Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Κυριακή της Σαμαρείτιδος:Ο Θεός δεν ανήκει σε κανένα λαό!



 Τ εαγγελικ νάγνωσμα πο κούσαμε περιγράφει τ συνάντηση το ησο Χριστο μ τν σαμαρείτιδα στ πηγάδι το ακώβ.
Συνήθιζε ν προκαλ τς χαλασμένες συνειδήσεις τν γύρω Του Θεάνθρωπος, πάντοτε βέβαια μ σκοπ ν τς προσεκλύσ πρς τν λήθεια κα ποτ γι ν προσβάλ. Γι’ ατ κα κπληξη κείνης ταν κδηλη στ πρόσωπό της, ταν εδε μ πόση εκολία νας ουδαος πιασε κουβέντα μ μία σαμαρείτιδα, συνήθιστο γεγονός, δεδομένου το ποκλεισμο κάθε πικοινωνίας ουδαίων κα σαμαρειτν λόγ θρησκευτικν διαφορν. κπληξή της κορυφώθηκε, ταν συνομιλητής της τς ποκάλυψε πτυχς τς ζως της μ κάθε λεπτομέρεια. λλ κα ο διοι ο μαθητς ξεπλάγησαν, ταν Τν εδαν ν κουβεντιάζ μ μία αρετική.

Κάθισε στ πηγάδι το ακβ κα βρκε κε τν εκαιρία ν μιλήσ γι τ ληθιν νερό, κενο πο καθαρίζει κα γιάζει τν νθρωπο. Χωρς προκατάληψη κα τν μικροκαρδία τν τυπολατρν, γεμάτος γάπη γι τν νθρωπο πο περιπλανιέται στος δρόμους τν θρησκειν, σπάζει τ φράγμα το μωσαϊκο νόμου κα διαλέγεται μ μία γυνακα, πο εχε στατη ρωτκ ζωή, προφασιζόμενος τι διψ κα ζητντας π ατν λίγο νερό. Βρίσκει εκαιρία ν μιλήσ γι να λλο νερό, τ ποο τς πόσχεται, γι ν τν ξεδιψάσ ριστικ π τν γνοια το Θεο, πο προκαλε μαρτία, γι ν τν παλλάξ π τν φλόγα τν σαρκικν παθν κα ν τν σώσ.
Δίνει κα σ’ μς να πόδειγμα συμπεριφορς πέναντι σ σους εναι διαφορετικο στς θρησκευτικς πεποιθήσεις. λεύθερος π συμπλέγματα, νοιχτόκαρδος, φοβος, ληθινός, κάνει τ πρτο βμα κα πλησιάζει τν νθρωπο, γι ν το προσφέρ τ νερ πο ξεδιψ, τν κτιστη χάρη Του, πο καθαρίζει σν λουτρ τ πταίσματα, πο ρδεύει ς λλος ορδάνης ποταμς τς καρδις τν μετανοούντων.
Δν θ τ καταλάβει κείνη τν ρα σαμαρείτιδα, γι’ ατ κα θ τ ζητήσ π τν Χριστό, μόνο κα μόνο γι ν μν ναγκάζεται ν πηγαινοέρχεται στ πηγάδι. Σύντομα μως θ κατανοήσ πλήρως τόσο τ λόγια, σο κα τ ποιός ταν κενος πο τς μίλησε. Θ φωτιστ μέσα στς κτνες το θεϊκο Του φωτός κα θ μαρτυρήσ «περ το φωτός». Μ τν μεταστροφή της θ φαρμόσ τν λόγο το Κυρίου, τι «ο ληθινο προσκυνητα προσκυνήσουσι τ Πατρ ν Πνεύματι κα ληθεί». μαρτωλ σαμαρείτιδα, πο εχε μέχρι τότε γευθε τν ρωτα πολλν νδρν, θ λουστ μέσα στ ζωνταν νερ το Μεσσία, θ γίν φωτειν πόδειγμα μετανοίας, θ νομαστ Φωτειν κα θ ξιωθ μαζ μ τ πτ παιδιά της ν γίν σαπόστολος κα μάρτυρας π τν χρόνων το διώκτη τν χριστιανν Νέρωνος.
Στ Σιχρ κούγεται μεγάλη λήθεια, τι Θες δν κατοικε σ πίγειο τόπο, δν λατρεύεται ποκλειστικ κα μόνον π να λαό, δν περιορίζεται λατρεία Του π τύπους κα δν ποκρυσταλλώνεται πίκληση το νόματός Του στ πλαίσιο μις σειρς νομικν διατάξεων. Θες ναπαύεται κε, που νθρωπος γωνι γι τν σωτηρία του, θρονιάζεται κε, π’ που κθρονίζονται τ πάθη κα τ σαρκικ φρόνημα, δοξάζεται μ τος στεναγμος τς χαρμολύπης κα τ δάκρυα τς μετανοίας, εαρεστεται μ τν ελικριν ξομολόγηση.
Θες δν νήκει σ κανένα λαό· μες νήκουμε σ’ κενον. Θ λεγα, δελφοί μου, τι Θες μλλον νήκει σ’ κείνους πο Τν ζητον κα τν γαπον, ζντας «ν Πνεύματι κα ληθεί», δηλαδ μέσα στν ληθιν πνευματικ ζωή, τ ζω τς ρθόδοξης κκλησίας· νήκει σ’ κείνους πο ζον τν λήθεια τς πίστεως κα πιστεύουν ρθά. ρθ πίστη κα πράξη εναι τ ελογημένο πηγάδι το ζντος δατος, π τ ποο ντλεται τ νεξάντλητο νερ πο ξεδιψ τν νθρωπο γι πάντα.  
Σ κάποιες περιοχς το πλανήτη μας πάρχει λειψυδρία. Ο νθρωποι στερονται τ πιό πολύτιμο κα πλούσιο γαθό. Μέχρι κα πόλεμοι γίνονται γι χάρη του. Χριστς ξεδιψ μως κα τν ψυχή μας. λτε ν δοκιμάσουμε ατ τ νερ κα δν θ πογοητευθομε. ς σηκωθομε π τ λασπόνερα τς διαφορίας, τς τεμπελις, τς πλάνης, το γωϊσμο, τν παθν, τν μαρτιν, τν αρέσεων, γι ν πιομε τ καθαρ κα κρυστάλλινο νερ τς ληθινς λατρείας, καθς Το πευθύνουμε μ πίγνωση τν παράκληση: «Δός μοι τοτο τ δωρ, Κύριε, να μ διψ».

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...