Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Κυριακή Γ' Νηστειών: Ο Σταυρός δεν είναι λυπηρός αλλά χαρμόσυνος!



Σταυρς το Χριστο μας εναι τ σύμβολο τς νίκης τς ζως π το θανάτου. παροσα ζω εναι νας δυσώπητος γνας πέρβασης το θανάτου. Κάθε κτίσμα γωνίζεται ν ξεπεράσ τ ρια τς κτιστότητός του, ν ξεπεράσ τν φθορ το κόσμου, τ μηδενισμ κα τν πιστροφ στν νυπαρξία.  
λα τ ντα γαπον τν ζωή. Γι’ ατ κα εναι παραίτητη σύνδεση μ τν πηγ τς ζως. Κα ατ γίνεται μόνον δι το Σταυρο, διότι πάνω του καρφώθηκε πηγ τς ζως, σαρκωμένος Λόγος το Πατρός. Χωρς Σταυρ εναι σίγουρη κυριαρχία το αώνιου θανάτου, χειρότερο το ποίου δν πάρχει.  

κκλησία σήμερα, στ μέσον κριβς τς γίας κα Μεγάλης Τεσσαρακοστς, τν προβάλλει, γι ν μς διδάξ πώς, ταν χουμε τν Σταυρ στ μέσον τς ζως μας, μπορομε ν φθάσουμε ως τ τέρμα, πο εναι νάσταση. Θέλει ν μς δώσ δύναμη ν συνεχίσουμε τν πνευματικό μας γνα μ διάθεση θυσιαστική, μέσα σ πνεμα κατανύξεως, δακρύων κατανύξεως, λλ κα χαρς γι τ περχόμενο τέλος, τν νάσταση.
Σταυρς δν εναι λυπηρός, λλ χαρμόσυνος. Τν τενίζουμε μ λαχτάρα κα θαυμασμό, τν σπαζόμαστε ς σωτήριο, τν προσκυνομε σαρκωθέντα, γιατ Σταυρς δν εναι πρωτίστως τ σχμα το ξύλου, λλ Ατς πο πλωσε τ χέρια Του πάνω Του κα γινε Σταυρός, δίνοντας ξία μ τ σχμα τν χεριν κα το σώματός Του στ ξύλο. Σταυρς εναι διος Χριστς στ Γολγοθά, νικητς το κόσμου, γι’ ατ κα τ πάνσεπτο σχμα το ξύλου, πάνω στ ποο καρφώθηκε, γίνεται π ργανο καταδίκης φορμ σωτηρίας.
Φρίττουν κα τρέμουν ο δαίμονες, κάθε φορ πο δι το Σταυρο γιάζεται κόσμος, γιατ θυμονται τι δι’ ατο θάνατος θανατώθηκε, τι δι το θανάτου το Σωτρος κατελύθη τ κράτος το δη κα σώθηκε νθρωπότητα π τν ξουσία τους. Τρελαίνονται στ σκέψη πς νθρωπος τος ξευτέλισε κα τος νίκησε στ πρόσωπο το Θεανθρώπου, γι’ ατ κα λυσσαλέα γωνίζονται νυχθημερν κα δίχως σταματημ ν ποτρέψουν τν κάθε νθρωπο π τ σταύρωμα τν παθν του.
ρθοδοξία εναι πίστη το Σταυρο κα τς ναστάσεως. κτς π τν φορμ τς νισχύσεως τς σκησής μας στν περίδο ατή, κκλησία βλέπει τν τρίτη Κυριακ τν Νηστειν ς συνέχεια τν Κυριακν τς ρθοδοξίας κα το φωστρος τς ρθοδοξίας, γίου Γρηγορίου το Παλαμ. Στς θρησκεες το κόσμου κα τς χριστιανικς αρέσεις λήθεια εναι διαστρεβλωμένη, κουτσουρεμένη, ψευδής, νυπόστατη, δύναμη, καταστροφική, δαιμονιώδης. Γι’ ατ κα κτς τς ρθοδόξου σκήσεως κα πνευματικς μυστηριακς ζως λα πιτρέπονται, π τ πιό χαλαρ μέχρι κα τ πιό αστηρ κα πάνθρωπα. ζυγς μως το Χριστο εναι χρήσιμος κα λαφρς γι σους διακρίνουν μέσα του τν λήθεια πο σζει.
Στος κνηρος κα χαλαρος χριστιανος πορεία δι το Σταυρο φαντάζει δύσκολο γχείρημα. πλειονότητα τν χριστιανν θέλει ν φθάσ στν Θε βασάνιστα, λλ δν μπορε ν κατανοήσ πς ατ πορεία εναι ντως εκολη κα πς μοναδικ δυσκολία της εναι γεναία πόφαση. νθρωπος εναι ν μ περιόριστες δυνατότητες κα τ μόνο πο τν περιορίζει εναι μμονή του στν ναποφασιστικότητα. Χρειαζόμαστε να ξύπνημα, γι ν σηκωθομε π τν πνο το κοσμικο φρονήματος. Ναί! κοιμώμαστε, δελφοί μου, σο εμαστε σ γρήγορση γι τ το κόσμου, διότι ατς κόσμος θ παρέλθ νεπιστρεπτί. Σταυρς εναι τ ξυπνητήρι μας· ρα περν· τ τέλος πλησιάζει· χρόνος γγίζει στ τέρμα του· Χριστς ρχεται· κι ρχεται μ τν Σταυρό Του, πο θ φαν σ λη τ γ, σ λο τ σύμπαν. ν δν μς βρ μ τν Σταυρ στος μους, τότε κι μες δν θ νήκουμε στν μερίδα Του, δν θ χουμε θέση στν πλευρά Του, στν πλευρ τν σταυροαναστημένων πιστν Του.
Γι ν σηκώσουμε στος μους μας τν δικό μας Σταυρό, χρειάζεται πρωτίστως ν γαπήσουμε τ σταυρικ φρόνημα, πο εναι θυσία το αυτο μας. Ατ τ σταυρικ φρόνημα μως δηγε στν νάσταση. ν θέλουμε τν Χριστ ναστάντα, δν γίνεται ν μν Τν θέλουμε κα Σταυρωθέντα. Γι’ ατ κα ν θέλουμε κι μες ν βιώσουμε τν προσωπική μας νάσταση, χρειάζεται ν περάσουμε μέσα π τν δίοδο τς προσωπικς μας σταυρώσεως, πο θ μς  βγάλ στν Βασιλεία τν ορανν. 

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...