ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

 «Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυ­έ­τω μηδαμῶς χείρ ἀμυήτων», ψάλ­λει πανηγυρικά σήμερα ἡ Ἐκ­κλη­σία μας, ἑορτάζοντας τήν εἴσοδο τῆς Παναγίας Παρθένου στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐκεῖ ὅπου μόνο ὁ ἀρ­χι­ερεύς «ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ», μία φορά τόν χρόνο, εἰ­σήρ­­­χετο γιά νά προσφέρει θυσία στόν Θεό.

Εἰσέρχεται ἡ Παναγία, μόλις τριῶν ἐτῶν, στό ἱερότερο σημεῖο τοῦ ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, ἐκεῖ ὅπου ἐφυλάσσετο ἡ κιβωτός μέ τίς πλά­κες τῆς Δια­θή­κης καί ἡ ράβδος Ἀα­­ρών, πού εἶχε βλαστήσει, καί τό μάν­να μέ τό ὁποῖο εἶχε θρέψει ὁ Θεός τούς Ἰουδαίους κατά τή διάρκεια τῆς τεσσαρακονταετοῦς πορείας τους πρός τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας.

Καί βέβαια ἡ ἐπιλογή τοῦ τόπου ὅπου ἐπρόκειτο νά διαμείνει ἡ νεαρή Μαριάμ δέν ἦταν τυχαία. Ἦταν θεία ἐπιλογή γι᾽ αὐτήν πού προόριζε ὁ Θεός μέσα στήν ἄπειρη ἀγάπη του νά δια­κονήσει τό ἔργο τῆς θείας οἰ­κονομίας.

Ἦταν θεία ἐπιλογή, γι᾽ αὐτήν πού ἐπρόκειτο νά ἀναδει­χθεῖ νοητή κιβωτός μέσα στήν ὁ­ποία θά φυλασσόταν ὄχι οἱ πλά­κες τῆς Διαθήκης πού παρέ­δωσε ὁ Θεός στόν Μωϋσῆ ἐπί τοῦ ὄ­ρους Σινᾶ, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ νομο­θέ­της, ὁ ἴδιος ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἐντολή τῆς ἀγά­πης πού θά δίδασκε, θά συμ­πλήρωνε τόν νόμο καί θά ἄνοιγε τόν δρόμο γιά τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου στόν Θεό.

Ἦταν θεία ἐπιλογή, γι᾽ αὐτήν πού θά γινόταν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, χω­ρίς νά παύσει νά εἶναι Παρ­θέ­νος καί θά προσέφερε στούς ἀν­θρώ­πους μέ τή γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀντί τοῦ μάννα τόν ἴδιο τόν ἄρτο τῆς Ζωῆς, ὁ ὁποῖος τρέφει ὄχι μόνο τό σῶμα ἀλλά καί τήν ψυ­­χή τῶν ἀνθρώπων πού πιστεύ­ουν σ᾽ Αὐτόν.

Ἔμψυχος κιβωτός, λοιπόν, ἡ Πα­να­γία μας. Καί γι᾽ αὐτό ὁ ἱερός ὑ­μνο­­γράφος καλεῖ ὅσους δέν ἀνα­γνω­ρίζουν τό μεγαλεῖο της, ὅ­σους δέν πιστεύουν καί δέν εὐ­λα­βοῦνται τήν ἱερή μορφή της νά μεί­νουν μακριά καί νά μήν ἐπιχει­ρή­­­σουν νά τήν προσεγγίσουν, γιά νά μήν βεβηλώσουν τό Πά­να­γνο πρόσωπό της μέ τά ρυπαρά χεί­­λη τους καί τά ἀκάθαρτα χέρια τους. Διότι μόνο σεβασμός καί τιμή καί ἀγάπη ὀφείλεται στήν Παναγία Μη­­τέρα τοῦ Κυρίου μας καί μη­τέ­ρα ὅλων τῶν πιστῶν. Διότι μόνο μέ συστολή καί συναίσθηση τῆς συντριπτικῆς διαφορᾶς πού ὑπάρ­χει ἀνάμεσα στή δική μας ἀν­θρώ­πι­νη ἀδυναμία καί στή δική της θαυμαστή καθαρότητα καί ἁγιό­τη­τα μπορεῖ νά ἀναφερθεῖ κανείς καί νά ἐγκωμιάσει τή χάρη της. Ὄχι γιατί ἡ Παναγία δέν δέχεται τούς ἁμαρτωλούς καί ταπεινούς, ἀλλά γιατί ὅσοι ἱστορικά ἐπεχεί­ρη­σαν νά προσβάλουν εἴτε μέ τόν λόγο εἴτε μέ τίς πράξεις τους τήν πα­νακή­ρατη μορφή της καί τίς ἱε­ρές εἰκόνες της ἀπέτυχαν καί ἀπομα­κρύν­θηκαν κατησχυμμένοι, γιά νά διδάσκουν μέ τό τραγικό παρά­δειγ­μά τους καί τίς ἐπερ­χόμενες γενεές ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναφέρεται κανείς στήν ἱερή προ­σωπικότητα τῆς Ὑπε­ραγίας Θεο­τό­κου καί στήν πά­ναγνη ζωή χω­ρίς τόν ἀπαιτούμενο σεβα­σμό καί τήν ὀφειλόμενη τιμή.

 Για­τί ἡ Παναγία εἶναι γιά ὅλους μας ἡ αἰτία τῆς σωτη­ρί­ας μας. Εἶ­ναι ἡ κλί­μαξ πού μᾶς ὁδηγεῖ στόν Θεό. Εἶναι ἡ διαρκής μεσί­τρια με­τα­ξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, καί αὐ­τή πού πρεσβεύει διηνεκῶς στόν θρόνο τῆς χάριτος ὑπέρ ἡμῶν. Εἶναι ἡ σκέπη καί ἡ βοήθεια πάν­των τῶν χριστια­νῶν. Εἶναι ἡ Ὑπέρ­μαχος Στρατη­γός τοῦ εὐσε­βοῦς Ἔθνους μας καί ἡ προστάτις τοῦ φιλοχρίστου στρατοῦ μας πού πάντοτε τήν εὐλαβεῖται καί τήν τιμᾶ καί ἑορτάζει τήν πανευκλεῆ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων της ὡς ἡμέρα εὐγνωμοσύνης πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τή διαρκῆ καί μό­νι­μη στρατηγό του καί σέ καιρούς πολέμου καί σέ και­ρούς εἰρήνης.

Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα τήν Εἴ­σο­δο τῆς Παναγίας μας εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, τιμοῦμε καί τίς Ἔνο­πλες Δυνάμεις τοῦ Ἔθνους μας. Τιμοῦμε ὅλους ἐκείνους πού ἀγω­νίσθηκαν καί ἀγω­νί­ζο­νται κάτω ἀπό τήν κραταιά της σκέπη γιά τήν ἐλευθερία καί τά δίκαια τῆς πα­τρίδος μας. Τιμοῦμε ὅλους ἐκείνους πού μέ τήν ἐπί­κληση τοῦ ἱεροῦ ὀνόματός της ἀγωνίζονται καί νικοῦν.

Καί ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ συστήσει στούς ἀμυήτους νά μήν τολμήσουν νά ἐγγίσουν τήν ἔμ­ψυ­χο κιβωτό τοῦ Θεοῦ, καλεῖ τούς πιστούς νά ὑμνοῦν ἀσιγήτως τήν Θεοτόκο, ἄς ἑνώ­σου­με καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τή φωνή μας, φωνή εὐγνωμοσύνης ἀλλά καί δεήσεως πρός τήν Πανα­γία Παρ­θένο, καί ἄς τήν παρα­καλέσουμε νά μήν παύσει ποτέ νά προ­στατεύει καί νά ἐνι­σχύει τίς Ἔνο­πλες Δυνάμεις τῆς πατρίδος μας, νά σκέπει καί νά προ­στατεύει πάν­τοτε τόν λαό μας, ἰδιαιτέρως στίς δύσκολες αὐτές ἡμέρες πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας ἀλλά καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος, καί ἄς τῆς ὑποσχεθοῦμε ὅτι θά ἀγωνιζόμαστε κάτω ἀπό τή μη­τρι­κή της σκέπη γιά νά ζοῦμε σύμ­φωνα μέ τίς ἐντολές καί τό θέλη­μα τοῦ Υἱοῦ της, γιά νά εὐαρε­στοῦ­με καί ἐμεῖς ἐνώπιόν του, ὅπως καί Ἐκείνη, καί νά ἔχουμε πάντοτε τή χάρη καί τήν εὐλογία στή ζωή μας.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων