Μην ζορίζεις κανέναν και για τίποτα.

"Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπαίνει στο ιερό της ψυχής μας με τη βία. Ζητά πρώτα ταπεινά την άδειά μας".

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος  

 Η ελευθερία είναι το ιδίωμα της αγάπης του Θεού.
Γι' αυτό και ο Θεός δεν πιέζει, δεν καταδυναστεύει την θέλησή μας, δεν επιβάλει την γνώμη Του, δεν προσπαθεί να εισβάλει στην ζωή μας με τρόπο βίαιο και απόλυτο.

Ο Θεός λέγει "όστις θέλει...". Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει, όποιος θέλει ας με αφήσει να μπω στη ζωή του· όποιος θέλει ας με πιστέψει, ας με αγαπήσει.
Όπως λοιπόν ο Θεός μας αγαπά χωρίς κτητικότητα, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς να μας καταδυναστεύει, έτσι κι εμείς καλό είναι ν' αγαπούμε τους άλλους θεοπρεπώς.

Δεν είναι το θέμα πως θα ανταποκριθεί ο άλλος στην αγάπη μας. Το θέμα είναι εάν εμείς τον αγαπούμε.

Εμείς όμως πιο πολύ μας ενδιαφέρει πώς ο άλλος ανταποκρίνεται στην αγάπη μας, παρά εάν η αγάπη μας αυτή είναι γνήσια και βαθιά, ανόθευτη από ιδιοτέλεια, θυσιαστική και χριστομίμητη.

Εσύ λοιπόν αγάπα κι άσε τον άλλον να αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Άσε τον ελεύθερο χωρίς να προσπαθείς να τον κάνεις να ανταποκριθεί στην αγάπη σου όπως και όσο θέλεις εσύ. Διότι εάν γίνεται αυτό, τότε η αγάπη σου πάσχει από το ισχυρό σου θέλημα, το οποίο ντύνεται τον μανδύα της αγάπης μα ουσιαστικά εξυπηρετεί τον εγωισμό σου.

Εάν αγαπάς τον άλλον άσε τον ελεύθερο να επιλέξει τι θέλει να κάνει, πώς θέλει να ζήσει, τι θέλει να φάει, τι χρώμα μπλούζα να αγοράσει, τι αυτοκίνητο να πάρει, σε ποιον θα μιλήσει και πόσο θα μιλήσει, εάν θα πάει ταξίδι, εάν μετακομίσει, τι θέλει να σπουδάσει, με ποιον θέλει να είναι.

Εσένα να μη σε απασχολεί τι κάνει ο άλλος, αλλά τι κάνεις εσύ για τον άλλον· κι αν αυτό που κάνεις δεν φέρνει σε δύσκολη θέση τον άλλον.

Εσένα να σε απασχολεί η αγάπη σου ως δόσιμο και όχι ως δόση που περιμένει ανταπόδοση.

Εάν ο Θεός σέβεται με τέτοιον σκανδαλιστικό τρόπο την ελευθερία μας ποιοι είμαστε εμείς που θα κάνουμε το αντίθετο;

Πολλές φορές υποστηρίζουμε ότι η καταδυνάστευση των άλλων γίνεται για το "καλό τους" ή "από ενδιαφέρον" ή "από αγάπη". Από την στιγμή που ο άλλος νιώθει πιεσμένος ή νιώθει μια δυσαρέσκεια με την κτητικότητα μας καλό είναι να δούμε την συμπεριφορά μας ώστε να αποφεύγονται στο μέλλον παρόμοια περιστατικά.

Τέτοια περιστατικά συνήθως γίνονται με ανθρώπους που έχουμε καθημερινή σχέση, που έχουνε ενεργό ρόλο στη ζωή μας, και τους έχουμε με επιλογή μας. Και όντως είναι δυστύχημα ενώ τους ανθρώπους αυτούς τους θέλουμε στη ζωή μας, τελικά τους θλίβουμε και τους απομακρύνουμε από την ζωή μας.

Πάντα οι άνθρωποι αυτοί μας δείχνουν σημάδια δυσαρέσκειας. Θα πρέπει να έχουμε την διάκριση να αντιλαμβανόμαστε και να εκτιμούμε σωστά τα σημάδια αυτά ώστε να σταματούμε την απρεπή συμπεριφορά μας, γιατί αλλιώς αργά ή γρήγορα θα έρθει η σύγκρουση που μπορεί να είναι σοβαρότατη.

Εάν δεν έχουμε εμείς τα αισθητήρια να αφουγκραζόμαστε τον άλλον άνθρωπο, τουλάχιστον μην τον θεωρούμε ιδιότροπο και κακότροπο όταν μας αποκαλύψει την καταπίεση που του προκαλούσαμε κι ένιωθε μέσα στην καρδιά του.

Μην δικαιολογούμε τον εαυτό μας ότι όλα όσα κάναμε, λέγαμε κτλ. τα κάναμε με αγάπη και δεν καταλαβαίναμε την δυσαρέσκεια που προκαλούσαμε στον άλλον (άρα είμαστε αθώοι)· διότι αυτό δείχνει περίτρανα ότι και κακό κάναμε στον άλλον αλλά και δεν το παίρναμε χαμπάρι, που σημαίνει ότι τον άλλον δεν τον προσεγγίζαμε τελικά με γνήσια αγάπη, δεν είχε προτεραιότητα ο άλλος αλλά το θέλημά μας το οποίο επιβάλαμε στον άλλον ή τέλος πάντως αυτό επιδιώκαμε.

Έτσι καταστρέφονται οι διαπροσωπικές μας σχέσεις. Διότι δεν υπάρχει πνεύμα ελευθερίας αλλά υπάρχει πνεύμα επιβολής κι ας φορά το προσωπείο της ευγένειας και του ενδιαφέροντος.

Εγώ έχω κάνει αυτό το λάθος πολλές φορές. Μπορεί κι εσύ να "πιάνεις" τον εαυτό σου. Μακάρι από τα λάθη μας αυτά να γινόμαστε πιο συνετοί, πιο σοφοί, πιο ταπεινοί. Διότι είναι φοβερό να αγαπάς κάποιον κι όμως να τον πληγώνεις, είναι φοβερό να χάνεις κάποιον από την ζωή σου επειδή προτίμησες να επιβάλεις το θέλημά σου.

Καλύτερα να χάσουμε, παρά να χάσουμε τον άλλον. Πίστεψέ με, είναι καλύτερο.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος