ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (αποστολικό ανάγνωσμα)

 

 

«Προσερχώμεθα οὖν μετά παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβω­μεν ἔλε­ον, καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. 4.16).

Τρίτη Κυριακή τῶν Νη­στειῶν καί ἐνῶ βρισκό­μα­στε, ἀδελφοί μου, στό μέ­σον σχεδόν τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ πελάγους τό ὁποῖο ἀρ­χίσαμε νά διαπλέουμε ἀπό τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς, ἡ Ἐκκλη­σία μας ἐκπέμπει ἤδη χαρ­μόσυνα μηνύματα. «Προ­σερ­χώμεθα οὖν μετά παρ­ρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάρι­τος».

Πρίν ἀπό τρεῖς ἑβδομάδες βρισκόμασταν καί ἐμεῖς μα­ζί μέ τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα ἔξω ἀπό τόν Παράδεισο, μα­­κριά ἀπό τόν Θεό ἐξαι­τίας τῆς παρακοῆς. Βρισκό­μα­σταν μόνοι, χωρίς δυνα­τό­τητα ἐπικοι­νω­νίας μαζί του, καί θρη­νού­σαμε γοερά γιά τήν ἐκδίωξή μας. Καί σήμερα ἀκοῦ­με τόν ἀπό­στολο νά μᾶς προτρέπει: «προ­­σερ­χώ­μεθα μετά παρ­ρη­σίας τῷ θρό­νῳ τῆς χά­ριτος».

Οἱ ἀπομακρυσμένοι ἀπό τόν Θεό ἔχουμε καί πάλι τή δυνατότητα νά τόν πλησιά­σου­με· οἱ ἔκπτωπτοι τῆς χά­­­ριτος ἔχουμε καί πάλι δυ­νατότητα νά τήν ἀπο­κτή­σουμε.

Δέν μᾶς προ­τρέ­­πει ὁ ἀπόστολος νά προσεγγίσου­με τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ ἐφ᾽ ἅ­παξ. Δέν λέει «προσέλ­θω­μεν», λέει «προσερ­χώ­με­θα», νά προσεγ­γί­ζουμε, δη­λαδή, ὄχι μία φορά, ἀλλά πολ­λές, ὅσες χρειά­ζεται, καί μάλιστα νά προσεγ­γί­ζου­­με τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ μέ θάρρος καί ὄχι μέ δειλία καί ντροπή.

Πῶς ὅμως εἶναι δυνατόν νά συνέβη μιά τέτοια ἀλ­λα­γή στή σχέση μας μέ τόν Θεό; Πῶς εἶναι δυνατόν ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί ἄνθρω­ποι νά πλησιάζουμε τόν ἀνα­μάρτητο Θεό καί μάλι­στα μέ παρρησία καί νά ἀπολαμβάνουμε καί τή χά­ρη του; Τήν ἀπάντηση στά ἐρωτή­μα­τα αὐτά μᾶς τή δίνει, ἀδελ­φοί μου, ἡ σημερινή ἑορ­τή, ἡ ἑορτή τῆς Σταυ­ρο­προσκυνήσεως.

Ὑψώνεται σή­μερα στούς ναούς μας ὁ Σταυ­ρός τοῦ Χριστοῦ, ὄχι γιά νά τι­μη­θεῖ ἕνα ὄργανο ἐξευ­τελι­σμοῦ καί θανάτου, ἀλλά γιά νά τι­μηθεῖ ἀκρι­βῶς ὁ ἐπ᾽ αὐ­τοῦ προσπαγείς Χριστός. Γιατί σ᾽ αὐτόν, τόν Χρι­στό, ὀφείλουμε ὅλοι οἱ ἄν­θρω­ποι τήν ἀλλαγή τῆς σχέ­σε­ώς μας μέ τόν Θεό-Πα­τέρα. Στόν Χριστό ὀφεί­λουμε τό γεγονός ὅτι ἀπό ἀπόβλητοι γίναμε καί πάλι υἱοί. Στόν Χριστό καί στή σταυρική του θυσία ὀφεί­λου­με τή δυνατότητα νά «προσερ­χώ­μεθα με­τά παρ­ρη­σίας τῷ θρό­νῳ τῆς χά­ριτος» καί νά λαμβά­νουμε χάριν «εἰς εὔ­καιρον βοή­θειαν».

Ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού μέ τή σταυρική του θυ­σία ὄχι μόνο ἔσβυσε τό προ­πατορικό ἁμάρτημα ἀλ­λά καί ἔσχισε τό χρεό­γρα­φο τῶν ἁμαρτιῶν μας, συγ­χω­ρώ­ντας τίς ἁμαρτίες ὄχι μία καί δύο φορές, ἀλλά ἑβ­δομηκοντάκις ἑπτά, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι μετα­νο­οῦμε γι᾽ αὐτές καί ζη­τοῦ­με τήν ἄφεση.

Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ, στόν ὁποῖο τόν ἀνεβίβασε ἡ ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρω­πο, ὁ Χριστός μᾶς προσ­κα­λεῖ ὅλους στό πρόσωπο τοῦ εὐ­γνώμονος ληστοῦ στή χα­ρά τῆς βασιλείας του. Τό «σή­με­ρον μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» μᾶς ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τόν θρόνο τῆς Χάριτος, ἀρκεῖ νά συνει­δητοποιήσουμε γιά ποι­όν λόγο προσερχόμεθα στόν θρόνο τῆς Χάριτος. Ἀρκεῖ νά συνειδητοποιή­σου­­με ὅτι εἶναι θρόνος τῆς Χά­ριτος, καί ἡ σωτηρία μας μᾶς χαρίζεται, δέν μᾶς δί­δεται ὡς ἀνταμοιβή τῶν κα­λῶν μας ἔργων. Μᾶς χα­ρίζεται· δέν μᾶς ὀφείλεται, διότι ὅ,τι καί νά κάνουμε εἴμαστε χρεῶ­στες στή Χάρη τοῦ Θεοῦ· εἴμαστε ἁμαρ­τω­λοί, ἔστω καί ἄν εἶναι μία ἡ ἡμέρα τῆς ζωῆς μας.

Ἔ­χουμε ἀνάγκη τή συγ­χώ­­ρηση ὄχι μόνο ἐφ᾽ ἅπαξ ἀλ­λά διαρκῶς, γιατί διαρ­κῶς ἁμαρτάνουμε. Καί γι᾽ αὐτό πρέπει νά προσερ­χό­μεθα διαρκῶς στόν θρό­νο τῆς Χάριτος. Ἡ παρ­ρη­σία, μέ τήν ὁποία μᾶς προ­τρέπει ὁ ἀπόστολος νά προ­σερ­­χό­με­θα, δέν εἶναι ἀπό­δειξη θρά­σους ἤ ἀδιαφο­ρίας πρός τόν Θεό ἤ ἔλλειψη συναι­σθή­σεως γιά τήν πνευ­ματι­κή μας κατάσταση. Εἶναι προϊόν τῆς ἀπείρου ἀγάπης καί τοῦ ἀπεράντου ἐλέους τοῦ Θεοῦ, πού προ­σέφερε γιά χάρη μας τόν Υἱό του θυσία ἐπί τοῦ Σταυ­ροῦ καί διέλυσε τόν μεσό­τοιχο τοῦ φραγμοῦ πού μᾶς χώριζε ἀπό τόν Θεό.

Γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώ­νει σήμερα, στό μέσο αὐτῆς τῆς περίοδου τῆς μετανοίας τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, γιά νά μᾶς προ­τρέψει στή με­τάνοια, διαβεβαιώ­νο­ν­τάς μας ὅτι ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐξασφαλίζει τήν παρρησία στόν θρόνο τῆς Χάριτος καί ἡ μετάνοια συνιστᾶ τήν προϋπόθεση γιά νά λάβουμε τήν Χάρη καί νά τύχουμε τῆς σωτη­ρίας.

Μέ αὐτή τήν προϋπόθεση ἄς προσέλθουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ὄχι μόνο σή­μερα γιά νά προσκυ­νή­σου­με τόν Σταυ­ρό τοῦ Κυ­ρίου, ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ «ἵνα λάβωμεν ἔλε­ον, καί χάριν εὕρω­μεν εἰς εὔ­και­ρον βοήθειαν» καί σωτη­ρία.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων