Αποστολικό Ανάγνωσμα: ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ´ ΛΟΥΚΑ (10 ΛΕΠΡΩΝ)

 

«Νεκρώσατε οὖν τά μέ­λη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς».

Περί θανάτου καί ζω­ῆς ὁ λόγος στό σημε­ρι­νό ἀποστολικό ἀνά­γνω­­σμα. Ὄχι γιά τή ζωή καί τόν θάνατο κά­ποιου ἀνθρώπου, ἀλλά γιά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τόν θάνατο τοῦ πα­λαιοῦ ἀνθρώπου.

Μέ ἀφετηρία τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ ὅτι ὁ ἴδιος εἶ­ναι ἡ ζωή τῶν ἀν­θρώ­­πων, ἐξηγεῖ ὁ ἀπό­στολος Παῦλος στούς χρι­στιανούς τῆς Ἐκ­κλη­­­σίας τῶν Κολοσσῶν καί δι᾽ αὐτῶν στούς χρι­στια­νούς ὅλων τῶν ἐ­πο­χῶν, πῶς μποροῦν νά γίνουν μέτοχοι τῆς ζω­­ῆς τοῦ Χριστοῦ, πῶς μποροῦν νά λάβουν τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. «Νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς». Ἰδού ὁ τρόπος, ἀδελφοί μου, πού μᾶς ὑποδει­κνύει ὁ ἀπόστολος. «Νε­κρῶστε», λέ­ει, «τά μέ­λη σας τά ἐπίγεια».

Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος γιά τόν ἀπό­στο­λο Παῦ­λος. Αὐτή εἶναι ἡ προ­ϋπόθεση γιά νά μᾶς δώ­σει ὁ Χριστός τή ζωή του. Μπορεῖ νά φαί­νε­ται πα­ράδοξο, ἀλλά αὐ­τή εἶναι ἡ ἀλήθεια πού κη­ρύσσει ὁ Χριστός καί ὁ ἀπόστολός του.

Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἡ ζωή πού δί­νει ὁ Θεός στόν ἄνθρω­πο, ὅταν ἔρχεται στόν κόσμο. Ἡ ζωή αὐτή εἶ­ναι ἕνα ἀπειροελά­χι­στο τμῆμα τῆς ζωῆς γιά τήν ὁποία ἔπλασε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, τῆς αἰω­νίου δηλαδή ζωῆς, τῆς ζωῆς πού στερηθήκαμε, ὅταν οἱ πρωτόπλαστοι παρή­κου­σαν τήν ἐντο­λή τοῦ Θεοῦ καί ὁ Θεός ἐπέ­τρε­ψε νά εἰσέλθει στή ζωή μας ὁ θάνατος γιά νά μήν μένει αἰώ­νια τό κακό. Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτή πού μᾶς δίνει τή δυνα­τό­τη­τα νά γίνουμε μέ­το­χοι τῆς αἰωνίου ζω­ῆς, ἐφό­σον τή ζήσουμε κα­τά τήν ἐπίγεια ζωή μας. Καί καθώς, ἀδελφοί μου, δέν μποροῦμε νά ζοῦμε συγχρόνως δύο ζωές, τή δική μας ζωή καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀπόστολος μᾶς καλεῖ νά ἀρνηθοῦμε μέ τή θέ­λησή μας τή δική μας ζωή προκειμένου νά ζή­­­σουμε τή ζωή τοῦ Χρι­στοῦ.

Δέν μᾶς ζητᾶ, ἀσφα­λῶς, νά πεθά­νου­με, ἀλ­λά νά νεκρώ­σου­με τά ἐπίγεια μέλη μας, αὐτά, δηλαδή τά στοι­χεῖα τῆς ζωῆς μας πού δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Δέν μᾶς ζητᾶ νά νε­κρώ­σουμε τά ἀν­θρώ­πινα μέ­­λη, πού Ἐκεῖνος μᾶς χάρισε γιά νά μᾶς ἐξυ­πη­ρετοῦν στίς ἀνάγκες μας, γιά νά ἐπικοινω­νοῦμε μέ τόν κόσμο καί γιά νά ἀπολαμβάνουμε τή φύ­ση πού μᾶς ἔχει χαρίσει ὁ Θεός. Μᾶς ζητᾶ νά νε­κρώ­σουμε, νά ἀκυρώ­σουμε, νά ἀ­πα­­λείψουμε καί νά ἐκ­ριζώσουμε ὅλα ὅσα μᾶς ἐμποδί­ζουν νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ· ὅλα ὅσα ἐμποδίζουν τή ζωή τοῦ Χριστοῦ νά γεν­νη­θεῖ καί νά ὑπάρ­ξει μέσα μας. Καί αὐτά εἶναι τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες μας, τά ἐλατ­τώματα καί οἱ κακίες μας, οἱ ἁμαρτωλές ἐπι­θυμίες μας καί οἱ πο­νη­ροί λογισμοί πού κυ­ρι­αρ­­χοῦν στόν νοῦ καί τήν ψυχή μας. Εἶναι ὅλα αὐτά πού καταλαμ­βάνουν τόν ἐσωτερικό μας ἄνθρωπο καί δέν ἀφήνουν τόν Χριστό νά κατοικήσει καί νά ἀνα­γεννήσει τήν ψυχή μας καί τή ζωή μας. Εἶναι ὅλα αὐτά πού ἀντιτί­θε­ν­ται σθεναρά στήν πα­ρουσία τοῦ Χριστοῦ μέ­σα μας, γιατί δέν θέ­λουν νά στερηθοῦν τήν κυριαρχία πού ἔχουν. Εἶναι ὅλα αὐτά πού ἀν­τί νά μᾶς παρακι­νοῦν στό ἀγαθό, ἀντί νά μᾶς παροτρύνουν νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐν­το­λές τοῦ Θεοῦ, προ­σ­πα­θοῦν νά μᾶς ἀπομα­κρύ­νουν ἀπό αὐτόν. Προ­σπαθοῦν νά μᾶς παρα­σύ­ρουν στήν πνευ­μα­τι­κή νωθρότητα καί τήν ἀκηδία. Προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι δέν πει­­ράζει ἐάν δέν εἴμα­στε καί πολύ συνεπεῖς μέ ὅσα διδάσκει τό εὐ­αγ­­γέλιο καί ἡ Ἐκ­κλη­σία μας· ὅτι δέν πει­ρά­ζει ἄν παραμελοῦμε τίς ὑποχρεώσεις μας ἔνα­ν­τι τοῦ Θεοῦ· ἐάν πα­ρα­βαίνουμε τίς ἐντο­λές του· ἐάν κάνουμε τά ἀν­τίθετα ἀπό αὐτά πού θέ­­λει καί ἀπό αὐτά πού μᾶς διδάσκει ὁ Θεός.

Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, δέν ἀφήνουν τή ζωή τοῦ Χριστοῦ νά γεν­­νηθεῖ στήν ψυχή μας· γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος μᾶς προ­τρέπει νά τά νεκρώ­σουμε ὅλα αὐτά, ὥστε νά μπορέσουμε νά γί­νουμε μέτοχοι τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Νά τά νε­κρώσουμε, πρίν αὐτά νε­­­κρώσουν τήν ψυχή μας καί μᾶς ὁδηγήσουν στόν πνευματικό θάνα­το καί τήν ἀπώλεια τῆς αἰωνίου ζωῆς. Νά τά νε­κρώσουμε πρίν νά φθά­σει τό τέλος τῆς ἐπι­γείου ζωῆς μας, ἔτσι ὥστε ἀξιωθοῦμε καί ἐ­μεῖς νά γίνουμε, ὡς μέ­τοχοι τῆς ζωῆς τοῦ Χρι­στοῦ, κληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς του.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων