Κυριακή ΣΤ' Λουκά (ευαγγελικό ανάγνωσμα)

«Ηρώτησεν αυτόν απελθείν απ’ αυτών ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο»

Σήμερα στο Ευαγγέλιο είδαμε τον Ιησού Χριστό να θεραπεύει ένα δαιμονισμένο. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο θαύμα θεραπείας δαιμονιζόμενου, μέσα στο πλήθος των άλλων θαυμάτων του Κυρίου, που έκαμαν αυτούς που τα έβλεπαν να ομολογούν «ότι δύναμις παρ’ αυτού εξήρχετο και ιάτω πάντας».

Στο σημερινό, όμως, θαύμα μας κάνει εντύπωση, ότι οι κάτοικοι του χωριού που έγινε το θαύμα, αυτοί που είδαν ένα συγχωριανό τους δαιμονισμένο να θεραπεύεται, αντί να ευχαριστήσουν τον Ιησού Χριστό για το καλό που έκαμε στον συγχωριανό τους, που ασφαλώς, πολλοί από αυτούς θα ήταν και συγγενείς του, αντί να τον παρακαλέσουν να μείνει στο χωριό τους, για να θεραπεύσει και άλλους ασθενείς, αυτοί έρχονται και Τον παρακαλούν να φύγει, όχι μόνο από το χωριό, αλλά και από την περιοχή του χωριού τους, «παρακάλεσαν αυτόν όπως μεταβεί από των ορίων αυτών».

Γιατί αυτό; Το Ευαγγέλιο μας λέγει ότι φοβήθηκαν. Ότι «φόβω πολλώ συνείχοντο». Φοβήθηκαν αντί να χαρούν, διότι εθίγησαν τα συμφέροντα τους. Τα δαιμόνια που φώλιαζαν μέσα στην ψυχή και το σώμα του δαιμονισμένου και τον έκαμαν να σπάζει τις αλυσίδες με τις οποίες τον έδεναν και να τρέχει γυμνός, κυνηγώντας τους ανθρώπους, ζήτησαν από τον Ιησού Χριστό να τους επιτρέψει να έλθουν στην αγέλη των χοίρων που έβοσκαν στο βουνό. Τότε οι δαιμονισμένοι χοίροι, έτρεξαν προς τον κρημνό και πνίγηκαν στη λίμνη. Αυτό έθιξε τα συμφέροντα τους. Αυτό τους φόβιζε, να μην πάθουν το ίδιο και άλλα δικά τους κοπάδια χοίρων.

Εδώ παρατηρούμε ότι υπάρχουν δυο ειδών φόβοι. Υπάρχουν οι φόβοι του κόσμου, υπάρχει και ο φόβος του Θεού. Οι φόβοι του κόσμου έχουν σχέση με κινδύνους σωματικούς, όπως για ασθένειες, για δυστυχήματα για τον θάνατο ή για ζημιές περιουσιακών στοιχείων, από πυρκαγιές, πλημμύρες, ναυάγια, αλλά και για ζητήματα που θίγουν τα υλικά μας συμφέροντα, όπως χρεοκοπίες, ζημιές χρηματιστηρίων, ληστειών και καταχρήσεων.

Ένας τέτοιος φόβος ήταν αυτός που έκαμε τους συγχωριανούς του δαιμονισμένου να διώξουν τον Ιησού Χριστό. Είδαν έναν άγνωστο σ’ αυτούς άνθρωπο, τον Ιησού Χριστό, να έχει τόση αφάνταστη δύναμη, να θεραπεύει ένα δαιμονιζόμενο που ποτέ δεν  έλπιζαν να θεραπευτεί, και ταυτόχρονα αυτός ο άγνωστος να γκρεμίζει τα κοπάδια των χοίρων τους στη θάλασσα,.Φαντάζονται ίσως, ότι και άλλη ζημιά θα μπορούσε να τους κάνει, αν έμενε κοντά τους, και φτάνουν στο σημείο να τον διώξουν. Αντί να φοβηθούν τον διάβολο, φοβούνται τον Θεό, που ζημιώνει τα οικονομικά συμφέροντα τους.

Μήπως και μεις καμμιά φορά προτιμούμε τα υλικά και ίσως παράνομα συμφέροντα μας από την πίστη μας και την αγάπη μας προς τον Θεό; Πολλές φορές διώχνουμε και εμείς οι Χριστιανοί τον Θεό από τον εαυτό μας, από την οικογένεια μας. Τον διώχνουμε από τον εαυτό μας κάθε φορά που περιφρονούμε το θέλημα Του και καταπατούμε τις εντολές Του. Τον διώχνουμε από την οικογένεια μας, όταν κάνουμε ψεύτικο, πολιτικό λεγόμενο γάμο αντί να ζητήσουμε την ευλογία του Θεού με το Μυστήριο του γάμου, Τον διώχνουμε, όταν παραμελούμε να δώσουμε στα παιδιά μας Χριστιανική αγωγή, ίσως και με το δικό μας κακό παράδειγμα. Τον διώχνουμε από την Κοινωνία μας, από το Έθνος μας,  όταν κάνουμε νόμους τελείως αντίθετους με το θέλημα Του, όταν υποβιβάζουμε το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία μας, Μήπως εμείς είμαστε χειρότεροι των Γεργεσηνών; Διότι είχαν το ελαφρυντικό ότι γι’ αυτούς ήταν ένας άγνωστος, ο περαστικός από το χωριό τους ,Χριστός. Για μας δεν είναι απλός γνωστός, αλλά είναι ο  Θεός μας. Σε Εκείνου το όνομα βαφτισθήκαμε. Είναι ο Θεός των πατέρων μας. Είναι Εκείνος που ξέρουμε ότι σταυρώθηκε για μας. Είναι Εκείνος που μας έδωσε το Ευαγγέλιο, τις εντολές Του, που αν τις τηρήσουμε θα χαιρόμαστε τη ζωή μας αυτή και την άλλη που μας περιμένει. Θέλουμε να έχουμε μαζί μας τον Θεό που διώχνει τα δαιμόνια, τα πάθη, τις αμαρτίες από τις ψυχές και τις κοινωνίες των ανθρώπων.

Υπάρχει και ο άλλος φόβος, ο καλός φόβος, ο φόβος του Θεού. Ο Χριστιανός δεν βλέπει τον Θεό σαν ξένο, τον βλέπει σαν Πατέρα. Τον σέβεται, τον υπολογίζει σαν Βασιλέα και Κύριο των πάντων. Τον αγαπά για την αγάπη Του σ’ εμάς. Και δεν περιφρονεί το θέλημα Του.

Δεν φοβάται τον θεό, αλλά φοβάται μήπως η δική του συμπεριφορά είναι αντίθετη με το θέλημα Εκείνου. Φοβάται μήπως με την ολιγοπιστία του, με την απροσεξία του, απομακρυνθεί από το Θεό. Φοβάται μη χάσει την αγάπη του Θεού. Φοβάται μη χάσει τη ψυχή του και τη σωτηρία του για την οποία ο Χριστός σταυρώθηκε.

Αυτό είναι ο φόβος του Θεού. Να Τον θέλεις τον Θεό, να τον έχεις πάντα κοντά σου και όχι να Τον διώχνεις με τις αμαρτίες σου.

Είθε η Χάρις του Θεού να μας αξιώνει να έχουμε αυτόν τον αληθινό φόβο του Θεού. Να μην τον διώχνουμε, προτιμώντας να έχουμε τα κοπάδια, των παθών μας, αλλά να Τον έχουμε πάντα κοντά μας, «βοηθόν και σκεπαστήν μας εις σωτηρίαν

 Γιώργος  Σαββίδης

πηγή:εδώ