Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ: Ο σπόρος του Θεού και οι εχθροί του.



Πρν π μερικ χρόνια νας διάσημος ταλικς οκος μόδας εχε ναρτήσει στς μεγάλες ερωπαϊκς πόλεις μία διαφήμιση σ γιγαντοαφίσσα, στν ποία φωτογραφίζονταν τρες νθρώπινες καρδιές, νς ερωπαίου, νς φρικανο κα νς σιάτη, μοιες μεταξύ τους στ χρμα κα τ μέγεθος, κα τς ποες κανες δν μποροσε ν καταλάβ σ ποιόν νκαν, παρ μόνον φότου διάβαζε τ σχετικ λεζάντα στ κάτω μέρος τν φωτογραφιν. ταν καρδις πο εχαν φαιρεθε π τ νεκροτομεο γι τς νάγκες τς διαφήμισης, γεγονς πο προκάλεσε ντονες ντιδράσεις. Τ μήνυμα τς διαφήμισης ταν πς ο φυλς το κόσμου δν διαφέρουν κατ τ σωτερικ περιεχόμενο το νθρώπου.

       Πράγματι τσι εναι. ντούτοις σήμερα κούσαμε τ Χριστ ν μιλ γι μία διαφορετικ προσέγγιση σχετικ μ τν νθρώπινη καρδιά, πο ποτελε τ κέντρο το ψυχισμο μας, ς πρς τν ποδοχ το λόγου Του. σπορέας-Χριστς σπέρνει τ λόγο Του παντο. Μερικο σπόροι πέφτουν στ δρόμο, που καταπατονται γίνονται τροφ γι τ πουλιά· λλοι πέφτουν στς πέτρες, φυτρώνουν, λλ στ συνέχεια ξεραίνονται, γιατ δν πάρχει γρασία· λλοι πέφτουν στ γκάθια, φυτρώνουν μαζί τους κα τελικ πνίγονται· κι λλοι πέφτουν σ γονιμο δαφος κα ποδίδουν κατονταπλασίως τος καρπούς τους.
       λόγος το Θεο εναι διος γι λους, πως σπόρος, πως ο καρδιές μας κατ τν ξωτερική τους μφάνιση. λλ δν χει διο ποτέλεσμα σπορά, γιατ ατ πο καθορίζει τν καρποφορία εναι τ σωτερικό μας πνευματικ περιεχόμενο. πάρχουν πολέμιοι τς κκλησίας, ρνητές της, διάφοροι πρς ατήν, χλιαρο κα νθερμοι πιστοί. Στ διαβάθμιση ατ δν παίζει όλο οτε φυλετικ καταγωγή, οτε λικία τ φύλο μόρφωση. καθένας νταποκρίνεται θετικ ρνητικ στν ποδοχ το θείου λόγου νάλογα μ τ περιεχόμενο τς καρδις του, νάλογα μ τν ποιότητα το χωραφιο τς ψυχς του.
       σπόρος πο σπέρνει κκλησία δ κα δύο χιλιάδες χρόνια εναι καλός, γόνιμος, παραγωγικός. Δν εναι σπόρος πο δίνει φροδες λπίδες, δν εναι σπόρος μφιβόλου προελεύσεως, ξίας παραγωγς. Εναι σπόρος το καλο σπορέα Χριστο, σπόρος ληθινς κα ξιόπιστος. μως διάβολος, πολέμιος τς σωτηρίας μας, ρχεται ς πτερωτό, ς ζιζάνιο, ς γκάθι, ς πέτρα, ς χαλάζι κα χιόνι, γι ν μποδίσ τν θεία καρποφορία, νάλογα μ τ δικαιώματα πο καρδι το νθρώπου θ το παραχωρήσ. Συσκοτίζει τ νο μας, νσπείρει μ τ σειρά του τ δικό του σπόρο τς πλάνης, τς μφιβολίας, τς μφισβήτησης, τς θεΐας, τς κενοδοξίας, τς σχυρογνωμοσύνης, τν σπόρο τς πελπισίας κα γενικς λων τν κακν συναισθημάτων κα παθν, κατορθώνοντας ν παγιδεύσ κόμη κα κείνους πο χουν καλ διάθεση κα φιλικ στάση πρς τν κκλησία, τν ποία διαβάλει κα συκοφαντε παντοιοτρόπως. 
       παραβολ το καλο σπορέα μς παρουσιάζει τν κατάσταση το αυτο μας. Μς δίνει φορμς ν ρευνήσουμε τ δαφος τς ψυχς μας κα ν τ περιποιηθομε, στε ν τ καταστήσουμε τοιμο γι καρποφορία. σπόρος πέφτει, λλ γι ν γίν δέντρο, χρειάζεται φροντίδα. Χρειάζεται πρτα π’ λα τ φόβητρο το Σταυρο, πο φοβίζει κα πομακρύνει τ πειλητικ μαρα πουλιά, τ ποα πετον πάνω π τ δαφος, γι ν καταβροχθίσουν τ σπόρο. Χρειάζεται τν παραίτητη κμάδα τς μπιστοσύνης πρς τ Θεό, λλ κα τ συνεχς πότισμα μ τ καθαρ νερ τς μετανοίας μας. Χρειάζεται τ λίπασμα τς λειτουργικς κα μυστηριακς ζως, πο θ τροφοδοτ τ σπόρο μ στοιχεα χρήσιμα γι τν νάπτυξή του. Χρειάζεται τ πιστήριγμα τς προσευχς, τ ποο θ διορθώσ τν πλάγια κλίση τς καρδις, πο παρασύρεται συχν κα στραβώνει π τος νέμους τν πειρασμν. Χρειάζεται τ κλάδεμα τς γκρατείας, τ κλάδεμα στ πάθη μας, λλ κα τ άντισμα μ τ φάρμακο κα τ ντομοκτόνο τς φιλανθρωπίας, μ τ ποο θ προστατεύονται ο καρπο π πνευματικς ἀῤῥώστιες κα ντομα.
       περιοχή μας παράγει πολλ γροτικ προϊόντα. να μεγάλο ποσοστ το πληθυσμο το Νομο μας εναι γρότες. κενοι γνωρίζουν καλ τος κόπους κα τν ξία το γροτικο παγγέλματος. χουν μπειρία στς γεωργικς ργασιες, λλ κα πείρα τν πειρασμν, πο πειλον τ σοδειά τους. Πόσοι κα πόσοι δν κλαψαν, βλέποντας τν κόπο τους ν καταστρέφεται σ μι βραδιά! Πόσοι κα πόσοι δν πόνεσαν, πομένοντας τ δοκιμασία τν σκληρν καιρικν καταστάσεων, το χαλαζιο, τς νομβρίας, λλ κα τς πυρκαγις! Πόσοι δν πελπίστηκαν π τ μεγάλο οκονομικ κόστος τς παραγωγς κα τ μικρ ντίκρυσμα τς τιμς τν προϊόντων τους! λλ δν εναι λίγοι κενοι πο μ γενναιότητα συνεχίζουν τ ργο πο γαπον. Μ ατος τος νθρώπους μοιάζει κα καλς σπορέας Χριστός, πο πον γι τν κάθε νθρωπο, γι τν κάθε ψυχ πο καταστρέφεται π τ χαλάζι τς πιστίας, π τ ζιζάνια τν βιοτικν μεριμνν, π τν πυρκαγι τς σαρκολατρίας, λλ δν σταματάει τ ργο Του. Συνεχίζει δι τς γίας κκλησίας Του ν σπέρν τ λόγο Του στς καρδιές μας, περιμένοντας τν ποδοχή του π λους, τν ποία εχομαι κι γ π καρδίας.

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...