Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Αποφθέγματα Πατέρων περὶ ἀνεξικακίας.




Επε ββς Ζήνων:
«κενος πο θέλει ν᾿ κούσει γρήγορα Θες τν προσευχή του, μόλις σταθε ρθιος κα ψώσει τ χέρια του γι ν προσευχηθε πρς τ Θεό, πρν π᾿ λα κα προτο κόμα εχηθε γι τ δική του ψυχή, ς προσευχηθε π τ κατάβαθα τς ψυχς του γι τος χθρούς του. Κα μ᾿ ατή του τν πράξη, γι τι κι ν παρακαλέσει τ Θεό, θ εσακουστε».
ν καθόταν κάποτε ββς ωάννης Κολοβς μπροστ π τν κκλησία, τν περιτριγύρισαν ο δελφο κα το μπιστεύονταν τος λογισμούς τους. Τν εδε κάποιος π᾿ τος Γέροντες κα πειδ πολεμήθηκε π φθόνο, το επε:
«Τ κανάτι σου, ωάννη, εναι γεμάτο δηλητήριο».
Κα ββς ωάννης το επε:
«τσι εναι, ββ. Κα ατ τ επες, γιατ βλέπεις μόνο τ ξω. Κα τί δν θ εχες κόμη ν πες, ν βλεπες κα τ μέσα;»
Επε ββς Ποιμν γι τν ββ σίδωρο τι, ταν μιλοσε στος δελφος στν κκλησία, ατν τν λόγο μόνο λεγε:
«δελφοί, συγχωρστε κα θ συγχωρηθον κα ο δικές σας μαρτίες».


Επε ββς Ποιμήν:
«ποιαδήποτε ταλαιπωρία κι ν πέσει πάνω σου, θ τ νικήσεις μ τ σιωπή».
κόμα επε:
« πονηρία δν ξουδετερώνει καθόλου τν πονηρία, λλά, ἐὰν κάποιος σο κάνει κακό, σ εεργέτησέ τον, γι ν ξαφανίσεις τν κακία μ τ καλ ργα».
κουσε ββς Ποιμν γι κάποιον πο τρωγε κάθε ξι μέρες, διότι ργιζόταν.
Κα επε Γέροντας: «μαθε ν σηκώνει τ βάρος τς νηστείας τν ξι μερν κα δν μαθε ν διώχνει τν ργή του».
Κάποιος δελφός, πο δικήθηκε π λλον δελφό, λθε στν ββ Σισώη κα το επε:
«δικήθηκα π κάποιον δελφ κα θέλω ν πάρω πίσω τ δίκιο μου».
Γέροντας μως τν παρακαλοσε λέγοντας:
«Μή, τέκνον, καλύτερα φησέ το στ Θε τ θέμα το δίκιου σου».
Κι κενος πέμεινε: «Δν θ σταματήσω τν πόθεση, σπου ν πάρω τ δίκιο μου πίσω».
Τότε Γέροντας το επε: «ς σηκωθομε γι προσευχή, δελφέ».
Καί, φο σηκώθηκε, επε Γέροντας:
«Θε δν σ᾿ χουμε πλέον νάγκη ν φροντίζεις γι μς, γιατ μες ο διοι παίρνουμε πίσω τ δίκιο μας».
Μόλις λοιπν τ κουσε ατ δελφός, πεσε στ πόδια το Γέροντα λέγοντας:
«Συγχώρεσέ με, ββ, δν θ ζητήσω πλέον τ δίκιο μου π τν δελφό».
Πγαν κάποτε στ σκητήριο νς Γέροντα λστς κα το επαν:
«χουμε λθει ν σο πάρουμε σα χεις στ κελί σου».
Κι κενος επε: «Πάρτε σα νομίζετε, παιδιά μου».
Πραν λοιπν σα βρκαν στ κελί, ξέχασαν μως να σακολι πο ταν κε κρεμασμένο.
Τ πρε λοιπν Γέροντας κι τρεχε π πίσω τους φωνάζοντάς τους κα λέγοντας:
«Παιδιά, πρτε ατ πο ξεχάσατε στ κελί σας».
Κι κενοι, πειδ θαύμασαν τν γαθότητα το Γέροντα, βαλαν στ θέση τος λα τ πράγματα το κελιο κα μετανιωμένοι λεγαν μεταξύ τους:
«Πραγματικ ατς εναι νθρωπος το Θεο».

Επε νας π τος Πατέρες:
«Ἐὰν κάποιος σ κακολογήσει, σ πές του καλ λόγια.
Ἐὰν τ δεχθε, θ εναι καλ κα γι τος δυό. Ἐὰν πάλι δν τ δεχθε, ατς θ λάβει π τν Θε γι τ βριστικά του λόγια κι σ γι τ καλά σου λόγια».

Επε Γέροντας:
«Ἐὰν κάποιος θυμηθε ατν πο τν θλιψε τν περιφρόνησε τν κακολόγησε τν βλαψε, φείλει ν τν φέρνει στ μνήμη του σν γιατρ σταλμένο π᾿ τν Χριστό. Κα χει χρέος ν τν θεωρε εεργέτη του.
Διότι τ τι στενοχωρεσαι, εναι χαρακτηριστικ ρρωστης ψυχς, ν δν σουν ρρωστος, δν θ σ πείραζε. φείλεις ν χαίρεσαι μ τν δελφό, διότι ατός σου φανέρωσε τν ρρώστια σου, κα ν εχεσαι γι᾿ ατν σν ν πρόκειται γι να θεραπευτικ φάρμακο πο σο τό ᾿στειλε διος Χριστός. ν μως νιώθεις μσος γι᾿ ατόν, εναι σν ν λς μέσα σου κατ το Χριστο:
Δν θέλω ν δεχτ τ φάρμακά σου, θέλω ν σαπίσω μέσα στ τραύματά μου».

Επε λλη φορά:
«Ατς πο θέλει ν γιατρευτε π᾿ τ φοβερ τραύματα τς ψυχς, προκειμένου ν᾿ παλλαγε π᾿ τν ρρώστια, φείλει ν πομένει σα θ το κάνει γιατρός. Γιατ οτε κι ατς πο πάσχει σωματικ δέχεται εχαρίστως ν τν κόβουν ν τν καυτηριάζουν ν πάρει καθαρτικό, λλ κα μόνο πο τ θυμται ηδιάζει. μως πείθει τν αυτό του πς χωρς ατ το εναι δύνατον ν᾿ παλλαγε π᾿ τν ρρώστια. Κα πομένει σα το κάνει γιατρός, γιατ γνωρίζει πς δοκιμάζοντας προσωριν κάτι χι εχάριστο, θ παλλαγε π᾿ τν μακροχρόνια σθένεια.
ργανο το Χριστο πο καυτηριάζει εναι ατς πο σ προσβάλλει σ κακολογε κα σ παλλάσσει π᾿ τν κενοδοξία.
Καθαρτικ πο σο στέλνει Χριστς εναι ατς πο σο προκαλε λικ ζημία, γιατ σ παλλάσσει π᾿ τν πλεονεξία.
Κα ατς πο ποφεύγει ναν πειρασμ π᾿ τν ποο θ χει φέλεια, ποφεύγει ζω αώνια.
Κα ποις λλος χάρισε στν γιο Στέφανο τέτοια δόξα, σν ατ πο πέκτησε π᾿ ατος πο τν λιθοβόλησαν;»

λλη φορ επε:
«γ δν κατακρίνω ατος πο μ κατηγορον, λλ τος ποκαλ εεργέτες μου. Κι οτε πάλι κάνω πέρα τν γιατρ τν ψυχν τν ρα πο προσφέρει τ φάρμακο τς τιμίας στν κενόδοξη ψυχή μου».

Επε νας Γέροντας:
«Βλέπουμε τν σταυρ το Χριστο, διαβάζουμε γι τ πάθη του, κι μως μες δν σηκώνουμε καμία προσβολή».

από το "Μέγα Γεροντικό"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...