ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΛΟΥΚΑ: Η εντολή της αγάπης απευθύνεται σε όλους.

 

«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τωσαν αὐτόν» (Λουκ. 16.29).

Μία ἀπό τίς παραβο­λές τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλου­σί­ου καί τοῦ πτωχοῦ Λα­ζάρου. Ὁ ἕνας, πλού­σι­ος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήματα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδι­α­φοροῦσε γιά τόν τα­λαί­πωρο Λάζαρο, πού πε­ρί­μενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦ του ὑπομο­νε­τικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψί­χου­λα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου ἰδιοκτή­του.

Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁ Λάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά· γιατί ἡ ἔλ­λειψη τῶν ὑλικῶν ἀγα­θῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖ στήν ταπεί­νω­ση καί τήν ὑπακοή, ἀρε­­­­τές πού τοῦ χάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλ­ποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκλη­ρό­τητα καί τήν ἀκαρδία τοῦ πλουσίου πού μετά τόν θάνατό του βρέθη­κε στόν «τό­πον τῆς βα­σάνου».

Τά παραδείγματα τῶν δύο αὐτῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς εὐαγγε­λι­κῆς περικοπῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀκραῖα, ὁ Χρι­στός ὅμως τά παρουσιά­ζει ἐπίτηδες γιά νά κι­νήσει τήν προσοχή μας καί νά μᾶς διδάξει αὐτό πού θέλει. Καί αὐτό πού θέλει νά μᾶς διδάξει εἶ­ναι αὐτό πού λέγει ὁ πα­τριάρχης Ἀ­βρα­άμ, ὅ­ταν ὁ πλού­σιος τόν πα­ρακαλεῖ νά στεί­λει στή γῆ τόν Λάζαρο γιά νά εὐαι­σθη­τοποιή­σει μέ τόν λόγο του τούς πέ­ντε ἀδελ­φούς του, πού προφα­νῶς ζοῦ­­σαν μιά ἀνάλο­γη μέ αὐτόν ζωή, ὥστε νά με­τανοή­σουν, γιά νά μήν βρε­θοῦν καί αὐτοί στόν ἴδιο τόπο τῆς βα­σάνου καί τῆς κο­λά­σε­ως.

«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τω­σαν αὐτῶν». Ἔ­χουν τόν νόμο τοῦ Μω­ϋ­­σέως, λέει ὁ Ἀβραάμ, καί τίς διδασκαλίες τῶν προφητῶν. Ἄς ἀκού­σουν καί ἄς ἐφαρμό­σουν αὐτό τόν νόμο καί ἀρκεῖ γιά νά ἀντιλη­φθοῦν τί πρέπει νά κά­νουν οἱ ἀδελφοί σου, γιά νά μή ὁδηγηθοῦν καί αὐτοί στήν κόλαση.

Τό ἴδιο ἐπαναλαμβά­νει καί σέ μᾶς σήμερα ὁ Χριστός. Σέ μᾶς πού μπορεῖ νά διερωτώμεθα τί μᾶς ἀφορᾶ αὐτή ἡ παραβολή ἤ τί σχέση μπορεῖ νά ἔχουμε ἐμεῖς μέ τόν σκληρόκαρδο πλού­σιο.

Καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, δέν ἔχουμε μόνο τόν μωσαϊκό νόμο καί τούς προφῆτες, ἀλλά ἔχουμε τόν νόμο τοῦ εὐ­αγγελίου καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε τόν νόμο τῆς ἀγάπης καί τήν ἴδια τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σαρκωμένη στό πρόσωπο τοῦ Χρι­στοῦ, καί σύμφωνα μέ αὐτά ὀφείλουμε νά ρυ­θμίζουμε τή ζωή μας. Διότι αὐτό πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς γιά νά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του καί νά μᾶς ἀπαλ­λάξει ἀπό τή βάσανο τῆς κολάσεως εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό κριτήριο μέ βάση τό ὁποῖο θά κριθοῦμε κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού διαχωρίζει τούς ἐκλεκτούς τούς Θεοῦ ἀπό τούς ἀναξίους τοῦ ἐλέους καί τῆς Χάριτός του.

Καί ἡ ἀγάπη, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι μία ἐν­το­λή πού ἀπευθύνε­ται μό­νο στούς πλουσίους, δέν εἶναι μία ἐντολή πού ἀπευθύνεται μόνο σέ ὅσους ἔχουν τήν οἰ­κονομική ἄνεση νά βοη­­­θήσουν καί νά συν­δρά­μουν τούς ἐν­δεεῖς ἀδελφούς τους. Εἶναι κάτι πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ὅλους μας, γιατί ὅ­λοι μποροῦμε νά τήν προσφέρουμε στόν πλη­σίον μας· γιατί ὅλοι μπο­­ροῦμε νά βοηθή­σου­­με αὐτόν πού ἔχει ἀνά­γκη, αὐτόν πού πει­νᾶ, αὐτόν πού διψᾶ, αὐτόν πού ἀσθενεῖ, αὐ­τόν πού δοκιμάζεται, αὐ­τόν πού ὑποφέρει, ἐάν τό θέλουμε. Γιατί γιά τόν Θεό δέν μετρᾶ ἡ ποσότητα αὐτοῦ πού προσφέρουμε, ἀλλά ἡ διάθεσή μας. Καί ὅπως δέχθηκε τό δίλεπτο τῆς χήρας, μιά ἀσήμαντη δηλαδή προσφορά, ἔτσι δέχεται καί τιμᾶ καί ἀνταμείβει καί τή δική μας προσφορά ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπό μας, πού τόν θεωρεῖ ὁ ἴδιος ἀδελφό του, ὅταν δίδεται ἀπό τήν καρδιά μας.

Ἄς ἀκούσουμε, λοι­πόν, ἀδελφοί μου, τήν προτροπή τῆς σημε­ρινῆς εὐαγγελικῆς πε­ρι­κοπῆς. Ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τῆς ἀγάπης πού ἀπευθύνει πρός ὅλους μας ὁ Χρι­στός καί ἄς δείξουμε αὐτή τήν ἀγάπη πρός ὅλους τούς συνανθρώ­πους μας, πρός ὅλους τούς ἀδελ­φούς μας. Ἄς ἀξιο­ποι­ήσουμε τίς εὐκαιρίες πού ἔχουμε γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη καί τήν φι­λαλληλία μας, γιά νά δείξουμε τήν ἀλληλεγ­γύη καί τή στοργή μας πρός τούς ἔχοντας ἀνά­γκη ἀδελφούς μας, γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἄξιοι τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τῆς αἰωνίου βασι­λεί­ας του.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων