Α´ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ (ομιλία)

 

«Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον, ἐσφρα­γισμένην σε πνεύματι, ὁ μέ­γας Ἀρχάγγελος … ἐπεφώνει σοι».

Μαζί μέ τό στάδιο τῶν ἀρετῶν, τό στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρα­κοστῆς, τό ὁποῖο ἄνοιξε ἡ Ἐκ­κλησία μας γιά ὅλους τούς πιστούς πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, ἀνοίγει σήμερα καί ἕνα βιβλίο, γιά νά μᾶς βοηθήσει νά τρέξουμε μέσα στό στάδιο τῶν ἀρετῶν καί νά ἀγω­νισθοῦμε «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως».

Τό βιβλίο αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία ὡς «Χριστοῦ βίβλος ἔμ­ψυχος», ὅπως τήν ὀνομάζει ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ ὑμνο­γράφος, ἀνοίγει σήμερα, πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, πρώτη Παρασκευή τῶν Χαιρετισμῶν, γιά νά μᾶς συνοδεύσει στήν πνευμα­τική μας πορεία καί νά μᾶς διδάξει μέ τή ζωή της σέ τί θά πρέπει νά ἀποβλέπει καί ποῦ θά πρέπει νά κατευ­θύνεται ὁ ἀγώνας μας, ὥστε νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό ὄχι μόνο τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου ἀλλά καί τῆς ζωῆς μας.

Γιατί ὅμως ὀνομάζει τήν ὑπε­ρα­γία Θεοτόκο ὁ ἱερός ὑμνογράφος  «Χριστοῦ βίβλον»; Διότι, ἐάν βίβλος εἶναι κάθε ἀντι­κείμενο πού περιέχει σέ γραπτή μορφή τόν λόγο, ἡ  Ὑπεραγία Θεο­τόκος εἶχε μέσα στήν ὕπαρξή της τόν Χριστό, τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἦταν αὐτή ὁ τόμος στόν ὁποῖο τό χέρι τοῦ Θεοῦ «ἔγραψε» τόν Λόγο τοῦ Πατρός, καί ὁ τόμος αὐτός δέν ἦταν ἕνα ἀντικείμενο, δέν ἦταν κάτι ἄψυχο, ἀλλά ἦταν ἔμψυχος βίβλος, εἶχε ψυχή καί ζωή.

Μέ ποιόν ὅμως τρόπο εἶχε τόν Χριστό στήν ὕπαρξή της ἡ Παναγία μας;

Τόν εἶχε μέ τρεῖς τρόπους. Εἶχε τόν Χριστό κατ᾽ ἀρχήν στά σπλάγ­χνα της, ὡς Μητέρα του, ὡς Ἐκείνη πού τοῦ δάνεισε τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί τόν γέννησε ἀσπόρως. Τόν εἶχε ἐνοικοῦντα στήν ψυχή της, κατά τήν ὑπόσχεσή του γιά ὅποιον τόν ἀγαπᾶ καί τηρεῖ τούς λόγους του, ὅτι θά ἔρθει μέ τόν Πα­τέρα του «καί μονήν παρ᾽ αὐτῷ ποιήσομεν». Τόν εἶχε ἀκόμη καί γιατί ἡ ζωή της ἦταν ζωή Χριστοῦ, σύμφωνη μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημά του.

Ἔτσι, εἴτε μελετήσει κανείς τή ζωή τῆς 'Υπεραγίας Θεότοκου, εἴτε ἐντρυφήσει στά θαύματά της, εἴτε ἀκόμη σταθεῖ ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς μορ­φῆς της, ἔχει νά διδαχθεῖ ἀπό αὐτήν τόν Χριστό, σάν νά διάβαζε ἕνα βιβλίο γιά τόν Χριστό, ἤ μᾶλ­λον σάν νά διάβαζε τό βιβλίο τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἡ ζωή της συγκεφαλαιώνει ὅλες τίς ἀρετές πού ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς νά ἀποκτήσουμε μέ τόν προσωπικό μας ἀγώνα καί μέ τή Χάρη του, δηλαδή, τήν ταπείνωση, τήν ὑπακοή, τήν ὑπομονή, τήν πραό­τητα, τήν καθαρότητα, τήν ἀγάπη στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους.

Ὅλες αὐτές οἱ ἀρετές ἀποτελοῦν πολύτιμα κοσμήματα στήν καθα­ρω­τά­τη ψυχή τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου καί ξεχωρίζουν στίς σελίδες τῆς ἐμ­ψύχου βίβλου της, πού μᾶς πα­ρουσιάζει ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου κάθε Παρασκευή τῆς Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς. Ξεχωρίζουν γιά ὅποιον ἀτενίζει μέ σεβασμό καί ἀγάπη τό ἱερό πρόσωπό της καί αἰσθάνεται τή γλυκύτητα τῆς μορ­φῆς της, πού ἀποκαλύπτει καί ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικό τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, ἀνάλογο μέ αὐτό τοῦ Υἱοῦ της, πρός τόν ὁποῖο διη­νεκῶς πρεσβεύει: τήν ἀγάπη της πρός τούς ἀνθρώπους καί ἰδιαι­τέρως πρός ἐκείνους πού ζητοῦν τή βοήθειά της.

Ἄς στραφοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς πρός τήν ἔμψυχο αὐτή βίβλο, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καί ἄς τήν παρακαλέσουμε νά μᾶς ὁδηγεῖ στόν δρόμο τῆς νηστείας, νά μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα τῆς μετα­νοίας, νά μᾶς καθοδηγεῖ στήν ὁδό τῶν ἐντολῶν τοῦ Υἱοῦ της καί νά μᾶς σκέπει καί νά μᾶς προστατεύει ἀπό παντός κακοῦ, γιά νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν δοξολογοῦμε, μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο καί τόν ποιητή τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, ὡς «Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον» καί σωτηρία πάντων τῶν χριστιανῶν.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων