ΚΥΡΙΑΚΗ ΙE´ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ): Ελπίζουμε γι'αυτό και δεν σταματάμε τον αγώνα μας.

«Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο».

Τό θέμα τῆς σωτηρίας, ἕνα θέμα πού ἀπασχο­λοῦσε καί ἀπασχολεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους τίθεται σήμερα τόσο ἀπό τό ἀποστολικό ὅσο καί ἀπό τό εὐαγγελικό ἀνάγνω­σμα.

Στήν ἐπιστολή του πρός τόν μαθητή του Τιμόθεο ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀφοῦ τόν προ­τρέπει στούς πνευμα­τι­κούς ἀγῶνες, τόν δια­βε­βαιώνει ὅτι αὐτοί ἔ­χουν σημασία καί ἀξία, διότι στηρίζονται στήν ἐλ­­πίδα τῆς σωτηρίας τήν ὁποία προσφέρει ὁ Χριστός.

Ὁ ρόλος τῆς ἐλπίδος τῆς σωτηρίας εἶναι, ἀ­δελ­φοί μου, καταλυ­τι­κός, στή ζωή μας, γιατί κανείς δέν ἐ­πι­θυμεῖ νά κοπιάζει μά­­ταια καί χω­ρίς νά προσ­βλέπει σέ κάποιο ἀπο­τέ­­λεσμα. Καί ὁ ἀπό­στο­λος Παῦ­λος οὔτε τρέ­φει οὔτε δη­μιουργεῖ ψευ­δαι­σθή­σεις στόν μα­θη­τή του Τιμόθεο. Γνω­ρί­ζει ὅτι ὁ πνευ­μα­τικός ἀγώνας τόν ὁποῖο κα­λεῖ­ται νά κάνει κάθε ἄν­­θρωπος πού πιστεύει στόν Χρι­στό δέν εἶναι μία εὔ­κο­λη καί ἀνώ­δυ­νη ὑπό­θεση. Θέλει κόπο καί προσπάθεια, διότι πνευ­ματικός ἀγώνας ση­­­μαί­νει νέκρωση τοῦ πα­λαιοῦ ἀνθρώπου, ση­μαί­­νει προσπάθεια νά βαδίσουμε ἀντίθετα ἀπό τό θέλημά μας, γιά νά ἐκριζώσουμε τόν ἐγωισμό μας, τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας. Ὅμως ὁ ἀγώνας αὐτός δέν εἶναι χωρίς ἀντί­κρι­­σμα. Τόν κάνει ὁ χρι­­­­στιανός γιατί πι­στεύ­­ει στόν Θεό καί για­τί ἐλπίζει στή σω­τη­ρία του.

Μέ τόν ἀγώνα αὐτό, βεβαίως, ὁ πιστός δέν ἐ­ξα­γοράζει τή σωτηρία του ἀπό τόν Θεό, γιατί ἡ σωτηρία προσφέρεται δωρεάν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτεῖται ὅ­μως ὡς ἀπόδειξη τῆς δια­θέσεώς μας νά γί­νου­­με μέτοχοι τῆς σω­τηρίας πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός. Καί αὐτό ἐπιβεβαιώνε­ται καί ἀπό τή σημερινή εὐ­αγ­γε­λική περικοπή.

Ὁ Χριστός εἰσέρχεται στήν Ἱεριχώ, καί ὁ ἀρ­χι­­τελώνης Ζακχαῖος, ἀπό τήν ἐπιθυμία του νά δεῖ τόν Χριστό, ἀνε­βαίνει σέ ἕνα δένδρο, χωρίς νά ὑπολογίσει τήν κοινω­νι­κή του θέ­ση καί τά σχόλια τοῦ κό­σμου. Ἀνε­βαίνει σέ ἕνα δέν­δρο, πηγαίνον­τας ἀντί­θε­τα στόν ἐ­γω­ι­­σμό του πού δέν θά τοῦ ἐπέτρε­πε νά κάνει αὐτή τήν κί­νη­ση. Καί ὄχι μό­νο δέ­χεται μέ χαρά τήν πρόσκληση τοῦ Χρι­­στοῦ πού ζητᾶ νά τόν ἐπι­σκε­φθεῖ στό σπί­τι του, ἀλ­λά καί ὑπό­σχεται νά προσ­φέρει τή μισή του περιουσία στούς φτω­χούς καί νά ἀπο­δώσει τε­τραπλάσια σέ ὅσους εἶχε συκοφαντήσει, γιά νά ἀκού­σει μέ χαρά τή διαβεβαίωση τοῦ Χρι­στοῦ: «σήμερον σωτη­ρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγέ­νε­το».

Ὁ Ζακχαῖος, ἕνας πλού­σιος ἄνθρωπος πού οἱ συμπολίτες του τόν θεωροῦσαν, ὅπως ὅ­λους τούς τελῶνες, ἁ­μαρ­τωλό, δέν ἐξαγό­ρα­σε μέ τά χρήματά του τή σωτηρία του, ὅπως θά νόμιζαν κάποιοι. Ἔ­γινε ἄξιος τῆς σω­τη­ρίας, γιατί μέσα σέ λίγη ὥρα ἀπέδειξε ὅτι ἔχει τή δύ­ναμη νά συν­τρί­ψει τόν παλαιό ἄν­θρω­πο πού εἶ­χε μέσα του καί ὁ ὁ­ποῖ­ος τόν ἔκανε νά ἀδι­α­φορεῖ γιά τόν Χρι­στό καί τόν νό­μο του, τόν ὁποῖο κα­ταπα­τοῦσε μέ τίς ἀδι­κίες του. Ἀπο­δει­κνύει ὅτι εἶχε τή δύ­να­μη νά νι­κή­σει τήν πλε­ο­νεξία καί τή φι­λαρ­­γυ­ρία πού τόν ὁδη­γοῦ­σε τόσα χρό­νια νά συγκεν­τρώ­νει χρήματα καί νά αὐξάνει τήν περιουσία του ἀδικῶ­ν­τας τούς συν­αν­θρώπους του. Ἀπο­δει­κνύει ὅτι εἶχε τή δύ­να­μη νά ἀλλάξει ρι­ζικά τή ζωή του χάριν τοῦ Χρι­στοῦ. Καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἀποδει­κνύ­ει ὅτι ἐπιθυμεῖ καί συγ­κατα­τί­θεται στή σωτη­ρία πού τοῦ προσφέρει ὁ Χρι­στός.

Γι᾽ αὐτό καί Ἐκεῖ­νος τοῦ τήν προσφέρει. Διό­τι βλέ­πει τήν ἀλ­λα­γή καί διαγιγνώσκει τήν καλή ἀλλοίωση καί τήν ἀνακαίνιση τῆς ψυχῆς του. Καί ὄχι μό­νο τοῦ τή χαρίζει, ἀλλά καί δη­μο­σιοποιεῖ τή σωτηρία, γιά νά δι­δά­ξει καί σέ μᾶς τόν δρόμο τῆς σω­τη­­ρίας καί νά μᾶς χα­ρί­σει τήν ἐλ­πίδα της.

Ἀδελφοί μου, ἡ σω­τη­ρία πού προσφέρει ὁ Χρι­­στός δέν ἀπευθύ­νε­ται μόνο σέ κάποιους ἀν­θρώπους· ἀπευθύ­νε­ται σέ ὅλους μας ἀνε­ξαιρέτως ὑπό μία προ­ϋ­ποθέση: αὐτή πού συ­στή­νει ὁ ἀπό­στο­λος Παῦ­λος στόν μα­θη­τή του Τιμόθεο καί αὐ­τή πού ἐκπληροῖ σήμερα ὁ ἀρ­χι­­τελώνης Ζακχαῖος, ἀποδεικνύοντας μέ τή συμπεριφορά του ὅτι τήν θέ­λει καί τήν ἀπο­δέ­χε­ται.

Ἔτσι καί ἐμεῖς ἀποδει­κνύ­­ουμε ὅτι τήν θέλου­με καί τήν ἀποδεχόμε­θα, ὅταν ἀ­γω­­νιζόμεθα τόν κα­λόν ἀγώνα, ὅταν γυ­μνά­ζου­με τόν ἑαυτό μας πρός εὐσέβεια, ὅταν νε­κρώ­νουμε τόν ἁ­­μαρ­τω­λό παλαιό ἑαυ­τό μας, ὅταν δέν ὑπο­λογίζουμε τόν κό­πο πού ἀπαι­τεῖ­ται προ­­κει­μέ­­νου νά ζοῦ­με σύμ­φω­να μέ τίς ἐντο­λές καί τό θέλημα τοῦ Θε­οῦ καί ὄχι σύμ­φωνα μέ τό δικό μας θέλημα, ὅταν πι­στεύ­ουμε καί ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά χα­ρίσει καί σέ μᾶς τή σω­τηρία· μπο­ρεῖ νά ἐπα­­ναλάβει καί γιά μᾶς τή διαβεβαίω­ση: «σήμε­ρον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένε­το».

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων