Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Κυριακή του Τυφλού:Σπουδαίο πράγμα το φως, σπουδαιότερο όμως το φως της σαρκωμένης Αλήθειας!



  ταν τυφλς κ γενετς κα μόνη ργασία πο μποροσε ν κάν, γι ν βγάζ τ πρς τ ζν, ταν παιτεία. Δν πρχαν κείνη τν ποχ πηρεσίες μέριμνας κα φορες παγγελματικς ποκατάστασης τόμων μ εδικς νάγκες. Εδικ στν χρο το ουδαϊσμο μι τέτοια σθένεια θεωρετο κατάρα π τν Θεό, τιμωρία γι πλθος μαρτιν το δίου τν γονέων του. Γι τν ησο Χριστ πετέλεσε φορμ ν φανερωθ θεϊκ δύναμή Του.

Τ πιό συγκινητικ τμμα το σημερινο εαγγελικο ναγνώσματος εναι κενο, στ ποο πρώην τυφλς διδάσκει τος φαρισαίους. Το συνέβη ατ πο ψάλλουμε στν δοξολογία, «ν τ φωτί Σου ψόμεθα φς», φο δι τς πελεύσεως το ξωτέρου φωτς στ μάτια το τυφλο λαμψε κα τ σώτερον. Φωτίστηκε διπλ, στ σμα κα στν ψυχή. λλ τί ν τ κάνς τ ασθητ φς, ν δν ναγνωρίσς Ατν πο προσφέρει κα τ πρ ασθησιν; ταν π τ σκότος τ σώτερον-Θες φυλάξοι-δεύς πρς τ σκότος τ ξώτερον; ς χς κα χίλια μάτια· χρηστα εναι, ταν ψυχή σου δν βλέπ τν λήθεια. Κάποτε τ σωματικ μάτια θ γίνουν χμα· ψυχή μας μως, δελφοί μου, εναι αώνια. βλεπαν ο φαρισαοι, λλ τί κέρδισαν; Δν βλεπε τυφλός, λλ τί χασε;
Θ μπορούσαμε σφαλς ν ποθέσουμε τι πρώην τυφλς κέρδισε κάτι παραπάνω π τ φς του. Διεδε στν θεραπεία τν φθαλμν του να λλο φς, να μυστικ φς, πο δν εχαν τν δύναμη ν ννοήσουν ο φαρισαοι. Κα τος βαλε, πως λέμε, τ γυαλιά! Μ παῤῥησία κήρυξε τν θεϊκ ποστολ το Χριστο κα εσέπραξε π τος πορωμένους τν χλευασμό. Ατ ταν δεύτερη μολογία. πρώτη μολογία τότε ποιά ταν; Θ σς π σ λίγο. τρίτη μολογία γινε νώπιον το Χριστο, ταν Τν προσκύνησε, φο μαθε π κενον πς εναι Υἱὸς το Θεο. Σχολεο δν πγε, γράμματα κ τν πραγμάτων δν μποροσε ν μάθ, κα ς διδάσκαλος μίλησε. πλωνε τ χέρι κα ζητιάνευε τ πρίν, πλάτυνε τ στόμα κα μοίραζε φειδς μετ τν λήθεια. Σχήματα κα χρώματα το κόσμου κείνη τν ρα ρχισε ν βλέπ μ τ μάτια κα τν σχημάτιστο νιωσε μ τν καρδιά. Γιατ ταν σίγουρος πς τ θαμα γινε μ τν δύναμη το Θεο. «Πο κούστηκε ποτ νθρωπος ν νοίξ μάτια τυφλο κ γενετς; ν δν ταν κ Θεο, δν θ μποροσε Ατς πο μ θεράπευσε ν κάν τίποτα». Λόγια γεμάτα σοφία κα βεβαιότητα, μ θάῤῥος επωμένα πέναντι στς πειλς κα τν ψυχολογικ βία τν φαρισαίων.
πρώτη λοιπν μολογία ταν τν ρα πο Κύριος το λειψε τ μάτια μ τν πηλ πο φτιαξε μ χμα κα σάλιο Του κα το επε ν πά ν πλυθ στν κολυμβήθρα το Σιλωάμ. Θ μποροσε να λόγο ν π κα ν εχε θεραπευθε. μως φήνει τ θαμα ν τ λοκληρώσ τυφλός. Θ μποροσε νθρωπος ατς ν μν πήγαινε, ν μν πίστευε, φο ξερε πς «κ το αἰῶνος οκ κούσθη τι νοιξέ τις φθαλμος τυφλο γεγενημένου». Σταδιακ ν πρώτοις ς μπιστοσύνη, πειτα ς κλόνητη πίστη κα τελικς ς γνώση, μολογε τι παρέμβαση στ μάτια του προέρχεται π τν Θεό.
Διδακτικς εναι κα τρόπος τς σημερινς θεραπείας. φτυσε Χριστς κα δειξε τι θεία χάρις κπορεύεται «κ το στόματος Ατο». κολυμβήθρα ταν κοντά, νερ πρχε, λλ δν τ χρησιμοποίησε, γι ν φτιάξ τν πηλό. Θέλησε ν δώσ κάτι π τν αυτό Του. πως στ δημιουργία νεφύσησε στν χωματένιο νθρωπο, δίνοντάς του ψυχ ζσα, τσι κα στν ναδημιουργία τν νενεργν φθαλμν φτυσε χαμαί, πλασε μ τ χέρια Του τν πηλ κα τος πέχρισε διος.
Σπουδαο πργμα τ φς, δελφοί μου· σπουδαιότερο μως τ φς τς γνώσεως τς σαρκωμένης λήθειας. Τ πρτο συντονίζει τν ν τ κόσμ δράση μας, τ δεύτερο νοίγει τν περκόσμιο πύλη τς σωτηρίας μας. ν θελοτυφλομε κα δν διαβλέπουμε μέσα στ ρατ κόμη κα στ όρατα τν ατία τς παρξής τους, ν δν βλέπουμε πίσω π τ ντα τν λόγο τν ντων κα πέρα π’ ατν τν Θε Λόγο, τότε ζομε στ πνευματικ σκοτάδι κα λίμονό μας!
ς νοίξουμε τ μάτια μας, γι ν δομε ποιός εναι τ φς τ ληθινόν, πο φωτίζει κα γιάζει πάντα νθρωπον ρχόμενον ες τν κόσμον. 

π.Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...