ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 

«Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέτε­ροι καλῶν ἔργων προ­­­ΐ­στασθαι εἰς τάς ἀνα­γ­καίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι» (Τίτ. 3.14).

Τιμᾶ καί πα­νηγυρίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τή μνήμη τῶν 680 ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκου­μενι­κῆς Συνό­δου, οἱ ὁποῖοι θείῳ πνεύ­ματι κινούμε­νοι διατύπωσαν καί τεκ­μη­ρίωσαν τό δόγμα τῆς διπλῆς καί ἀχω­­ρίστου θείας καί ἀν­θρω­πίνης φύ­σεως τοῦ Χρι­στοῦ, τό ὁποῖο ἀμφισβη­τοῦ­σε ὁ Εὐτυχής καί οἱ ὁμό­­­φρονές του.

Ὑποστήριξαν οἱ ἅγιοι Πα­τέ­ρες τήν ἀλήθεια μέ ἐπι­μονή καί θυσίες καί δί­δα­ξαν τούς πιστούς τό μέγα μυστήριο τῆς θεανθρω­πί­νης φύσεως τοῦ Θεοῦ Λό­γου, προ­­­φυλάσσοντάς τους ἀπό τήν πλά­νη τῶν αἱρετι­κῶν κακοδο­ξιῶν τῶν μο­νο­φυ­σιτῶν. Καί ἔτσι ἀπεδείχθησαν «προϊστά­με­νοι καλῶν ἔργων» στήν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀκριβῶς προ­τρέπει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος τούς χριστιανούς, ἀπευθυ­νόμε­νος στό σημερινό ἀποστο­λι­κό ἀνά­γνωσμα στόν μα­θη­τή του, ἐπίσκοπο Κρήτης Τίτο.

Γιά τήν Ἐκκλησία τῆς ἐπο­χῆς τῶν ἁγίων Πατέ­ρων τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ προάσπιση τῆς ἀληθείας καί ἡ ὑποστήριξη τῶν δύο φύσεων τοῦ Χρι­στοῦ, τῆς θείας δηλαδή καί τῆς ἀνθρωπίνης, ἦταν ὄν­τως «ἀναγκαία χρεία». Διότι ἡ ἀμφισβήτηση τῆς διπλῆς φύσεως τοῦ Χριστοῦ, θά κατέληγε στήν ἄρνηση τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, καί κατά συνέπεια τῆς δυ­να­τότητος σωτηρίας του.

Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Δ´ Οἰκουμενι­κῆς Συνόδου ἀγωνίσθηκαν σθεναρά, ὥστε νά μήν ἐπι­κρατήσουν οἱ ἀσεβεῖς καί βλάσφημες διδασκα­λίες τῶν μονοφυσιτῶν καί μέ τή χάρη τοῦ παναγίου Πνεύ­ματος τούς κατετρό­πωσαν καί φύ­λαξαν ἀκαινοτόμητη τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, προσφέρο­ντας μέ τή διδα­σκαλία καί τά συγγράμ­μα­τά τους καρπόν πολύ στήν Ἐκκλη­σία τοῦ Χριστοῦ, ἀνα­δεικνυόμενοι καί οἱ ἴδιοι πολύκαρποι πρός δό­ξαν τοῦ Θεοῦ.

Ἡ προτροπή ὅμως τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου πού ἀκούσαμε πρό ὀλίγου δέν ἀπευθυνόταν μόνο πρός τόν μαθητή του ἀπόστολο Τί­το ἤ τούς ἁγίους Πα­τέ­ρες τῆς Δ´ Συνόδου. Ἀπευ­θύνεται καί πρός ὅλους ἐ­μᾶς καί μᾶς καλεῖ νά φρο­ν­τίζουμε ὄχι μόνο νά ἐπι­τελοῦμε καλά ἔργα ἀλλά καί νά εἴμαστε αὐτοί πού θά πρωτοστατοῦμε στά κα­λά ἔργα καί θά παροτρύ­νουμε καί τούς ἀνθρώπους γύρω μας πρός αὐτά.

Καί τά καλά ἔργα δέν εἶ­ναι κά­ποιες καλές πρά­ξεις, γενικά καί ἀό­ριστα, ἀλ­λά εἶναι τά ἔργα τῆς εὐ­σε­βείας καί τῆς πίστεως, τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιό­τη­τος, εἶναι τά ἔργα τῆς ἐν Χριστῷ ζω­ῆς, τά ὁποῖα ὡς πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἔχου­με χρέ­ος νά ἐργα­ζό­μεθα τόσο μέ­σα μας ὅσο καί γύ­ρω μας.

Καλά ἔργα εἶναι νά φρο­ν­τί­ζουμε ὥστε ἡ ψυχή μας ὡς γῆ ἀγαθή νά δέχε­ται τόν σπό­ρο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ πού πέ­φτει σ’ αὐτήν εἴτε μέ τή συμμετοχή μας στή θεία Λατρεία, εἴτε μέ τό κή­ρυγ­μα, εἴτε μέ τήν ἀνάγνω­ση τῆς ἁγίας Γραφῆς ἤ ἑνός θρη­σκευτι­κοῦ βιβλίου, εἴτε μέ ὁποιο­δήποτε ἄλλο τρό­πο.

Καλά ἔργα εἶναι νά φρο­ν­τίζουμε αὐ­τόν τόν σπόρο τόν εὐαγγελικό, ὥστε νά φυτρώνει στήν ψυχή μας καί νά τόν πο­τί­ζου­με μέ τή χάρη τοῦ Θε­οῦ, μέ τόν ἱδρώτα τοῦ προ­σω­πι­κοῦ μας ἀγώ­να καί τά δά­κρυα τῆς προσευ­χῆς, ὥστε νά βλαστάνει καί νά ἀποδίδει καρπούς.

Καλά ἔργα εἶναι ὁ καθη­με­ρινός μας ἀγώ­νας νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐν­τολές τοῦ Θεοῦ, νά προ­αγόμεθα στήν ἀγάπη καί στήν ταπει­νο­φρο­σύνη, νά ζοῦμε τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό διά τῆς προσευχῆς καί τῶν μυ­στηρίων, νά φυ­λάτ­τουμε τήν πίστη καί τήν ἱερά πα­ράδοση πού μᾶς κλη­ρο­δότησαν οἱ Πατέρες καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τά καλά ἔργα ὅμως δέν περιορίζονται μόνο στή δι­κή μας πνευματική καλ­λι­έρ­­­γεια. Πρέπει νά ἐπεκτείνονται καί στούς ἀνθρώπους γύρω μας, στό οἰκογενειακό καί φι­λικό μας περιβάλλον, στόν κοινωνικό καί ἐργα­σια­κό μας περίγυρο. Ἔχουμε χρέος, ἀδελφοί μου, νά ἐνδιαφερόμαστε καί γιά τούς ἄλλους ἀν­θρώ­­πους γύρω μας. Δέν ἀρ­κεῖ νά ἀγωνιζόμεθα καί νά προσπα­θοῦ­με μόνο γιά τή δική μας σωτηρία καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά τούς ἀ­δελ­φούς μας. Ἡ δική μας σωτηρία περνᾶ μέσα ἀπό τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας, γιατί ἡ μέριμνα γι᾽ αὐτούς εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἀληθι­νῆς καί οὐσιαστι­κῆς ἀγά­πης μας γιά ἐκείνους, καί τό κριτήριο τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ ἀγάπη, εἶναι τά καλά ἔργα.

Σέ αὐτά τά ἔργα προέστη­σαν, κατά τήν ἀποστολική προτροπή, καί οἱ ἑορταζό­με­νοι πατέ­ρες τῆς Δ´ Οἰ­κου­μενικῆς Συνόδου καί γι᾽ αὐ­τό τι­μῶ­νται ὄχι μόνο ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευ­ο­μένη Ἐκκλη­σία ἀλλά καί ἀπό τήν ἐν οὐρα­νοῖς θριαμ­βεύ­ουσα, τι­μῶ­­νται ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό καί δοξάζο­ν­ται στόν οὐρανό αἰωνίως. 

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων