Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Έσπευδε τηρείν και κεραίαν του νόμου,
Ο Σωφρόνιος, ου παρ' ουρανοίς κέρας.
Ενδεκάτη σαόφρων έδυ Σωφρόνιος παρά τύμβον.

Αυτός ο άγιος γεννήθηκε στην επαρχία της Δαμασκού περί τι έτος 580 μ.Χ. που κοινώς ονομάζεται Σιάμ, και στην τοποθεσία της Φοινίκης που ονομάζεται Λιβανοστέφανος, από γονείς ευσεβείς και σώφρονες, τον πατέρα του Πλινθά και τη μητέρα του Μυρώ το έτος 600, εξαιτίας της ευφυΐας και της σπουδής του, απέκτησε τον έλεγχο και τη δύναμη όλων των επιστημών. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και επιπλέον αυτός, αν και κατοικούσε στην πόλη, ζούσε με την αρετή και την άσκηση που επιδεικνύουν στις ερήμους οι ασκητές∙ έπειτα πηγαίνει στο μοναστήρι του μεγάλου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου ∙ από εκεί αναχώρησε και πήγε στην Αίγυπτο επιθυμώντας να αποκτήσει περισσότερη μάθηση της σοφίας. Εκεί λοιπόν βρίσκει έναν άνδρα ονόματι Ιωάννη, γεμάτο από κάθε σοφία εσωτερική και εξωτερική∙ έτσι, αφού πέτυχε αυτό που ποθούσε, συγκατοίκησε μαζί του, παίρνοντας από εκείνον όσα μαθήματα ήξερε περισσότερα από αυτόν, δίνοντας όμως και ο ίδιος αντίστροφα τα δικά του. Και ενώ βρισκόταν εκεί, έπαθε καταρράκτη στα μάτια του και θεραπεύεται από τους αγίους Αναργύρους Κύρο και Ιωάννη, οι οποίοι του ζήτησαν για μισθό να συγγράψει τα θαύματα, όσα τελούσαν κάθε μέρα, τα οποία και συνέγραψε σύμφωνα με την αίτηση των αγίων, και έτσι επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα.

Έπειτα, για την υπερβολική αρετή του χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ιεροσολύμων∙ και όταν αλώθηκαν τα Ιεροσόλυμα από τους Πέρσες, πήγε ο άγιος στην Αλεξάνδρεια, στον μέγα Ιωάννη τον ελεήμονα, ο οποίος τότε ήταν Επίσκοπος της Αλεξάνδρειας και όταν ο θεϊκός Ιωάννης απήλθε προς τον Κύριο, τότε αυτός ο ιερός Σωφρόνιος σύνθεσε για αυτόν εγκωμιαστικό επιτάφιο λόγο, με τον οποίο φανέρωσε τον αμέτρητο θησαυρό της ελεημοσύνης και της ευσπλαχνίας, τον οποίο είχε στην ψυχή του ο τρισμακάριστος εκείνος άνθρωπος, και θρήνησε πολύ για τη στέρησή του. Και αφού ύστερα επανήλθε στα Ιεροσόλυμα, ποιος μπορεί να διηγηθεί με πόση φροντίδα και με ποιους κόπους ποίμανε την ποίμνη που του δόθηκε∙ γιατί δεν είχε μόνο νοητή πάλη κατά των δαιμόνων, αλλά είχε και πόλεμο λογικής κατά των αιρετικών Μονοθελητών, τους οποίους, άλλοτε ανέτρεπε με τις θείες Γραφές και με τις Αποστολικές και Πατερικές παραδόσεις, και άλλοτε τους νικούσε και με τις δικές του διδασκαλίες.

Και πολλά συγγράμματα άξια λόγου και μνήμης άφησε στην Εκκλησία του Χριστού ο αοίδιμος αυτός πατέρας, ένα από τα οποία είναι και ο θαυμαστός βίος της Ισαγγέλου Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία αγωνίστηκε τους αγώνες στην έρημο ξεπερνώντας τα μέτρα της ανθρώπινης φύσης. Με τέτοιο λοιπόν σωστό και θεοφιλή τρόπο έζησε ο μακάριος, και αφού δίδαξε και άλλους και προφήτευε σαν στόμα Θεού, όπως ο Ιερεμίας, και ποίμανε για τρία χρόνια το ποίμνιο του Χριστού, εξεδήμησε εν ειρήνη προς τον Κύριο (638 μ.Χ.)

Απόσπασμα από τον κατά πλάτος Βίον του Αγίου

...Μετά από αυτά, βλέποντας ο Άγιος την Εκκλησία να ταράζεται από τις επιβουλές των Μονοφυσιτών και των διαφόρων άλλων αιρετικών, μετέβη στην Αλεξάνδρεια, όπου προσπάθησε να πείσει τον τότε Πατριάρχη Κύρο, ο οποίος εργαζόταν για την ένωση με τους Μονοφυσίτες, να παραμείνει πιστός σε όσα θεσπίστηκαν από την Αγία Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα. Επειδή όμως εκείνος παρέμενε αμετάπειστος, μετέβη και στην Κωνσταντινούπολη προς τον Πατριάρχη Σέργιο και τον αυτοκράτορα Ηράκλειο. Αφού όμως τους βρήκε και αυτούς να φρονούν τα ίδια, διδάσκοντας μία θέληση για το Χριστό, και αφού τους κατέκρινε δριμύτατα μπροστά σε όλους, επέστρεψε περίλυπος στα Ιεροσόλυμα. Όμως οι αγώνες του θεϊκού Σωφρονίου δεν πήγαν χαμένοι. Όσο και αν οι αιρετικοί ήταν οι ισχυροί της εποχής, η Ορθοδοξία θριάμβευσε. Η Αγία ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος που συνήλθε μετά από αυτά το έτος 680, τους αιρετικούς Σέργιο και Πύρρο και Παύλο και Πέτρο τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και τον Ονώριο της Ρώμης και τον Κύρο της Αλεξάνδρειας και τους αιρετικούς που τους ακολουθούσαν τους αναθεμάτισε, ενώ τον θεϊκό Σωφρόνιο, όπως και τον αγιότατο Μάξιμο τον Ομολογητή και τους άλλους Ορθόδοξους αγωνιστές τους δικαίωσε.

Τόσο γενναία αγωνίζονταν για την Ορθοδοξία ο Άγιος και πριν ακόμα χειροτονηθεί Επίσκοπος, γυρνώντας στην Ανατολή και τη Δύση, κατά το υπόδειγμα των Αγίων Αποστόλων, στηρίζοντας τους Ορθόδοξους στην αλήθεια της Πίστεως, ενώ καυτηριάζοντας τους αιρετικούς, οι οποίοι τότε ήταν οι Μονοφυσίτες, οι Μονοθελητές και πολλοί άλλοι. Κατά την εποχή εκείνη απήλθε προς Κύριον ο μέγας στην αρετή Πατριάρχης Ιεροσολύμων Άγιος Μόδεστος (632-634), όταν με επίνευση του Αγίου Πνεύματος κλήθηκε να ανέβει στον ενδοξότατο θρόνο των Ιεροσολύμων ο διαπρύσιος αυτός κήρυκας της Ορθοδοξίας, ο θεϊκός Σωφρόνιος.

πηγή:εδώ