ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΙΩΝ

 «Ἦλθον οὐ διά τόν Ἰησοῦν μό­νον, ἀλλ᾽ ἵνα καί τόν Λάζαρον ἴδω­σιν ὅν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν» (Ἰωάν. 12.9).

Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα καί τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς με­ταφέρει στά Ἱεροσόλυμα, ἐκεῖ πού εἰσέρχεται σήμερα ὁ Χριστός ἐπί πώλου ὄνου.

Χθές εἶχε ἀναστήσει στή Βηθανία τόν φίλο του Λάζαρο, ὁλοκληρώ­νο­ντας οὐσιαστικά μέ τό θαῦμα αὐτό τόν κύκλο τῆς δημόσιας ζωῆς του, καί τώρα βαδίζει πρός τό Πά­θος γιά νά ὁλοκληρώσει καί τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων πού τοῦ εἶχε ἀναθέσει ὁ οὐράνιος Πατέρας του.

Δέν ἔρχεται μόνο ὁ Χριστός ὅμως σήμερα στά Ἱεροσόλυμα. Ἔρ­χεται καί πλῆθος ἀνθρώπων γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τῶν Ἰουδαί­ων, ἀλλά καί γιά νά δεῖ τόν ἀνα­στημένο Λάζαρο. Τό θαῦμα τῆς ἀνα­στάσεώς του εἶχε γίνει γνωστό καί εἶχε κινήσει τό ἐνδιαφέρον πολ­λῶν. Δέν ἦλθαν νά δοῦν μόνο τόν Ἰησοῦ, ἀλλά καί τόν Λάζαρο τόν ὁποῖο ἀνέστησε, σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάν­νης.

Ἡ παρατήρηση τοῦ ἱεροῦ εὐ­αγγελιστοῦ δέν ἀναδεικνύει μόνο τή φυσική περιέργεια κάποιων ἀνθρώ­πων, ἀλλά καί τήν ἀδυναμία τους νά ἱεραρχοῦν τά πράγματα στή ζωή τους μέ τόν πρέποντα τρόπο.

Εἶχαν δεῖ καί εἶχαν συναντήσει οἱ περισσότεροι Ἰουδαῖοι τόν Χριστό. Ἐπί τρία χρόνια κυκλοφοροῦσε ἀνάμεσά τους, κήρυττε, θεράπευε ἀσθε­νεῖς, ἀπάλλασσε δαιμονισμέ­νους, ἤγειρε νεκρούς, περιπατοῦσε ἐπί τῶν κυμάτων καί χόρταινε τό πλῆθος μέ πέντε ἄρ­τους καί δύο ἰχθύας. Ἐπί  τρία χρό­νια ἄλλοι τόν θεωροῦσαν ὡς τόν Μεσσία ἤ ὡς κάποιο προφήτη, ὅλοι ὅμως θά πρέπει νά εἶχαν πεισθεῖ γιά τή θεία του δύνα­μη. Γι᾽αὐτό καί συνωθοῦντο ὅπου καί ἄν πήγαινε γιά νά τόν δοῦν.

Σήμερα ὅμως ἱεραρχοῦν δύο ἐντε­λῶς διαφορετικά πράγματα μέ τόν ἴδιο τρόπο. Τοποθετοῦν τόν Χριστό στήν ἴδια κατηγορία μέ τόν ἀνα­στη­μένο Λάζαρο, ἀδυνατώντας νά ἀντιλη­φθοῦν ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι θαυ­μα­τοποιός οὔτε πολύ περισ­σότερο μάγος, ἀλλά εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία τους. Συγχέουν τόν Θεό μέ τό ἀξιο­θέατο, καί γι᾽ αὐτό σύντομα μετα­βάλλουν τή στάση τους καί ἀπό τά «ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμε­νος» πού ἐπιφωνοῦν σήμερα, θά ἀπαιτήσουν ἀπό τόν Πιλάτο σέ λί­γες ἡμέρες νά τόν σταυρώσει.

«Ἦλθον οὐ διά τόν Ἰησοῦν μό­νον, ἀλλ᾽ ἵνα καί τόν Λάζαρον ἴδω­σιν ὅν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν».

Ἡ παρατήρηση τοῦ ἱεροῦ εὐαγ­γελιστοῦ γιά τούς Ἰουδαίους δίδει καί σέ μᾶς σήμερα τήν εὐκαιρία νά ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί τή στάση μας ἔναντι τοῦ Χριστοῦ.

Γιά ποιόν λόγο ἐρχόμαστε ἐμεῖς στούς ἱερούς μας ναούς; Ἐρχόμα­στε ἄραγε ἔχοντας ὡς πρώτη προ­τε­ραιότητά μας τόν Χριστό; Ἤ μήπως ἐρχόμαστε ἀπό συνήθεια ἤ γιά νά συναντή­σουμε γνωστούς καί φίλους, ἤ καί γιά πιό εὐτελῆ καί κοσμικά ἀκόμη πράγματα;

Ἐρχόμαστε στόν ναό γιά νά συ­ναντήσουμε τόν Χριστό, ἔχο­ντας συναίσθηση ποιόν πᾶμε νά συνα­ντή­σουμε καί τί θέλουμε ἀπό τή συνάντηση αὐτή, ἤ μήπως ἐρχό­μαστε γιά νά δοῦμε π.χ. μία εἰκόνα πού ἀκούσαμε ὅτι δα­κρύζει ἤ μυροβλύζει ἤ θαυμα­τουρ­γεῖ, ἀντιμετωπίζοντας αὐτά τά θαύματα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ὡς παράδοξα καί ὡς ἀξιοθέτα, χωρίς νά συνειδητοποιοῦμε τήν πνευμα­τι­κή τους διάσταση καί τήν ὠφέ­λεια πού προκύπτει; Τί κρύβεται πίσω ἀπό κάθε εἰκόνα πού θαυματουργεῖ ἤ μυροβλύζει ἤ κάθε ἅγιο λείψανο; Ποιός κρύβεται; Δέν κρύβεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Δέν κρύβεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Ὅλα αὐτά βοηθοῦν, ἀλλά ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχει πρώτη θέση μέσα μας εἶναι ὅτι πᾶμε νά συναντήσουμε τόν Χριστό, πᾶμε νά συνομιλήσουμε μέ τόν Χριστό, πᾶμε νά κοινωνήσουμε τόν Χριστό.

Ὁ Χριστός δέν κατακρίνει τή ἔμφυτη ἀνθρώπινη περιέργεια καί σέ ὁρισμένες περιπτώσεις τήν ἱκα­νοποιεῖ, προκειμένου νά βοηθήσει τόν ἄνθρωπο νά πιστεύσει, ἀλλά μᾶς θέλει κοντά του ἀποκλειστικά γιά Ἐκεῖνον, μᾶς θέλει κοντά του μέ πίστη καί ὄχι ὡς φιλοπερίερ­γους ἐπισκέπτες του, πού θά τόν ἐγκαταλείψουμε μέ μία ἁπλῆ ἀφορ­μή.

Ἄς πλησιάζουμε, λοιπόν, τόν Χρι­στό, μέ τή συναίσθηση ὅτι εἶναι ὁ Σωτήρας μας. Ἄς τόν πλησιάζουμε μέ πόθο καί λαχτάρα νά εἴμεθα κοντά του, νά ἀκοῦμε τόν λόγο του, νά κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός του, θέτοντας τόν Χριστό ὡς τήν πρώτη προτε­ραιό­τητά μας, γιά νά ὁδηγηθοῦμε στή σωτηρία πού μᾶς χάρισε μέ τή θυσία καί τήν Ἀνάστασή του. 

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων