ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

 

«Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέ­σει ἡ μαρ­τυ­ρία τοῦ Κυ­ρίου, Πρόδρομε», ψάλ­λει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀποτομῆς τῆς σεπτῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρό­μου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Κυ­ρίου.

Ἡ διατήρηση τῆς μνή­μης ἐκείνων πού ἀνε­δεί­χθη­σαν δίκαιοι καί ὅσιοι καί ἐνάρετοι, ἀπο­τελεῖ, ἀδελφοί μου, πα­ράδοση, πού συνοδεύ­εται ἀπό τά ἐγκώμια καί τούς ἐπαίνους τῶν ἔργων καί τῆς ζωῆς αὐ­τῶν τῶν ἀνθρώ­πων. Ὅμως ὁ ἑορτα­ζόμενος σήμερα τί­μι­ος Πρό­δρο­μος ὑπερ­βαί­νει τά ὅρια τῆς παραδό­σεως αὐτῆς, διότι δέν ἔχει ἀνά­γκη ἀπό τά ἐγ­κώμια τῶν ἀν­θρώ­πων, δέν ἔχει, θά τολ­μοῦ­σα νά πῶ, ἀνάγ­κη οὔτε ἀπό τά ἐγκώμια τῶν ἀγ­γέλων, γιατί ὑπε­­ρέβη καί τούς ἀν­θρώ­πους καί τούς ἀγ­γέλους. Για­τί ὡς ἄν­θρω­­­πος ὑπε­ρέ­βη τά ἀν­θρώ­πινα μέ­τρα, καί ὡς ἔνσαρκος ἄγ­γελος ὑπε­ρέβη καί αὐτά ἀκόμη τά ἀγ­γε­λικά.

Γιατί αγωνιζόμαστε; Γιατί βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία;

 

"Εκείνος που εργάζεται την αρετή από κενοδοξία, είναι φανερό ότι και την γνώση για λόγους κενοδοξίας την επιδιώκει. Αυτός ούτε λέει, ούτε κάνει κάτι για πνευματική οικοδομή των άλλων, αλλά σε όλα κυνηγά την δόξα εκείνων που τον βλέπουν ή τον ακούνε. Το πάθος του ελέγχεται, όταν μερικοί από αυτούς τον κατηγορήσουν για τα έργα του ή για τα λόγια του. Τότε λυπάται υπερβολικά, όχι διότι δεν ωφελήθηκαν εκείνοι που τον άκουσαν, γιατί δεν ήταν αυτός ο σκοπός του, αλλά γιατί εξευτελίστηκε".

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

 

Μεγάλη αλήθεια έχουν τα λόγια αυτά του Αγίου.

Και χρειάζεται να ελέγξουμε κι εμείς τα κίνητρά μας.

Μήπως κι εμείς επιδιώκουμε την κενοδοξία και την ματαιοδοξία μας και όχι την πραγματική ενάρετη ζωή;

Η καλή απομόνωση.

 

Η σιωπή και η απομόνωση είναι μια θεραπευτική κατάσταση.

Πολλές φορές οι συναναστροφές και οι συζητήσεις μας αδειάζουν ψυχικά.

Έρχεται μία κούραση που καταβάλει ψυχή και σώμα.

Η ανατροφοδότηση είναι απαραίτητη, γιατί αλλιώς θα στεγνώσουμε. Και όταν στεγνώνεις σκληραίνεις. Και όταν σκληραίνεις εύκολα με ένα χτύπημα σπας και γίνεσαι θρύψαλα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί· μή φοβεῖσθε» (Ματθ. 14.27).

 

«Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί· μή φοβεῖσθε» (Ματθ. 14.27).

Ἐλάχιστες εἶναι οἱ φορές πού τά ἱερά κεί­μενα τῶν Εὐαγγελίων περιγρά­φουν πε­ρι­­­στα­­τικά κατά τά ὁποῖα οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ βρίσκο­νται μόνοι τους. Καί μία ἀπό αὐτές τίς περιπτώσεις εἶναι καί αὐτή, τήν ὁποία μᾶς περιέγραψε τό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνω­σμα.

Μετά τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεν­τα­κισχιλίων ὁ Χριστός ἀναγκάζει τούς μα­­­θητές του νά μποῦν στό πλοῖο καί νά ἐπιστρέψουν πίσω, μέχρις ὅτου ἐκεῖνος «ἀπο­λύσει τούς ὄχλους». Τούς στέλνει γνωρίζοντας ἀσφαλῶς τί ἐπρόκειτο νά συμ­βεῖ μέσα στή νύκτα, ἀλλά καί αὐτό βρίσκεται μέσα στό σχέδιο τοῦ Χριστοῦ καί ἔχει σκοπό νά τούς διδάξει ὄχι μόνο τή σημασία τῆς πίστεως στόν Χριστό ἀλλά καί τή δύναμη τῆς ἐξουσίας του ἐπάνω στή φύση καί τά φυσικά φαινόμενα.

Πίστη, επιστήμη και εμπειρία στη ορθόδοξη θεολογική παράδοση

 

“Ἡ  κτίσις  σιωπῶσα βοᾶ τον ἑαυτῆς Κτίστην καί Κύριον”

        Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή  Δρ. Θ.

 

Η απαρχή της Νεωτερικότητας και ο Διαφωτισμός (18ος αιώνας) σημαδεύτηκε από την ανάπτυξη της επιστήμης, την απόλυτη εμπιστοσύνη στον ορθό λόγο και την αισιόδοξη πεποίθηση ότι η επιστήμη και η τεχνολογία θα επιλύσουν όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Η ανάπτυξη των επιστημών κλόνισε την δυτική θεολογική σκέψη  η οποία μέχρι τότε είχε την πνευματική ηγεμονία σε όλους τους τομείς της πνευματικής  δραστηριότητας και απείλησε να την εκτοπίσει. Γι’ αυτό το λόγο οι δυτικοί θεολόγοι προσπάθησαν είτε να αντιπαρατεθούν στην αναδυόμενη επικράτηση των επιστημών, είτε να την αγνοήσουν επιδεικτικά είτε να προσπαθήσουν να επιτύχουν ένα συμβιβασμό ο οποίος θα ικανοποιούσε και τα δυο μέρη.

Αυτή η σύγκρουση, η οποία ήταν καθαρά ένα γέννημα της δυτικής μεταφυσικής, η οποία σημειωτέον είχε απεμπολήσει τις θεολογικές προϋποθέσεις της  ανατολικής Ορθόδοξης Θεολογίας έτσι όπως συνοψίζονται στο έργο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, μεταφέρθηκε ακρίτως   περίπου στις αρχές του 20ου  αιώνα και στον ημέτερο χώρο της ελληνικής πνευματικής διανόησης, εξαιτίας των δυτικών επιρροών που υπέστη η Ορθόδοξη Θεολογία. Αν και μέσα στην Ορθόδοξη Θεολογία δεν υπάρχουν εκείνες οι θεολογικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουν μια  σύγκρουση πίστης και επιστήμης όμως εξαιτίας αυτής της άκριτης μεταφοράς υπάρχει διάχυτη αυτή η αμηχανία όταν τίθεται το συγκεκριμένο ερώτημα σε ιερείς και θεολόγους καθηγητές.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2021

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΒΕΡΟΙΑΣ, ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

 

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

 ΠΡΟΣ

 τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν  τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε», ψάλλουμε σήμερα, ἑορτή τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἐκφράζοντας καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ἐγκατέλειψε μέ τήν Κοίμησή της τόν κόσμο.

Σέ τί ὅμως στηρίζεται αὐτή ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας καί ποιά εἶναι ἡ σημασία της γιά μᾶς;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Το χρέος μας...

 

«Ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοί τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βα­στά­­ζειν» (Ρωμ. 15.1).

Μία προτροπή καί συγχρόνως ἕναn κανόνα ζωῆς μᾶς δίδει σήμερα μέ τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος. Προτρέπει τούς δυνατούς νά βαστάζουν τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυ­νάτων. Προτρέπει μέ ἄλλα λόγια ὅσους ἔχουν δύναμη νά τήν μοι­ράζονται μέ τούς ἀδελφούς τους πού δέν διαθέτουν, δίδοντας μέ τήν προτροπή αὐτή καί ἕναν κα­νό­να χρήσιμο καί ἀναγκαῖο γιά τή ζωή μας, γιά τή ζωή ὅλων τῶν ἀν­θρώπων.

Οἱ ἄνθρωποι ἀνέκαθεν ἀγωνίζο­νται γιά μία δίκαιη κοινωνία. Ἀ­γω­νίζονται γιά τήν ἰσότητα με­τα­ξύ τῶν ἀνθρώπων καί τή δικαι­ο­σύνη. Ἀγωνίζονται γιά τήν ἐπι­κρά­τηση τῆς εἰρήνης καί τήν κα­τάπαυση τῶν πολέμων, τούς ὁποί­ους προκαλεῖ ἡ ἀνέχεια τῶν ἀδυ­νάτων καί ἡ πλεονεξία τῶν δυνα­τῶν. Ἀποροῦν ὅμως γιατί ἡ ἰσό­τητα, ἡ δικαιοσύνη καί ἡ εἰρήνη δέν ἐπικρατοῦν στόν κόσμο παρά τούς πολλούς ἀγῶνες, παρά τίς πολλές θυσίες καί τά αἵματα πού ἔχουν χυθεῖ γι᾽ αὐτές.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Λεμοντζής, Δρ.Θ.

 

Από εκείνους που διανυκτερεύουν στα πανδοχεία, μερικοί βρίσκουν κρεβάτια, άλλοι δεν έχουν κρεβάτι κοιμούνται στο πάτωμα και εντούτοις ροχαλίζουν όπως κι εκείνοι που κοιμούνται σε κρεβάτι. Κι όταν περάσει η νύχτα, πρωί- πρωί αφήνουν το κρεβάτι τους και το πανδοχείο και φεύγουν όλοι μαζί, έχοντας μόνο τα πράγματά τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι όσοι γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο, και οι φτωχοί και οι πλούσιοι και επίσημοι, βγαίνουν από την ζωή σαν από πανδοχείο, χωρίς να παίρνουν μαζί τους τίποτε από τις απολαύσεις του βίου και από τα πλούτη τους, παρά μόνον τα έργα τους, καλά ή κακά, όσα έκαναν στη ζωή τους». (Μέγας Αντώνιος)

   

    Ανώνυμος χριστιανός των πρώτων χριστιανικών χρόνων σε επιστολή του προς κάποιον Διόγνητο, με­ταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής: «οι Χριστιανοί δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους, ούτε ως προς τον τόπο που κατοικούν, ούτε ως προς τη γλώσσα, ούτε ως προς τον τρόπο ζωής. Γιατί δεν κατοικούν σε ξεχωριστές πόλεις, ούτε χρησιμοποιούν κάποια παραλλαγμένη διάλεκτο. Φέρουν σάρκα, αλλά δεν ζουν κατά τις επιθυμίες της σαρκός. Στη γη μένουν, αλλά είναι πολιτογραφημένοι στον ουρανό. Υπακούουν στους καθορισμένους νόμους και με τον δικό τους τρόπο υπερβαίνουν τους νόμους. Όλους τους αγαπούν, αλλά απ’ όλους διώκονται…με λίγα λόγια, ό,τι είναι η ψυχή για το σώμα, αυτό είναι και οι χριστιανοί για τον κόσμο». Το συγκεκριμένο κείμενο εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τη θέση των χριστιανών μέσα στον κόσμο. Οι χριστιανοί ζώντας μέσα στον κόσμο, νιώθουν ότι βρίσκονται στον οίκο του Πατρός τους διότι ο κόσμος έχει δημιουργηθεί από το Θεό. Ταυτόχρονα νιώθουν ότι είναι πάροικοι και παρεπίδημοι (Α’ Πετρ. 2,11), διότι από τη μία ο τελικός προορισμός τους είναι η Βασιλεία του Θεού, και από την άλλη ο κόσμος έχει λησμονήσει τον προ­ορισμό του.