Στην παραβολή του καλού σαμαρείτη έχουμε δύο
θρησκευτικούς ανθρώπους. Ο ιερέας είδε και προσπέρασε τον πληγωμένο γιατί
πήγαινε να προσφέρει θυσία στον Ναό και όφειλε να είναι καθαρός από επαφή με
αίματα και πληγές, σύμφωνα με τον Νόμο. Ο λευίτης προσπέρασε και αυτός γιατί
ίσως σκέφτηκε πώς δεν ήταν δική του δουλειά η περίθαλψη ενός πληγωμένου, αλλά
και επειδή ίσως φοβήθηκε μην είναι ακόμα εκεί κοντά οι ληστές και τον
κακοποιήσουν κι αυτόν.
Τώρα που αρχίζει η νηστεία των
Χριστουγέννων, πολλοί κλεινόμαστε στο καβούκι μας για να μην μιανθούμε από τις αμαρτίες
των άλλων και να διασφαλίσουμε την "νηπτική" μας ησυχία και να
μείνουμε καθαροί από τον κόσμο και τους πειρασμούς του. Φοβόμαστε να
ασχοληθούμε με τον 'αλλο ο οποίος είναι "σεσημασμένος" στην αμαρτία,
να μην χαλάσει το καλό θρησκευτικό μας προφίλ προς τα έξω, ιδιαίτερα σε μέρες
σαρακοστής, κατά τις οποίες μας έχουν βάλει στο μικροσκόπιο ως ανθρώπους της
εκκλησίας "δικοί και ξένοι". Όταν έχουμε δηλ. ο ένας από τον άλλο
απαιτήσεις καθαρότητας και ομολογίας πως ανήκουμε σε έναν ξεχωριστό κύκλο και
μέσα σε αυτόν περιοριζόμαστε και όχι παραέξω και υπολογίζουμε την γνώμη των
ομοίων μας . Φοβόμαστε μην χαλάσει η κατάνυξη μας και το ωραίο κλίμα των
εορτών, όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τις πληγές που ανοίγει το Κακό στον
κόσμο.Ίσως συμπονέσουμε για την "κατάρα" του τον πονεμένο και τον
φτωχό και ρίξουμε από μακρυά ψιχίο καλού λόγου και ελεημοσύνης, για να
καθησυχάσουμε την συνείδηση μας και να πούμε πώς κάναμε έλεος.Όλα με τον νόμο
και την τάξη των πραγμάτων, με τέτοιον ύπουλο τρόπο ορθά πού καταφέρνουμε να ζούμε
απομονωμένοι στην δικαίωση μας και πάντα σωστοί και ξένοιαστοι.
Η νηστεία όμως απαιτεί κοινωνικότητα,
μεταδοτικότητα, ευσπλαχνία, ενδιαφέρον, αγάπη για να λάβει ουσία.Απαιτεί να
ασχοληθούμε με τον αδελφό μας. Η ελεημοσύνη καταπραΰνει τα πάθη μας. Το νοιάξιμο
που έχουμε ο ένας για τον άλλο θεραπεύει τους φόβους και τις δικές μας πληγές.
Η αγάπη μας για τον άλλο έλκει την αγάπη του Θεού.Στην νηστεία ουσιαστικά εμείς
είμαστε στην θέση του πληγωμένου πού έπεσε στους ληστές και έχουμε ανάγκη.Δεν
είμαστε σε πλεονέκτημα αλλά σε επαιτεία ελέους. Να μην υπερηφανεύομαστε λοιπόν
ανόητα λες και θεραπευθήκαμε ήδη. Ζούμε στην κοινωνία της εκκλησίας. Δεν
μπορούμε να αγιάσουμε μόνοι μας. Πως θα προσέλθουμε στην θεια Κοινωνία όταν
μένουμε οι ίδιοι α-κοινώνητοι; Η νηστεία αυτή έχει έναν στόχο. Να φτάσουμε
αγνοί και έτοιμοι μπροστά στην φάτνη στην οποία ταπεινώθηκε ο ίδιος ο Θεός και
να λάβουμε από κει την τρυφή της Εδέμ την οποία χάσαμε και χάνουμε κάθε μέρα.Αν
είμαστε ήδη χορτάτοι με τύπους και σκιές δεν έχουμε να ωφεληθούμε τίποτα.Αν
χάσουμε την πείνα για τον Θεό, θα πεθάνουμε άδειοι και κενοί γιατί δεν θα μας
δοθεί και η Τροφή. Θα μας προλάβουν οι σαμαρείτες και θα προπορευτούν από εμάς
"οι τελώναι και αι πόρναι".
π. Παντελεήμων Κρούσκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.