«Φωνή βοῶντος ἐν
τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου».
Παραμονή τῆς μεγάλης
καί δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, τῆς ἑορτῆς ὄχι μόνο τῆς θείας ἐπιφανείας
ἀλλά καί τῆς ἐν Ἰορδάνῃ βαπτίσεως τοῦ Κυρίου, καί στήν Ἐκκλησία μας ἀκούεται
καί πάλι ἡ φωνή τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ προφήτου καί προδρόμου Ἰωάννου νά μᾶς
καλεῖ νά ἑτοιμάσουμε τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου.
Καί παρότι ἡ φωνή
του δέν ἀκούεται πλέον στήν ἔρημο ἀλλά τίς πυκνοκατοικημένες πόλεις τοῦ
σύγχρονου κόσμου μας, καί παρότι ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου εἶναι πλέον γνωστή σέ ὅλους
μας, γιατί μᾶς τήν ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός διά τοῦ εὐαγγελίου του, ἡ
φωνή καί ἡ πρόσκληση τοῦ τιμίου Προδρόμου συνεχίζει νά διατηρεῖ καί σήμερα
τήν ἐπικαιρότητά της. Γιατί ἔρημος εἶναι πολλές φορές ἡ κοινωνία μας,
στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ζοῦν χωρίς νά ἐπικοινωνοῦν ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο· γιατί
πολλές φορές ἔρημος γίνεται ἡ ψυχή μας καί ἡ ζωή μας ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες
μας καί ἀπό τήν ἀπουσία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία
μας δέν ἔπαυσε νά μᾶς ἐπαναλαμβάνει τήν πρόσκληση τοῦ τιμίου Προδρόμου καί νά μᾶς
καλεῖ νά ἑτοιμάσουμε τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου, ὄχι κάπου ἄλλου, ἔξω ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά
μέσα στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἐδῶ, διέρχεται ἀνά
τάς ὁδούς καί τάς ρύμας τῶν πόλεών μας, στέκεται καί χτυπᾶ τήν πόρτα τῆς ψυχῆς
μας, ἀλλά σεβόμενος τήν ἐλευθερία πού μᾶς χάρισε δέν μπαίνει, ἐάν δέν τόν
προσκαλέσουμε, ἐάν δέν θελήσουμε μόνοι μας νά ἑτοιμάσουμε τήν ὁδό του
στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας.
Πῶς ὅμως μποροῦμε
νά ἑτοιμάσουμε τήν ὁδό τοῦ Κυρίου; Τόν τρόπο μᾶς τόν ὑποδεικνύει
τόσο ὁ τίμιος Πρόδρομος ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Ὁ Πρόδρομος καλῶντας
τούς ἀνθρώπους νά ἑτοιμάσουν τήν ὁδό τοῦ Κυρίου, τούς καλοῦσε συγχρόνως καί
νά μετανοήσουν καί νά βαπτισθοῦν ἐξομολογούμενοι τίς ἁμαρτίες τους.
Τούς καλοῦσε δηλαδή νά συναισθανθοῦν τήν ἁμαρτωλότητά τους, νά
συνειδητοποιήσουν ὅτι οἱ ρύποι τῶν παθῶν καί οἱ σκιές τῆς ἁμαρτίας ἐμποδίζουν
τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στήν ψυχή τους καί νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτά μέσω τῆς ἐξαγορεύσεως
τῶν ἁμαρτιῶν τους, προϋπόθεση τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ταπείνωση. Γιατί χωρίς
ταπείνωση δέν ὑπάρχει μετάνοια, καί χωρίς μετάνοια δέν ὑπάρχει συγχώρηση καί ἄφεση
ἁμαρτιῶν, δέν ὑπάρχει ὁδός γιά νά εἰσέλθει στήν ψυχή μας ὁ Χριστός.
Αὐτή τήν
ταπείνωση τήν ὁποία προέτρεπε τούς ἀνθρώπους καί προτρέπει καί ἐμᾶς ὁ τίμιος Πρόδρομος νά ἀποκτήσουμε
προκειμένου νά ἑτοιμάσουμε τήν ψυχή μας γιά τόν Χριστό, τήν βίωνε πρῶτα ὁ ἴδιος,
καί γι᾽ αὐτό, παρότι γνώριζε ποιά εἶναι ἡ ἀποστολή του στόν κόσμο, ὅταν ὁ Χριστός
τοῦ ζήτησε νά τόν βαπτίσει, αὐτός ἀρνήθηκε λέγοντας πώς δέν εἶναι ἄξιος νά
τόν βαπτίσει ἀλλά ἔχει ἀνάγκη νά βαπτισθεῖ ἀπό Ἐκεῖνον· ἀρνήθηκε ἀπό εἰλικρινῆ
καί βαθειά συναίσθηση τῆς ὑπεροχῆς τοῦ Θεανθρώπου ἔναντι τοῦ πλάσματός
του.
Τήν ἴδια
ταπείνωση ὅμως μᾶς ὑπαγορεύει καί ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος γιά νά δώσει «ὑμῖν ὑπογραμμόν»
δέν διστάζει νά βαπτισθεῖ καί ὁ ἴδιος ἐκεῖ ἀκριβῶς πού βαπτιζόταν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι,
στόν Ἰορδάνη, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ἔγινε πράγματι «ὁμοιοπαθής ὑμῖν» γιά
χάρη τῆς δικῆς μας σωτηρίας καί ταπεινώθηκε γιά μᾶς προκειμένου νά μᾶς δώσει τό
μεγάλο μάθημα τῆς ταπεινώσεως πού ὑψώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ
στόν Θεό.
Ἀκούοντας, ἀδελφοί
μου, σήμερα καί πάλι τή φωνή τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἄς σπεύσουμε νά ταπεινωθοῦμε
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὄχι μέ λόγια κενά περιεχομένου, ἀλλά μέ πράξεις καί ἔργα
ἀληθινῆς ταπεινώσεως καί εἰλικρινοῦς μετανοίας, διότι μέ αὐτές θά μπορέσουμε
νά προετοιμάσουμε στήν ψυχή μας τήν ὁδό τοῦ Κυρίου· μέ αὐτές θά αἰσθανθοῦμε
τόν Χριστό νά κατοικεῖ στήν ψυχή μας καί νά τήν καθαίρει μέ τήν καθαρτική τῆς ὑπερουσίου
Τριάδος ἐνέργεια πού θά λάβουμε μέ τόν Ἁγιασμό· μέ αὐτές θά αἰσθανθοῦμε
τήν ἔρημο τῆς ψυχῆς μας νά παύει νά εἶναι ξηρή καί ἄνυδρη καί νά βλαστάνει
τούς καρπούς τοῦ ἁγίου Πνεύματος μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας
μας· ἔτσι ὥτε ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ νά μήν ἀντηχεῖ εἰς ὦτα μή ἀκουόντων ἀλλά νά
ἀποτελεῖ ὁδηγό τῆς ζωῆς μας πού θά μᾶς καθοδηγεῖ πρός τή σωτηρία μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.