανέρωση του πόθου για θεραπεία. Η εξομολόγηση πρέπει να γίνεται χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με θάρρος και αυτοκατάκριση, γιατί το θάρρος είναι εκδήλωση αποστροφής προς την αμαρτία, ενώ η ντροπή δείχνει την έλλειψη θάρρους.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως

Ὅποιος δὲν δοκιμάσθηκε σὲ πειρασμοὺς δὲν θὰ μπορέσει νὰ μπεῖ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἅγιος Ἀντώνιος

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

Η εσωτερική μεταμόρφωση ισούται με δυναμική επανάσταση εναντίον του κακού.



Aρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ.

Το κύριο ερώτημα που τίθεται σήμερα στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο είναι με ποιόν τρόπο μπορεί να αντιστραφεί η κρίση την οποία βιώνουμε, για την οποία μάλιστα όλοι σχεδόν παραδέχονται ότι δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά μια κρίση αρχών και αξιών. Όλοι κατακρίνουν την τακτική της αρπαγής, η οποία οδηγεί στην εξαθλίωση, και παράλληλα προτείνουν ή εφαρμόζουν λύσεις, οι οποίες ωστόσο με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε δεινότερη θέση τους ήδη ταπεινωμένους ηθικά και οικονομικά λαούς. Η χειρότερη μάλιστα παγίδα, στην οποία όλοι μας σχεδόν πέφτουμε, είναι ότι θεωρούμε υπεύθυνους της οποιαδήποτε καταστροφής τους πάντες εκτός από τον εαυτό μας. Όπως ακριβώς ο Αδάμ έριξε το φταίξιμο της παρακοής στη γυναίκα και στο Θεό και η γυναίκα με τη σειρά της στο διάβολο(Γεν. 3,13-14), έτσι και εμείς αγνοώντας την εσωτερική μας αιχμαλωσία από τα πάθη θεωρούμε υπεύθυνους για τα δεινά που υπάρχουν στον κόσμο μόνο τους άλλους και όχι τον ίδιο τον εαυτό μας.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Κυριακή Ι' Λουκά: Η θεραπεία της συγκύπτουσας.




Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. ιγ΄ 10-17
“Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ  Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ  Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. 15 ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 ταύτην δέ, θυγατέρα  Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ”.
 -------------------------------------
Κάποιο Σάββατο ο Κύριος, όπως συνήθιζε, δίδασκε σε μία απ’ τις Συναγωγές. Ανάμεσα στο πλήθος μόλις που ξεχώριζε μία γυναίκα σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο το σώμα της τόσο πολύ, που δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της. Βασανιζόταν η δύστυχη δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια από σατανική ενέργεια. Όταν λοιπόν την είδε ο Κύριος, της φώναξε: Γυναίκα, είσαι ελεύθερη από την αρρώστια σου. Άπλωσε πάνω της τα χαριτόβρυτα χέρια του και την ίδια στιγμή έγινε καλά, σηκώθηκε ολόρθη και δόξαζε τον Θεό για τη θεραπεία της.
Γιατί όμως ο Κύριος σπλαχνίσθηκε και θεράπευσε τη γυναίκα αυτή χωρίς η ίδια να ζητήσει τη θεραπεία της; 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...