ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΛΟΥΚΑ: Η ελεημοσύνη δεν έχει απαραίτητο συστατικό τα χρήματα αλλά την αγάπη.

(Λουκ. 16.19-31)

«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τωσαν αὐτῶν».

Μία ἀπό τίς παραβο­λές τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλου­σί­ου καί τοῦ πτωχοῦ Λα­ζάρου.

Ὁ  ἕνας, πλού­σι­ος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήματα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδι­α­φοροῦσε γιά τόν τα­λαί­πωρο Λάζαρο, ὁ ὁποῖος πε­ρί­μενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦ του ὑπομο­νε­τικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψί­χου­λα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου ἰδιοκτή­του. Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁ Λάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά· γιατί ἡ ἔλ­λειψη τῶν ὑλικῶν ἀγα­θῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖ στήν ταπεί­νω­ση καί τήν ὑπακοή, ἀρε­­­­τές πού τοῦ χάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλ­ποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκλη­ρό­τητα καί τήν ἀκαρδία τοῦ πλουσίου, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων μετά τόν θάνατό του βρέθη­κε στόν «τό­πον τῆς βα­σάνου».

Τά παραδείγματα τῶν δύο αὐτῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς εὐαγγε­λι­κῆς περικοπῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀκραῖα, ὁ Χρι­στός ὅμως τά παρουσιά­ζει ἐπίτηδες γιά νά κι­νήσει τήν προσοχή μας καί νά μᾶς διδάξει αὐτό τό ὁποῖο θέλει. Καί αὐτό πού θέλει νά μᾶς διδάξει εἶ­ναι αὐτό πού λέγει ὁ πα­τριάρ­χης Ἀ­βρα­άμ, ὅ­ταν ὁ πλού­σιος τόν πα­ρακαλεῖ νά στεί­λει στή γῆ τόν Λάζαρο γιά νά εὐαι­σθη­τοποιή­σει μέ τόν λόγο του τούς πέ­ντε ἀδελ­φούς του, οἱ ὁποῖοι προφα­νῶς ζοῦ­­σαν μιά ἀνάλο­γη μέ αὐτόν ζωή, ὥστε νά με­τανοή­σουν, γιά νά μήν βρε­θοῦν καί αὐτοί στόν ἴδιο τόπο τῆς βα­σάνου καί τῆς κο­λά­σε­ως.

«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τω­σαν αὐτῶν». Ἔ­χουν τόν νόμο τοῦ Μω­ϋ­­σέως, λέει ὁ Ἀβραάμ, καί τίς διδασκαλίες τῶν προφη­τῶν. Ἄς  ἀκού­σουν καί ἄς ἐφαρμό­σουν αὐτόν τόν νόμο καί ἀρκεῖ γιά νά ἀντιλη­φθοῦν τί πρέπει νά κά­νουν οἱ ἀδελφοί σου γιά νά μή βρεθοῦν καί αὐτοί στήν κόλαση.

Τό ἴδιο ἐπαναλαμβά­νει καί σέ μᾶς σήμερα ὁ Χριστός. Σέ μᾶς πού μπορεῖ νά διερωτώμεθα τί μᾶς ἀφορᾶ αὐτή ἡ παραβολή ἤ τί σχέση μπορεῖ νά ἔχουμε ἐμεῖς μέ τόν σκληρόκαρδο πλού­σιο.

Καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, δέν ἔχουμε μόνο τόν μωσαϊκό νόμο καί τούς προφῆτες, ἀλλά ἔχουμε τόν νόμο τοῦ εὐ­αγγελίου καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε τόν νόμο τῆς ἀγάπης καί τήν ἴδια τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σαρκωμένη στό πρόσωπο τοῦ Χρι­στοῦ, καί σύμφωνα μέ αὐτά ὀφείλουμε νά ρυ­θμίζουμε τή ζωή μας. Διότι, αὐτό πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς γιά νά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του καί νά μᾶς ἀπαλ­λάξει ἀπό τή βάσανο τῆς κολάσεως, εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό κριτήριο μέ βάση τό ὁποῖο θά κριθοῦμε κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού διαχωρίζει τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς ἀναξίους τοῦ ἐλέους καί τῆς χάριτός του.

Καί ἡ ἀγάπη, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι μία ἐν­το­λή πού ἀπευθύνε­ται μό­νο στούς πλουσίους, δέν εἶναι μία ἐντολή πού ἀπευθύνεται μόνο σέ ὅσους ἔχουν τήν οἰ­κονομική ἄνεση νά βοη­­­θήσουν καί νά συν­δρά­μουν τούς ἐν­δεεῖς ἀδελφούς τους. Εἶναι κάτι πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ὅλους μας, γιατί ὅ­λοι μποροῦμε νά τήν προσφέρουμε στόν πλη­σίον μας· γιατί ὅλοι μπο­­ροῦμε νά βοηθή­σου­­με αὐτόν πού ἔχει ἀνά­γκη, αὐτόν πού πει­νᾶ, αὐτόν πού διψᾶ, αὐτόν πού ἀσθενεῖ, αὐ­τόν πού δοκιμάζεται, αὐ­τόν πού ὑποφέρει, ἐάν τό θέλουμε. Γιατί γιά τόν Θεό δέν μετρᾶ ἡ ποσότητα αὐτοῦ πού προσφέρουμε, ἀλλά ἡ διάθεσή μας. Καί, ὅπως δέχθηκε τό δίλεπτο τῆς χήρας, μιά ἀσήμα­ντη δηλαδή προσφορά, ἔτσι δέχεται καί τιμᾶ καί ἀνταμείβει καί τή δική μας προσφορά ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπό μας, πού τόν θεωρεῖ ὁ ἴδιος ἀδελφό του. Γιατί καί ἡ πιό μικρή προσ­φο­ρά, ὅταν δίδεται μέ ἀγά­πη, ὅταν δίδεται ἀπό τήν καρδιά μας, στηρίζει καί ἐνισχύει αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη.

Ἄς ἀκούσουμε, λοι­πόν, ἀδελφοί μου, τήν προτροπή τῆς σημε­ρινῆς εὐαγ­γελικῆς πε­ρι­κοπῆς, ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τῆς ἀγάπης πού ἀπευ­θύνει πρός ὅλους μας ὁ Χρι­στός καί ἄς δείξουμε αὐτή τήν ἀγάπη πρός ὅλους τούς συνανθρώ­πους μας, πρός ὅλους τούς ἀδελ­φούς μας. Ἄς ἀξιο­ποι­ήσουμε αὐτή τήν εὐ­καιρία γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη καί τήν φι­λαλληλία μας, γιά νά δείξουμε τήν ἀλληλεγ­γύη καί τή στοργή μας πρός τούς ἔχοντας ἀνά­γκη ἀδελφούς μας, ὥστε νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἄξιοι τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς αἰωνίου βασι­λεί­ας του. Ἀμήν.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων