ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ: Η τήρηση των εντολών του Θεού να γίνεται από αγάπη και όχι από καθήκον.

 (Λουκ. 18.18-27)

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;»

Μία ἐρώτηση ὑποβάλ­λεται σήμερα στόν Χρι­στό. Τό θέμα της εἶναι σο­βα­ρό καί ὁ ἄνθρωπος πού τήν ὑπο­βάλ­λει δέν εἶ­ναι τυχαῖος. Ἕνας ἄρ­χο­ντας εἶναι, ἕνας ἄν­θρωπος μέ πνευματικές ἀνησυχίες, πού πλησιά­ζει τόν Χριστό γιά νά τόν ρωτήσει πῶς θά κλη­ρονομήσει τήν αἰώ­νια ζωή.

Δέν τόν ἐνδιέφερε ἡ παροῦσα, γιατί εἶχε ἐξα­σφαλισμένα τά ἀγα­θά του. Δέν εἶχε ἀνά­γκες οὔτε προβλήματα. Ἔτσι πίστευε τουλά­χι­στον. Αὐτό πού τόν ἐν­διέφερε ἦταν τό μέλλον του. Αὐτό πού τόν ἀπα­σχολοῦσε ἦταν πῶς θά κληρονομήσει τήν αἰω­νι­ό­τητα. Ἡ συζήτηση ὅμως μέ τόν Χριστό ἀπο­δεικνύει σύντομα ποιά ἦταν τά πραγματικά προβλή­μα­τα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώ­­που.

Μόλις ὁ Χριστός, ἀπα­ντώντας στήν ἐρώτησή του, προσδιορίζει ὡς προ­­ϋ­πόθεση ὑπό τήν ὁποία εἶναι δυνατόν νά κληρονο­μή­σει τήν αἰώ­νια ζωή τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος δη­λώνει ὑπερο­πτι­κά ὅτι τίς τηρεῖ ἤδη ἀπό μικρό παιδί καί ζη­τᾶ κάτι πιό ὑψηλό καί κάτι πιό δύσκολο προ­κει­μένου νά τήν κερδί­σει ἐπάξια.

Καί ὅταν ὁ Χριστός, ἀν­ταποκρινόμενος στήν ἐπιθυμία του, τοῦ προ­τείνει κάτι πιό ὑ­ψη­λό καί πιό δύσκολο, νά πω­λή­σει δηλαδή τά ὑπάρ­χοντά του καί νά τόν ἀκολουθήσει, τότε ἀποκαλύπτεται ὁ ἀλη­θι­νός ἄνθρωπος πού ὑπέβαλε τήν ἐρώτηση. Ἡ ὑπε­ρο­ψία του καταρ­ρέει καί ἡ αὐτοπε­ποί­θη­σή του κρημνίζεται. Ὁ πεπεισμένος γιά τήν εὐσέβειά του καί ἱκανο­ποι­η­μένος ἀπό τήν πνευ­ματική του κατά­στα­ση ἀποδει­κνύ­εται ὅτι δέν μπορεῖ νά φθά­σει τό ὑψηλότερο μέτρο πού ὁ ἴδιος ἔθεσε. 

«Περίλυπος ἐγένετο» καί ἀπε­χώ­ρησε, διότι «ἦν πλούσιος σφόδρα».

Στεναχωρήθηκε, ὅταν τοῦ ζήτησε ὁ Θεός νά θυσιάσει τά πλούτη του καί νά τόν ἀκολου­θή­σει, καί ἀπο­μα­κρύν­θη­κε, θυσιάζοντας τήν αἰ­ώ­­­νια ζωή γιά τά ἐφήμερα ἀγαθά του.

Δέν τοῦ ζήτησε ὁ Χρι­στός ἀρχικά νά πουλή­σει τά ἀγαθά του. Γιά τόν Χρι­στό ἀρκοῦσε ἡ  τήρηση τῶν ἐν­το­λῶν. Ὁ ἴδιος ἐξεβίασε τόν Χρι­στό, γιά νά ἀποδεί­ξει τήν ἀρετή του καί τήν ὑπεροχή του. Καί ὁ Χριστός ἀκολού­θησε τήν πρόκλησή του, γιά νά τοῦ δείξει ὅτι ἡ ἔμ­μεσα διαφημι­ζό­μενη εὐ­­σέ­­βεια καί ἀρετή του δέν εἶχαν ὑγιῆ θεμέλια, δέν εἶχαν ὑγιεῖς βάσεις, ἀλλά ἦταν ἐπιφα­νεια­κές καί συγκυριακές.

Ἡ ἐφαρμογή τῶν ἐν­τολῶν τοῦ Θεοῦ ἦταν μία κατ᾽ ἐπίφαση ἀφο­σί­ωση στόν Χριστό πού κλονίστηκε στήν πρώτη δυσκολία καί κατέρ­ρευ­σε στήν πρώτη δοκι­μασία. Καί ἔτσι ὁ δῆθεν εὐσεβής ἄρχων στερή­θη­κε αὐτό πού νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε δι­καιω­μα­­τικά, στερήθηκε τήν αἰώνια ζωή.

Ἡ περίπτωση τοῦ ἄρ­χοντος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς μᾶς καλεῖ νά προβλη­μα­τι­σθοῦ­με καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου. Ἄν ἐπιθυμοῦμε νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή, τότε εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητο­ποιή­σουμε τή σημασία τῆς τηρήσεως τῶν ἐν­τολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀνά­γκη νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ἐφαρ­μο­γή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά γίνεται ἀπό ὑποχρέωση ἀλλά ἀπό ἀγάπη, γιατί μόνο ὅταν γίνεται ἀπό ἀγά­πη ἔχει ἀξία στά μάτια τοῦ Θεοῦ καί εἶναι πραγμα­τι­κή καί εἰλικρινής ἐφαρ­μογή.

Ἄν ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ τυ­πι­κά καί ἐπιφανειακά, ἄν τίς ἐφαρμόζουμε γιά νά ἀκοῦμε καί νά δεχόμα­στε τόν ἔπαινο τῶν ἀν­θρώπων, τότε ὅ,τι καί ἐάν κάνουμε, ὅσο κόπο καί ἐάν καταβάλλουμε, δέν ἔχει κα­μία ἀξία. Ματαιοπονοῦμε καί δέν πρόκειται νά κληρονο­μή­σουμε τήν αἰ­ώ­νια ζωή.

Ἄν ἐφαρμόζουμε τίς ἐν­τολές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν εἴμαστε διατεθει­μέ­νοι νά θυσιάσουμε κάτι ἀπό τόν ἑαυτό μας ἤ τίς συνήθειές μας γιά τόν Θεό· ἄν νομίζουμε ὅτι ἐφαρμόζουμε τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν θέλουμε νά στερηθοῦμε καμιά ἀπό τίς ἀνέσεις ἤ τίς εὐχα­ριστήσεις μας γιά νά συμμορ­φώ­σου­­με τή ζωή μας πρός τίς ἐν­τολές του, τότε θά βρε­θοῦμε καί ἐμεῖς στή θέ­ση τοῦ πλουσίου τοῦ εὐ­­­αγγελίου καί θά στε­ρη­­θοῦμε χάρη τῆς προ­σκαί­ρου ζωῆς τήν αἰώ­νια καί ἀτελεύτητη.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἀποφύγουμε τό πα­ρά­δειγμα τοῦ ἄρχοντος τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀπορρίπτοντας ψεύτι­κες ἐντυπώσεις πού ἔ­χουμε γιά τόν ἑαυτό μας, ἄς ἐπικεντρω­θοῦ­με στήν ταπεινή καί εἰ­λικρινῆ ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι ὥστε μέ τή χάρη καί τό ἔλεός του νά ἀξι­ω­θοῦ­με τῆς αἰωνίου ζω­­ῆς, στήν ὁποία ἔχει κα­λέσει καί ἐμᾶς ὁ Θε­ός.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων